meltem

Bitti mi? Hayır bitmedi, vapurlardaki seyyar satıcılar gibi, Homecoming ardı ardına vuruyor sizi, oyuncuları korkutan bir diğer şey nedir? Karakterin güçsüz olması, ve karşına çıkan yaratıklar zar zor öldürüyor olması, bunun verdiği panik, terör ve korku bambaşkadır. Oyunda ölme şansınız ne kadar düşükse çünkü, cesaretiniz o kadar yüksek olur ve karşınıza çıkan über-iğrenç, kanlı ve kulakları sağır eden çığlıklar atan bir yaratık bile olsa, onu öldürmek kolaysa pek korku gerçekleşmez. Alex, korku oyunları baş kahramanları arasında sanırım en güçlü olanı, yani savaş ve dövüşme manasında. Kendisi zaten eski bir asker, önceki oyunlarda Heather, James veya Harry’nin aksine Alex’in bir askeri eğitimi var, savaş deneyimi mevcut. Hani Hollywood korku-gerilim filmlerinde ekipte mutlaka bir asker veya polis vardır ya, korkan genç kız, toy oğlan ve beceriksiz şişkonun yanında ekibi korur ve diğerleri gibi hiç görmemiş olduğu canavarları sanki her gün yaptığı bir şeymiş gibi gözünü kırpmadan öldürür ya, Alex işte tam o karakter. Hızlı ve ağır vuruşlar yapabiliyor, saldırılarını şarj ederek yapabiliyor, yani bir süre bir tuşa basılı tutup güç topladıktan sonra kuvvetli tek bir saldırı yapabiliyor veya ardı ardına yapmak sureti ile combo saldırılar yapabiliyor. Sağa analog düğme ile hızlıca hedef değiştirebiliyor böylece arkadan gelip etrafınıza sarmaya çalışan yaratıklar ile baş edebiliyorsunuz. Alex saldırma dışında da aktif, gelen saldırıları atlatabiliyor ve hatta bir düşman olur da kaçırırsa saldırısını Alex bunu fırsat bilip karşı saldırı ile cevap verebiliyor. Elbette sadece kaba kuvvet saldırılarımız yok, tabancalar, tüfekler ve pompalı tüfekler var kullanabileceğimiz, oyun boyunca karşımıza çıkacak olan, bu silahları da oyunun ilerleyen safhalarında geliştirebiliyoruz.



Bu yaklaşımın sorunu ise Alex’in eline geçen silahlarını çok başarılı bir biçimde kullanması. Çünkü önceki oyunların kahramanları büyük ihtimalle ilk defa ellerine silah aldıkları için çok kötü isabet oranına sahip beceriksiz silahşorlar ve savaşçılardı ve sadece oyunda ilerledikçe daha başarılı olup rahatlatıyorlardı oyuncuları, ateşsiz silahlar ile de bu kadar hızlı ve yetenekli değillerdi. Alex, turnayı gözünden vurabilecek nişancılığa sahip ister inanın ister inanmayın, hatta canavarların ayrı bölgelerine ayrı nişan alıp (Fallout 3’ün VATS’ı gibi) spesifik saldırılar yapabiliyorsunuz, elinizde bir silahla yaratık avlamak ise gerçekten çok kolay, en azından Silent Hill için çok kolay. Bunlar da sonuç olarak silah kullanımını zorluktan çıkartıp işi çok kolaylaştırıyor, menzilli saldırı yerine ateşsiz silahlara odaklanırsanız da (demir boru vs) oyunun boss’ları ile dövüşmek için bol miktarda cephane depolamış oluyorsunuz.

Saldırı atlatma ile de karşınıza çıkan yaratıkların çoğunu tek bir çizik almadan haklayabiliyorsunuz. Körlemesine dalmadığınız ve onlar tam saldıracakken tuşlara basmadığınız sürece karşı saldırıyı gerçekleştirmede hiçbir zorluk yaşamıyorsunuz. Neydi? Silent Hill’de dövüşler ölümüne olmalı ve umutsuz olmalıydı ki biz de onun korkusunu tadalım. Maalesef Homecoming bize bunu vermiyor. Bu yüzden de önceki oyunlarda yaşadığımız umutsuzluk ve panik gerçekleşmiyor. Bir yanda sürekli olarak canınızı yükseltecek tedavi nesnelerinin peşinde koşan ve dövüşlerden güç bela paçasını kurtaran karakterleri ile önceki Silent Hill’ler, bir yanda ise yaratık öldürmenin günlük bir olay olduğu ve tedavi gereçlerinden çok önünüzü görmek ile meşgul olduğunuz Homecoming. Tercih sizin. Canınız ile fazla uğraşmayacak olmanızın üstüne bir de Dr.Kaufmann’ın özel serumu geliyor, bu serum normalde iki türü bulunan (içecekler ve ilk yardım kitleri) iyileştirme araçlarının üçüncü bir türü gibi. İçince can göstergenizi yükseltiyor ve daha da korkusuzca saldırıyorsunuz. Tüm bunlara bakarak oyunun gerilimden çok aksiyon ağırlıklı bir oynanışa kaydığını söylemek kesinlikle yanlış olmaz, ve bu yaklaşımında serinin eski fanlarının hiç hoşuna gitmeyeceği kesin çünkü yaratıklar artık sıradan düşmanlar ve oyunun geri kalanını keşfetmenize engel olan şeyler haline getirilmiş. Oyunda düşman olarak sadece karanlığın ve diğer tarafın yaratıkları yok, Silent Hill’in karanlık güçlerine tapan Order tarikatı sık sık Alex’in karşısına çıkıp ilerlemesini ve gizemi çözmesini engellemeye çalışıyor.



Oyun sadece yaratıklarla dövüşmekten ibaret değil neyse ki. Oyunda ilerledikçe ve farklı ortamlardan geçtikçe çeşitli bulmacalarla ve gizli bölümlerle karşılaşıyorsunuz. Düğme mekanizmaları ile kapıları açtırmak, yeni yollar ve odalar keşfetmek oyunun bir parçası. Yol üzerinde Alex’in günlüğünde toplanan çeşitli fotoğraflar, çizimler ve başka nesneler bulacaksınız. Oyuncuların gözden kaçırması durumunda Alex toplanabilecek eşyaları gördüğü zaman kafasını çevirerek haber veriyor. Günlük tüm hikaye ile ilgili bilgi ve ipuçlarını bir arada bulabileceğiniz bir yer, istediğiniz zaman ulaşıp senaryonun eksik kısımlarını birleştirmek için veya oyun içinde dağılmış bulmacaları çözmek için danışabilirsiniz günlüğe. Çözümlerin bir kısmı oldukça kolay, bulduğunuz dokümanları inceleyip şifreleri buluyorsunuz kapılar için. Öte yandan, oyun içerisinde bazı zorlayıcı bulmacalar da bulunuyor, bazı kaydırma bulmacaları gibi, bir hata yaparsanız baştan başlamadığı için en son kaydettiğiniz yerden tekrar oyunu yükleyip tekrar başlamanızı gerektiriyorlar. İşin ilginç yanı oyunda sadece beş adet kaydetme yeri bulunuyor, hard disklerin bol miktarda bulunduğu günümüzde oyuncuları beş yer ile kısıtlamak gerçekten akla mantığa sığmıyor. Bunlar dışında seride ilk defa karşılaşılan bir özellik var, oyuncular normal karakterler ile açılan diyaloglarda farklı diyalog seçeneklerinden istediklerini seçebiliyorlar, farklı cevap ve sorular ile oyunun gizemini çözerken farklı yollara ve bilgilere ulaşıyorsunuz böylece ancak oyunun sonunu değiştirmiyor bunlar, sadece farklı bir yaklaşım sunuyor. Ancak diyaloglar dışında diğer karakterler hakkında vereceğiniz yargılar oyunun gidişatını ve sonunu etkileyebiliyor. Anneniz olan Lillian’ı acısından kurtarmak için öldürmek veya olaylarda bir şekilde parmağı olan babanızı bulunca affetmek bu yargılardan ikisi. Oyunda bir iyi bir de kötü son var temelde, iyi son aslında tek bir tane ancak farklı yolları var, diğer yandan kötü son ise dört farklı şekilde yaşanabiliyor, bunlardan bir tanesi de elbette bir klasik olan UFO’lar tarafından kaçırılmak.