meltem

Çok tutulan kitapları sinemaya uyarlamak artık günümüzde moda haline geldi. Özellikle Harry Potter ve Yüzüklerin Efendisi gibi serilerin beyaz perde de oldukça başarılı olması, bu uygulamayı bir hayli hızlandırdı. Dikkat ettiyseniz ülkemizde de romanlardan uyarlanma dizilerle sıklıkla karşılaşmaya başladık. Anlaşılan insanlar okuduklarını seyretmeyi de seviyorlar. Peki size okuduğunuz bir kitabın oyunu yapılsa onu oynamak ister miydiniz, diye sorsam. Herhalde birçoğumuz bunu isterdik. Rogue Warrior belki de oyun sektörüne bu açıdan bir yenilik getiriyor. Çünkü Rogue Warrior, bir romandan uyarlanmış, korkunç bir oyun.

RICHARD MARCINKO’NUN ÖLÜMSÜZ ESERİNDEN…
Rogue Warrior kendisiyle aynı adı taşıyan bir romandan uyarlanmış bir oyun. Oyunda Kuzey Kore ve Güney Kore arasındaki olası bir savaşı engellemeye çalışırken Kuzey Kore’deki düşman hatlarında pusuya düşürülen elit bir denizci birimin lideri olan Dick Marcinko’yu yönetiyoruz. Oyundaki amacımız ise sayıca azınlığımıza ve hiçbir desteğimiz olmamasına rağmen Kuzey Kore ordusunun varlığımızı anlamadan, ekibimizle birlikte Güney Kore’ye geri dönebilmek.

Rogue Warrior’ı anlatmaya nereden başlasam bilemiyorum. En iyisi ilk olarak oyunun en çok hoşuma giden (!) yönü olan yapay zekasından bahsedelim. Bildiğiniz gibi her insanın zekası bir değildir. Kimisine el bombası attığınızda onun üzerine doğru koşar, kimisi de ondan uzaklaşır; bir de üçüncü bir grup vardır, bunlar da örneğin sağına düşmüş bir el bombasından kaçmak için sağına doğru koşar ve haliyle el bombasının yanından geçerken bomba patlar ve o kişi ölür. İşte oyunun yapımcıları bu 3 zeka davranışını da oyunlarında kullanarak takdirimi kazandılar(!). Zeka yönünden bu kadar gelişmiş ve bu denli çeşitlilik gösteren düşmanlarla karşılaşacağımı doğrusu hiç ummazdım.

Rogue Warrior’daki düşman hareketleri bunlarla da sınırlı değil elbet. Düşmanla çatışmaya girdiğiniz anlarda oyunun asıl tadına varıyorsunuz. Sizi görüp de tetiğe basmayı akıl edemeyen ya da yürekleri el vermeyen düşmanlarınızı öldürürken içiniz acıyabilir, ama unutmayın buna mecbursunuz. Size tavsiyem çatışmalarda ne olursa olsun ortaya atılıp da kahramanlık yapmaya kalkmayın, çünkü 4-5 saniye gibi kısa bir sürede ölüyorsunuz. Bu da oyunun aksiyon dozajını bir hayli düşürüyor ve oynanışı oldukça bozuyor.

Oyundaki düşmanlarımız siper alma konusunda da oldukça çeşitlilik gösteriyorlar. Kimisi doğrudan üzerinize doğru koşuyor, kimisi siper arkasından çıkıp size ateş ediyor, kimisi de bir yerde sabit kalıp sizin onu öldürmenizi bekliyor. Bu gruplardan en tehlikelisi ise üzerinize doğru koşanlar. Normalde açık hedef haline geliyorlar ve sol köşedeki radar düşmanınızın yerini size gösteriyor ancak, dediğim gibi 4-5 saniye içinde ölüyor olmamız bu tür saldırıları karakterimiz için oldukça tehlikeli hale getiriyor.

Rogue Warrior’da ara ara Sam Fisher’cılık da oynuyoruz. Arkası dönük, varlığımızdan haberleri olmayan düşmanlarımıza arkadan depar atarak, ortalığı yıkarak ve olabildiğince ses çıkararak yaklaşıyoruz ve onun işini “quick kill” tarzı bir şekilde bitiriyoruz. “Quick kill”ler de oyun TPS görüşüne geçiyor ve Dick’in düşmanını acımasız bir şekilde yok edişini seyrediyoruz. Düşmanınıza arkadan yaklaşırken ateş etmemeniz dışında istediğiniz her türlü şeyi yapabilirsiniz, çünkü düşmanlarınız sese duyarlı değil. Yani benim gibi ilk anda sessizce yürümek için kasmanıza gerek yok.

Oynanışa katkıda bulunan özellikler de elbette oyunda mevcut. Örneğin oyunda siper alma sistemi var. Siper aldığımızda oyun FPS’den TPS görüşüne geçiyor ve bizde böylece çevremizi daha iyi bir şekilde kolaçan etmiş oluyoruz. Bunu oyunun bir artısı olarak sayabiliriz.

KÜFÜRBAZ DİCK
Yapımcılar seslendirme konusunda da bir hayli çuvallamış gözüküyorlar. Dick’in sesi zaman zaman yankılı çıkıyor. Bazen sert bir ses tonuyla konuşması gereken yerde, rol yaptığı anlaşılan aktörlerin ses tonuna benzer bir ses tonuyla konuşması, seslendirme ekibinin ne denli başarısız olduğunu ortaya koyuyor. Ayrıca Dick’in sürekli sağa sola küfür etmesi ister istemez sizin de Dick’e küfür etmenize neden oluyor, çünkü oyundaki diyaloglar çok sinir bozucu, aslında oyunda pek diyalog da yok. Az önce de dediğim gibi genel olarak Dick’ten inciler dinliyoruz. Oyunun aksiyon müziği her ne kadar birkaç notadan oluşsa da çatışma anlarında oyuncuyu doyuruyor. Oyunda 5-6 çeşit silah var ve silah sesleri de biraz daha yoğun bir şekilde oyuncuya yansıtılabilirdi.

Oyun grafik yönünden piyasadaki vasat oyunlar arasında yerini alıyor. Oyunun patlama ve yangın efektleri oldukça kötü. Yapımcılar ışık oyunları yapmaya da çalışmışlar, ama pek başarılı olduklarını söyleyemeyiz. Örneğin bir odaya süzülen ışık sayesinde toz bulutunu görebiliyorsunuz, ama bu toz bulutunda hiçbir hareketin olmaması size bir sis bulutunun içine girmişsiniz izlenimi veriyor. Grafiklerde kaplama ve detaylandırmaların da pek üzerinde durulduğunu söyleyemeyiz. Örneğin yerdeki ufak bir su göleti, rögar kapağını andırıyor. Her ne kadar oyunun çevre tasarımları iyi olsa da, oyun grafik açısından günümüzü 1-2 yıl geriden takip ediyor.

Rogue Warrior bize sunduğu bir hayli az silah çeşidinin yanında iki adet silah taşımamıza izin vererek bu sınırlandırmayı daha da geliştiriyor. Bununla birlikte her bölüme aynı silahla başlıyoruz. Örneğin bölüm sonunda elinizde bir sniper ile bir pompalı var, ara video da trene biniyor ve başka bir yerde iniyorsunuz. Videodan sonra elinizde bir tabanca ve bir de taramalı ile oyuna devam ediyorsunuz. Peki benim elimdeki güzelim silahlar nereye gitti? Ya da bu silahları nereden buldum? Bu gibi sorular sormanız Rogue Warrior’da cevapsız kalıyor.

SON SÖZLER
Şu aralar piyasada oldukça kaliteli oyunlar mevcut. Bu yüzden size Rogue Warrior’ı tavsiye etmiyorum. Özellikle oynanış açısından bir hayli yetersiz olan oyun, Modern Warfare 2’nin senaryo moduna kısa diyenlere, 1-2 saatlik senaryo moduyla gerçek cevabı veriyor.Değerli vaktinizi daha iyi oyunlarla harcayabilirsiniz. Güzel oyunlu günler…