meltem

Sonunda zamanı gelmişti artık. Üç sene önceden duyurulmuş olan ve geçtiğimiz E3 fuarında da büyük bir beğeni toplayan Painkiller: Hell Wars oyunu, sonunda XBOX platformu için hazır ve kendisini beğeninize sunuyor. Oyun beklide xbox konsolu tarihinin en çok adı kötüye çıkmış oyunu. Daha doğru bir tabirle, yapımı en çok dedikodulu oyunlardan birisi bana göre. People Can Fly şirketinin yapımcılığını üstlendiği oyunumuz için, çok önceleri de daha oyunun ilk versiyonu çıktığı zamanlarda, herkes bir şeyler söylüyordu. Hani ağzı olan konuşuyor derler ya oyunun yapımına başlandığını duyan herkes bir şeyler söylemeyi kendisine hak sayıyor gibi. Neyse yazımı bu tür felsefik düşüncelerle doldurmak yerine, oyuna geçerek bu oyunun oynanılmaya değer olup olmadığına bakayım.



SENARYO

Painkiller: Hell Wars oyununun hikayesi bizlere annelerimizin anlattığı klasik masallar gibi değil kesinlikle. Daha çok karanlık ve iç karartıcı hatta vahşet dolu bir oyun. Tabii ki bu vahşi hikaye bolca kanla ve inanılmaz bir şekilde vücut parçaları ile desteklenmiş. Oyunda Daniel Garner isminde karakteri yöneteceksiniz. Her zaman olduğu gibi, yine karanlık ve fırtınalı bir gecede Daniel ve müstakbel eşi sanki çok aceleleri varmış gibi araba kullanmaktadırlar. Fakat aceleleri, onları gidecekleri yere erken götürmeye değil, bir kamyonun altında kalmalarına neden olarak hiç gidememelerine sebep olmuştur. Her ikisinin de ölümüne neden olan kaza, aslında hikayemizin başlangıcıdır. Daniel, karısı ile birlikte cennete gideceğini düşünürken (!) cennet ile cehennem arasında bir yerde kendine gelir. Görünüşe göre, burada yer altı dünyası için bile kutsal olmayan savaşlar olmuştur. Eğer Daniel bir kez daha sevgili karısını görmek istiyorsa, buradaki savaşı durdurmalı ve Lucifer’lerin dört generalini durdurmalıdır. İşte oyunumuza bu noktada başlıyor ve kendimizi aksiyona bırakıyoruz.

OYNANILIŞ

Painkiller: Hell Wars’ı oynarken standart bir first-person shooter (FPS) oyununu oynuyormuşsunuz hissine kapılabilirsiniz. Fakat Tom Clancy serilerinde bulunan taktik söz konusu olduğunda, yada herhangi bir oyundaki strateji unsurlarını düşündüğümüzde, bu oyunu duvarları kır, düşmanları öldür, kalelerden kaç şeklinde düşünmemiz yanlış olmaz galiba. Galiba oyunu karşılaştırabileceğimiz en iyi örnekler Doom yada Quake tarzı oyunlar fakat onlardan da, sayısı bitmez tükenmez düşmanları ile ayrılıyor Painkiller: Hell Wars. Konsolunuzu açtığınız andan itibaren aksiyon dört bir yanınızı sarıyor adeta. Gözünüzü kırpmadan oynuyorsunuz oyunu. Oynanılışı hemen hemen aynı olan 20’nin üzerinde bölüm barındıran Painkiller: Hell Wars, aksiyon severlerin hem ruhlarına hem gözlerine hitap edebilecek türden bir yapım olmuş.



KONTROLLER

Oyunun oynanılışı çok hızlı olsa bile, yapımcılar kolayı seven oyuncuları da düşünerek oyunun kontrollerini olabildiğince basite indirgemişler. Daniel’in hareketleri oldukça hoş ve keskin olmakla birlikte, silah değiştirmede de hiçbir sorun yaşamadım. Oyunun kontrol tuşlarını kısaca yazmamda fayda var galiba.

• Sol thumbstick – karakterin yönlendirilmesi
• Sağ thumbstick – etrafa bakma / nişan alma
• Sol trigger – alternatif ateş etme
• Sağ trigger – ateş etme
• A tuşu – zıplama
• Siyah tuş – skorbordu gösterme
• Beyaz tuş – silah seçimi


GENEL ÖZELLİKLER

Sayısı belli olmayacak kadar çok düşman, hele ki her birisi sizin kanınıza susamış ise, pek iyi bir şey değil sizin için. Fakat cephaneliğinizde bulundurduğunuz silahlar o kadar güçlüler ki, çoğu zaman tek bir atışla bir düşmanın işini bitirebiliyorsunuz. Üstelik silah değiştirmekte gayet hızlı ve kolay oluyor. Tabii ki oyunun başında cephaneliğiniz dolu değil. Elinizde kullanabileceğiniz tek silahınız bir döner bıçağı. Sadece bir bıçak diye küçümsemeyin sakın. Çünkü şeytani yaratıkları doğramak ve bir şeytan salatası yapmak için biçilmiş kaptan. En azından oyunun başlarında çok işinize yarayacak. Oyundaki tüm silahların normal ateşlerine ek olarak birde alternatif ateşlemeleri bulunuyor. Buna ek olarak, mermisi bitmiş olan bir silahı düşmanınızın kafasına fırlatabiliyor, daha sonra yanına giderek fırlattığınız silahı geri alabiliyorsunuz. Oyunda sadece 6 tane silahınız bulunuyor fakat her biri birbirinden kullanışlı ve her birisi oyunun belirli bölümlerinde çok işinize yarayacak.
Oyundaki silahlara ek olarak, özel yeteneklerinizde oyun boyunca kullanacağınız diğer bir özellik. Öldürdüğünüz her düşmanın ruhunu topluyorsunuz. Her 33 ruh, size çok güçlü bir şeytana dönüşme yeteneği kazandırıyor. Ekranınız birden siyah beyaza dönüyor ve karşınıza çıkan her düşman tek bir vuruşunuzla mefta oluyor. Bu özelliği genelde etrafınız düşmanlarla çevrili iken kullanacaksınız çünkü aksi taktirde hayatta kalmanız çok zor olacak. Bunlara ek olarak oyunda altın ve tarot kartları da topluyorsunuz. Bunlar daha çok Daniel’in sağlığını ve alacağı hasarları etkiliyor.



Tek kişilik oyun moduna ek olarak birde 16 kişiye kadar desteklenen multiplayer modu oyuna dahil edilmiş durumda. Xbox Live üzerinden oynanılabilen multiplayer modu için yedi tane oyun modu eklenmiş. Deathmatch, team deathmatch, last man standing, capture the flag gibi multiplayer oyun modları, standart olarak bu oyuna da dahil edilmiş. Ek olarak Painkiller: Hell Wars’a özel oyun modları da konulmuş. (the light bearer ve voosh gibi) Voosh modunda tüm oyuncular aynı silahla ve aynı özelliklerle kapışıyor.

GRAFİKLER

Oyunun yapım aşaması o kadar uzun olmuştu ki, hepimiz inanılmaz görsellik bekliyorduk oyundan. Beklediğimizin tersine, kesinlikle XBOX konsolunun gücünü sonuna kadar kullanabilmiş bir oyun değil. Özellikle bazı bölüm dizaynlarına bakınca bunu çok rahatlıkla anlayabiliyoruz. Fakat yinede bazı özelliklerinin hakkını vermek lazım. Örneğin bulunduğunuz ortamda yok edilebilir yüzlerce şey bulmak, her biri ile olan etkileşiminiz, ve onların dizaynları. Bazı bölümlerde gereğinden fazla karanlık dizayn edilmiş gibi geldi bana. Bunların yanında, iş karakter modellemelerine gelince iyi iş çıkarttıklarını söyleyebilirim. Düşmanlarınız şeytani yaratıklar oldukları için olsa gerek ki, çok çirkin modellenmişler Oyunun animasyonları da kendini tekrar eden ve bir süre sonra sıkılacağınız türden. Demek istediğim bir ekranda size saldıran 10 yada 12 yaratığı yaptığınız değişik kombolarla yada değişik silahlarla öldürebiliyorsunuz fakat, sürekli aynı animasyonlarla yada aynı hareketlerle ölüyorlar. Bir yerden sonra sıkılıyorsunuz ve artık seyretmemeye başlıyorsunuz. Oyunun akış hızı şaşırtıcı derecede başarılı. Oyun boyunca bir ekranda bir çok karakter ve dinamik çevre unsurları olduğu halde frame oranı hiç düşmedi neredeyse.



SESLER

Painkiller: Hell Wars, cehennemde geçtiği için olsa gerek ki ağır metal parçalar ile süslenmiş bir oyun. Oyunda aksiyon başlar başlamaz, ki bu oyunun en başı demek, elektronik bir gitar da olaya giriyor hemen. Oyunun müziklerinden şikayet ettiğim bir konu, her bölüm için bir müzik yapılmış olması. Eğer bölümü gereğinden fazla oynarsanız (hatta oynamasanız bile) aynı müziği birden fazla defa dinlemek durumundasınız. Aslında yirmi parça bir oyun için az değil ama her bölüm için tek bir parça biraz yavan geldi bana. Karakter seslendirmeleri başarılı sayılır. Özellikle ara demolarda karakterlerin ağızlarının oynaması ile seslerin gelmesi birbiri ile çok uyumlu. Her bir silahın sesi, oyun alanındaki çığlıklar, düşmanlarınızın homurdanışları… seslerin minik detayları fakat oyunun başarısına başarı katıyor.



SON SÖZ

Painkiller: Hell Wars, her türlü oyuncuya hitap eden türde bir oyun değil. Fakat XBOX oyunlarını oynayan ve FPS’lerde iyi olan oyuncuların birçoğu için ideal bir oyun. Özellikle Doom yadar Duke Nukem gibi oyunları sevdiyseniz, muhakkak oynamanız gerektiğini düşündüğüm bir oyun.

Bol oyunlu günler dilerim…