Yayıncısı GTA ve Red Dead Redemption ile aynı olan bir oyun L.A. Noire. Rockstar oyunun tanıtımlarında, L.A. Noire’in açık dünyalı bir oyun olacağını belirtmişti. Oyunda her ne kadar olayları çözüp bir takım gizemli suçları açığa çıkaracağımız söylense de, oyunun GTA benzeri bir yapıda olacağını beklemek makul bir şey, ancak bu beklenti içinde olanlara belirtmeliyim ki, oyunun GTA ile bir ilgisi yok.
Oyundaki baş karakterimiz Cole Phelps adında bir polis. İkinci Dünya Savaşı’nda gitmiş ülkesi için savaşmış ve ardından da ülkesine gelip LAPD’de polis olmuş. Oyuna üniformalı bir polis olarak başlıyoruz, ancak çok geçmeden, gösterdiğimiz başarı sayesinde kendimize bir takım elbise çekip dedektif oluyoruz. Oyunda davaları çözdükçe, mevki bakımından yükselişinizin süreceğini de belirtelim.

SUÇLULARIN KORKMA VAKTİ

Oyun bölüm bölüm ilerliyor. GTA’daki gibi, gidip değişik noktalardan görev almak yerine, bir olayı çözdüğünüzde, o olaydaki başarı durumunuz ve çevreye verdiğiniz zarar ekrana yansıtılıyor ve ardından, sıradaki davanın adı, siyah beyaz film adları gibi, ekrana çapraz bir şekilde yansıyor, olaya ait kısa bir video izliyorsunuz ve görevin size verildiğini gösteren videonun ardından, yeni davanızı çözmek için olay yerine doğru yola koyuluyorsunuz. Sokaklarda arabanızla istediğiniz gibi gezebilirsiniz, ancak en sonunda varmanız gereken yer olay yeri, yani başka gidecek bir yeriniz yok, tabi araba telsizinden geçilen anlık suç anonslarını saymazsak.
Suç mahalline vardığınızda, genelde sizi bir polis karşılıyor ve size olayla ilgili kısa bir bilgi veriyor. Ardından olay yerini incelemeye koyulabilir ya da varsa şahitle ya da olay yeri inceleme memuru ile görüşebilirsiniz. Tabi öncelikle gereken olay yerini şöyle bir kolaçan etmek olacaktır. Maalesef oyun 1940’lı yıllarda geçtiği için o zamanlar kamera kullanımı pek yaygın değilmiş. Yani Arka Sokaklar dizisinde olduğu gibi doğrudan “Ali sen kamera kayıtlarını kontrol et.” diyip de suçluyu hemencecik tespit etmek gibi bir lüksünüz yok, o yüzden mekanı didik didik ederek kanıtları bulup çıkarmalısınız.

Delil ararken arka fondaki müziğe ve gamepadin titrediği anlara dikkat ederseniz, olay yerindeki bütün delilleri çabucak bulacaksınızdır. Bir delile yaklaştığınızda arka fondaki müzikte bir iki değişik nota duyuyorsunuz ve gamepadiniz de titriyor. “A” ya bastığınızda ise Cole bulduğunuz delili incelemeye başlıyor. Bu materyal bazen bir gözlük, bazen bir fotoğraf ya da her yeri kanla boyanmış bir araba olabiliyor. Sol stick tuşunu hareket ettirdiğinizde ise Cole elinde duran nesneyi çevirerek daha detaylı bir inceleme yapıyor ve varsa bir bilgi, görüş açısı ona doğru zoom yapıyor, akabininde Cole’un durumla ilgili yorumu size sıradaki hamlenizin ne olabileceğine dair küçük ipuçları veriyor.
Arka fondaki müziğin tamamen susması, sizin de olay yerindeki tüm kanıtları bulduğunuz anlamına geliyor. Şayet oyunu daha gerçekçi kılmak istiyorsanız, size kanıt bulduğunuzu bildiren müzik ve titreşim özelliklerini kapatabilirsiniz. Bu şekilde oyun daha zor bir hale gelse de, daha gerçekçi olduğunu kimse inkar edemez. Ancak bu durumdayken herhangi bir kanıtı kaçırmamak için olur olmadık yerlerde “A” tuşuna basma gereksinimi duyabilirsiniz. Bu arada, gerçi oyunu oynayınca siz de fark edeceksiniz, çevredeki bütün materyaller kanıt değeri görmüyor, bazen işe yaramaz parçalarla da karşılaşabiliyorsunuz ve bu gibi durumlarda Cole “Bu parça işime yaramaz” gibisinden şeyler mırıldanarak bir nevi sizi uyarıyor, ancak siz yine de tüm materyalleri inceleyin, çünkü en işe yaramaz gördüğünüz delil bile sorgu sırasında iyi iş çıkarıyor. Olay mahallinde varsa cesetleri de mutlaka kontrol etmelisiniz. Genelde ceplerinde önemli şeyler taşıyorlar. Delilleri de tespit ettikten sonra, sanırız artık sıra görgü tanığı ile konuşmaya geldi.

Bu arada küçük bir detayı da atlamayalım, aslında pek küçük sayılmaz. Cole ne görse, tıpkı eski dedektif filmlerinde olduğu gibi, elindeki küçük not defterine kaydediyor. Cole’un not defterinde üç ana başlık var. Locations başlığını seçerseniz, orada duran yerlerden birini seçerek, ekrandaki sol haritada çıkmasını sağlıyorsunuz ve böylece gideceğiniz yeri daha kolay bir şekilde buluyorsunuz. People seçeneğinde, olayla ilgili kişilerin adı geçiyor. Clues seçeneğinin altında ise bulduğunuz deliller yer alıyor. Kişileri sorgularken de bu not defteri üzerinden hareket ediyorsunuz. Karşınızdakine ne tür bir soru soracağınızı not defteri üzerinden belirliyor ve ardından da aldığınız yanıta göre bir hükme varıyorsunuz.
Diyalogu devam ettirmek için yapımcılar size üç seçenek sunmuş. Ya karşınızdakinin yalan söylediğini belirten “Lie” seçeneğini ya da ona inandığınız anlamına gelen “Truth” seçeneğini, anlattıklarından şüpheliyseniz de “Doubt” seçeneğini seçiyorsunuz. Karşınızdakinin doğru mu yalan mı söylediğini nasıl ayırt edeceğinizi ise “Motion Scan” teknolojisi sayesinde anlayabiliyorsunuz.
GÖZLERE DİKKAT

Oyunla ilgili gelişmeleri az çok takip edenler, bu teknolojiden de haberdardırlar. Motion Scan teknolojisi sayesinde, oyundaki karakterlerin asıllarının yüz ve mimikleri çok gerçekçi bir şekilde oyuna aktarılmış durumda ve karşınızdaki karakterlerin sanki gerçekmiş gibi belirgin mimiklere sahip olmasını sağlıyor. Size doğru yapılan kaçamak bakışlar, ağız şekilleri, yüz kırışıklığı ve tabi konuşurken sesindeki titreme, gecikme gibi fonksiyonlar karşınızdakini çözümlemede size fazlasıyla ipucu veriyor. Oyunlardaki ruhsuz karakterlerden şikayetçi oyuncuların L.A. Noire’i baş ucu oyunu yapacaklarını düşünüyorum.

Yalnız şunu da belirtelim ki, her karakter aynı tepkimeleri vermiyor. Bazıları çok usta rol keserken, bazıları hemen yakayı ele veriyor ve şayet bu kişi, tam da aradığınız kişiyse hemen kaçmaya başlıyor ve siz de peşine takılıyorsunuz. Sizden kaçanlar bazen koşarak, bazense arabasına atlayıp uzaklaşıyor. Kovalama sahnelerinde silahlı çatışmaya girdiğiniz gibi, suçluyu doğrudan yakaladığınız ya da onu biraz benzettikten sonra teslim aldığınız anlar da oluyor. Araba ile kovalama sahnelerinde ise çevreye ve yayalara zarar vermemek için sürekli etrafınıza bakınırken bir yandan da şüpheliyi gözden kaçırmamaya çalışıyorsunuz. Takip sahneleri şüphelinin arabasından ineceği ana sürerken, bazense yanınızdaki ortağınız ateş açarak şüphelinin arabasının durmasını sağlıyor. Yaya şeklindeki kovalamaca sahnelerindeyse, borulardan apartman çatılarına tırmanıyor, boşluklardan atlıyor, merdivenlerden kayıyor… kısacası bir Hollywood filmindeki takip sahnelerinde ne ararsanız onu yapıyorsunuz.
Olayların çözümünde deliller önemli bir yer tutuyor. Öyle ki, bazen karşınızdaki gözünüzün içine baka baka yalan söylüyor ve siz gaza gelip onu suçladığınızda, “Öyleyse ispatla” gibisinden bir tepki vererek sizi ters köşeye yatırıyor, çünkü elinizde yeterli derecede bir kanıt yok. Tabi delilleriniz sağlamsa hiç tereddüt etmeden karşınızdakini suçlayıp onu paketleyebilirsiniz de. Bazen masum bir kişiyi suçladığınızda hiç ummadığınız tepkilerle karşılaşabiliyor ve baya bir fırça yiyorsunuz. Oyunda bir iki kez bu tür fırça yedikten sonra da, zaten her önünüze gelene suçlu muamelesi yapmamayı öğreniyorsunuz.

Karşınızdakinin açıklarını yakalamak L.A. Noire’de oldukça önemli. Sorgunuz bittiğinde, kaç kez karşınızdakine doğru şekilde yaklaştığınız ekrana yansıyor ve buna göre deneyim puanı kazanıyorsunuz ve rank seviyeniz artıyor. Rank seviyeniz arttığında, çeşitli bonusların yanı sıra, “Intuition” da kazanıyorsunuz.
Intuition dava çıkmaza girdiği anda joker görevi görmek için oyuna yerleştirilmiş. Örneğin karşınızdakine ne tepki göstermeniz gerektiğine karar veremediniz. Bu durumda Intuition seçeneği sayesinde üç şıktan biri eleniyor ve tahmininizin başarılı olma ihtimali artıyor. Ayrıca olay mahallini incelerken bulamadığınız deliller olursa, Intuition sayesinde tüm deliller haritada gözüküyor.
L.A. Noire’deki olayların zekice hazırlandığını da belirtmek gerek. Bazen sıradan bir kazaymış gibi görünen olayların altından hiç ummayacağınız sonuçlar çıkabiliyor. Ancak bazı davaların çözümünün de biraz saçma olduğunu belirtmeliyim. Burası spoiler olacak, o yüzden oyundaki davalara dair spoiler almak istemeyen arkadaşların bir sonraki paragrafa geçmelerini öneriyorum. Neyse. Olayda cinayet işlendiği açığa çıkıyor. Tek yapmamız gereken olayın işlendiği suç aletini bulmak. Cinayetin üstünden neredeyse bir gün geçmesine rağmen, suç aletini olay yerindeki çöp tenekesinde buluyoruz. Mantıken suç aleti olay yerinde duran çöp tenekesine atılmaz, ortadan kaybedilir, böylece dava da çöpe gider. Ama gel gelelim olaydaki suçlu, suç aletini yanı başında tutuyordu ve bu saçma ötesi hatasının da cezasını aldı. L.A. Noire’de bu tür bazı mantıksızlıklar olsa da, olayların kurgulanış şekilleri ve işleyişi takdire değer.

Oyunun GTA ile alakasız olduğunu söylesek de, yine de bu silahlı çatışmalara girmeyeceğimiz anlamına gelmiyor. Ne de olsa bir kanun adamıyız. L.A. Noire’de ek görevlerin yanı sıra, normal görevleriniz anında da silahlı çatışmalara giriyorsunuz. Örneğin bir şüpheliyi peşindeki adamlardan korumanız gerekiyor ve bunun için de silahınıza sarılıyorsunuz. Ancak şunu da belirtelim ki, L.A. Noire’deki bu sahneler kesinlikle GTA ya da RDR ile kıyaslanamayacak kadar az yoğunlukta.
Yapımcılar oyuna siper alma sistemi ve otomatik nişan alma özelliğini de dahil etmişler. Dolayısıyla bu seçenekler sayesinde oyunun silahlı çatışmaları oldukça kolay bir hal alıyor. Siper al, nişan al, ateş et hepsi bu, daha fazlasına gerek yok. Zaten düşmanlarınızda, elinizdeki silaha da bağlı olarak, birkaç ateşte ölüyorlar. Düşmanlarınız ölmeye çok fazla gönüllü değiller. Onlar da siper alıyor, siperler arası geçiş yapıyor, oyunda pek fazla yapay zekalık bir durum olmasa da, Team Bondi’nin bu konuyu da boşlamaması sevindirici.

Los Angeles büyük bir şehir ve haliyle oyunun haritası da büyük. Her ne kadar karşımızda GTA kadar aktif bir şehir olmasa da trafik bakımından oldukça yoğun olduğunu söyleyebiliriz. Özellik yol ağızları ana baba günü. Zaman zaman acaba trafik kurallarına uysam mı diye düşünebilirsiniz, ama GTA sayesinde trafikte yılan gibi süzülmeye alışmış oyuncular LA’de de gazı kökleyip çevrelerine aldırmadan yolculuklarını tamamlayacaklardır. Ama devir 1940’lar olduğu için altınızdaki arabadan pek fazla bir randıman beklememenizi öneriyorum.
Kaza anında, şayet çok hızlıysanız arabanızın ön kısmı paramparça olabiliyor, ancak kaza modellemelerinin çok gerçekçi olduğunu söyleyemeyeceğim. Arabanızın neresi çarparsanız o yönden hasar almak yerine (GTA IV’te böyleydi) belli kalıplar halinde hasar alıyor, gerçi bu durum pek üzerinde durulması gereken bir eksiklik değil. Arabanız işleyemez bir hale geldiğindeyse çevredeki insanlara polis olduğunuzu belirterek onların arabasını alabiliyorsunuz.

İçinde bulunduğunuz dünya 40’lı yılları kesinlikle yansıtıyor. İnsanların giyimleri olsun, etraftaki arabalar, çalan müzikler olsun her şey aslına sadık bir şekilde karşımıza çıkıyor. Motion Scan sayesinde hazırlanmış harika karakter tasarımlarından bahsetmeye gerek bile yok. Ancak zaman zaman karşılaşılan frame rate düşüşleri bu harika atmosferi biraz bozuyor. Seslendirmeler üstün bir başarıyla gerçekleştirilmiş. Sorgu sırasında karşınızdakinin bir yandan yüz hareketlerini süzerken, diğer yandan sesindeki duraksamalara, tonlama yanlışlıklarına kulak veriyorsunuz ve gerçekten karşınızdaki sizden bir şey saklıyorsa bunu sesinden yakalıyorsunuz.
SON SÖZLER

Son zamanlarda Rockstar tarafından yayınlanıp da kötü olan bir oyun hatırlıyor musunuz? Ben şahsen hatırlamıyorum ve L.A. Noire’de bir Rockstar oyunu. Yani aslında fazla söze gerek yok. Yalnızca L.A. Noire alacakların, oyunun GTA türünde olmadığını unutmaması gerek. Daha ziyade bulmacalara yoğunlaşılmış, aksiyondan uzak, ama oldukça eğlenceli bir oyun L.A. Noire. Şayet oyunu oynama imkanınız varsa kaçırmayın derim.