meltem

Harbinger - İnceleme

Seneler öncesinden gelen bir beklentisi vardır insanların.

Geçen gün aklıma geldi eski VCD koleksiyonumu incelemek. Baktım televizyonda iş yok, DVD izlemek için de ortam pek uygun değil. Ne yapalım dedik, başladık karıştırmaya. Seneler evvelinden kalan bir film gördüm unutmaya yüz tuttuğum. Arkasından bir tane daha, bir tane daha ve bir tane daha. Hepsi de bilim kurgu tadında sağdakini soldakini öldür gibilerinden. Olacak gibi değil dedim, elime “Yargıç Dredd”’i alıp izlemeye başladım. Sonra film içinde koptum bir ara olanlardan da aklıma geldi eski oyunlar. Sonra biraz onunla biraz bununla parçalar birleştirip canım sıkılıp filme geri dönene kadar bir miktar oyalanmış oldum.
Karışık mı geldi? Neden böyle bir giriş yaptığımı anlatayım o zaman. Seneler öncesinden gelen bir beklentisi vardır insanların. Sene 2000 olduğunda, gezegenimiz İsa peygamberin doğumundan sonra ikinci milenyuma girdiğinde hep uçan arabalar, uzayda tarlalar göreceğimiz anlatılırdı küçüklüğümüzün filmlerinde. Bizim küçüklüğümüz geçmeye başladıkça o beklentilerde yavaş yavaş yontuldu. O yontulmanın ardından bir geri dönüş başladı. İnsanlar uzayda değil, orta çağda ya da onunda eskisinde yaşamaya başladılar. Ve bilgisayarlar da ortak oldular bu çağ değişimine ve oyunlarıyla eşlik ettiler yaşamak isteyenlere o devirleri sıcacık evlerinde. İşte o bilgisayarlar zamanında elimize düştü Diablo. Ağabeylerinden –ki Diablo’nun öncesinde tür FRP/RPG olarak anılırken genel olarak, onun gelişiyle asıl halini kazandı diye düşünmekteyim- fazla hatırlandı, daha fazla kopya edildi firmalarca. Feyiz aldı birçok oyun onu.
Ve şimdi elimizde birkaç sene sonrasının savaşçılarını yönetme şansı duruyor. Bırakın televizyonları, bırakın kahramanlık hayallerini de okuyun bakalım bu yazıdan sonra da zaman ayırmaya değer mi Harbinger? Garip bir giriş gibi mi geldi? Bu oyun kadar garip olamaz sanırım. Sindire sindire inceleyelim bakalım şimdi.
Öncelikle elimizde bir RPG ve aksiyon karması olmasıyla birlikte, bilim kurgusal bir evrende geçen bir oyun var. Karakterimizi Diablo tarzıyla (fare ve klavye kombinasyonu) yönetiyor ve iç burkan aksiyon sahneleri ve aynı tadı tamamlasın diye eklenmiş arka fonlar üzerinde koşuyoruz. Bu hengameyi tamamlansın diye eklenmiş müziklerden de yeri gelince bahsedeceğiz tabi ki.
Tepede konumuz olacak elbette. Eldeki malzemeyi bilelim, onun üzerine yayalım etekteki taşları. Şöyle ki, Derebeyin aşağılık ve insafsız yönetimi altında ilerleyen devasa köle gemisi Harbinger için artık çatlaklar kaçınılmaz hale gelmiştir. Yıllar süren yıkım, üst üste gelen savaşlar ve mutsuzluk çığlıklarının hüznüyle ilerleyen gemi için dur emrinin verileceği günler yakındır. Eski barışlar zamanla aşınmış, yerini yüzüne gülüp arkasından bıçak bileyen yüzlere bırakmıştır. O soğuk duvarların ısınacak gibi hissettirmesi bundandır.
Maalesef ki bu soğuk duvarlardır eviniz ve korumanız gereken de gene mezarınızdır. Korumanız gereken gemiyi çevreleyip parçalamak isteyen de derebeyinin iki yüzlü, doğruları kendine göre belirleyen ve her tür saldırıya yakın olan ordularıdır. Karşılaşmanız kaçınılmaz, kaçmanız imkan dışı bir savaş var kapınızda.
İşte konumuz yaklaşık böyle bir şey. Bu noktada devralıyoruz kontrolü ve bir adam seçiyoruz kendimize savaşın kahramanı olsun diye. Karakterlerimiz Human (insan), Gladiator (robot) ve Culibine (enerji toplayabilen bir tür) olarak üç çeşit. İnsan çevik ve en hızlı hareket edebilen ırk. Bununla birlikte savunma ve saldırılar için sürekli harcama yapması gerekiyor. Robotumuz en kalın zırha sahip karakterimiz ve Harbinger teknolojisi ile yaratılmış durumda. Yardımcı yeteneği ise düşük seviyedeki robotları kontrol edebilmesi. Karakter işleri bittikten sonra haliyle hemen oyuna geçiyoruz. Bu kısım sizi ilgilendirdiği için ben sadece incelemenin bana düşen kısmını yazmaya başlıyorum.

Grafikler lazım bize grafiklerden haber ver sesleri çok hoş. Yutun söylediklerinizi çünkü bu oyunun haber verilecek grafiklerini uzun zaman önceki oyunlarda görmüştünüz zaten. Yeni bir durum maalesef ki yok yani. Tabi ki normal grafikler hemen sizi oyundan soğutmasın. Bir kere ışıklandırma ve gölgelendirmeler ve haliyle gölge oyunları harika. Etrafınızın saydamlaşması donanımsal olduğu için de ayriyeten adamızın ışıklandırılmasına ya da parlaklaştırılmasına gerek kalmamış ki Diablo ve Arcanum oynarken bana en çok batan bu konuydu. Neyse ki burada şimdilik her şey yolunda. Korku hissi de verilmiş oyunda. Bir kere sürekli haritanın daha fazlasını görmek istiyorsunuz. Nereden ne çıkacağını bilememek ciddi paranoya sahibi yapabilir adamı. Üstelik öyle fazla güçlü olmadığınız için de grafiklerin ruhsal bunalıma götürecek olması –dolaylı da olsa- mümkün.
Peki birader bu kadar laf yazdın da neden grafiklere kötü dedin? Yahu aranızda yukarıda saydığım olayları her beş oyunun üçünde görmeyen var mı? Hatta artık daha bile ileri gitmiş oyunlar varken bu detaylar sıradanlaştı. İki boyutlu arka plana üç boyutlu sıradan efektler koyupta adam olan oyun kalmadı artık memlekette. Belki kaplanmış, çok sağlıklı lezzetler var grafiklerde ama yemezler. Ayriyeten yaratıkların, düşmanların falan ölmeleri çok komik olmuş. Ölüm demek DOS zamanlarından kalma bir bulamaça dönüşmekle aynı bu oyunda. En son bu derece saçma bir efekti Ash kötü ruhu öldürdüğünde, ruhun elbiselerinden dökülen patates püresi şeklinde görmüştüm (Evil Dead filmini izlememiş olan kaldı mı?). yahu kardeşim bu kadar beklenen oyuna düzgün bir parçalanma, patlama falan koyamadınız mı? Hadi onu geçtik diyelim, neyse ki şu kutuların açılma olayını sevdim. Bir kutuya tıkladığınızda içindeki malzemeler yanınıza ışınlanmış gibi bir efektle geliyor. Bunu sevdim. Sıradan ama güzel düşünülmüş işte. Buna da razı olmak lazım.
Geçelim hemen seslerimize ki bakalım burada bizi neler bekliyor görebilelim. Grafik karmaşasından sonra işimize de gelebilir, sansanız da o da ayrı bir tantana. Benim menülerde çalan statik şarkılara ne kadar uyuz olduğum artık bilinmekte. Peki hangi aklı evvel bu iğrenç sesleri bir araya toplayıp oyunun arka planına sokuşturdu da dinletmeye başladı? Kardeşim ben bütün oyun boyunca sürekli metal dövme sesleri, robot ayak sesleri duymak zorunda mıyım? Aldığım tek kuruşluk silah ile milyarlık silahın aynı sesi çıkardığını görüp (duyup aslında tabi ki) kahrolmak zorunda mıyım? Bu ne biçim oyun böyle? Bu mudur beklenen? Hele bir de arada konuşur gibi yapan ama henüz ne diye konuşuyormuş efekti verildiğini çözemediğim karakterler var ki resmen ayrı bir başlığa sokulur. Adam karakterin ağzına hırıltıyla böğürtü arası bir şeyler sokuşturmuş, arka plana konuşma balonunu yapıştırmış, al sana iletişim. Yemezler aslan parçaları, gidin iş yapın bizde alkışlarız.
Tamam, oyun grafiklerden ortalamayla geçti, seslerden fena çaktı. Başka neleri var ortalamayı artıran ya da düşüren? Bir kere silahlar komik. Hepsi birbirinin aynısı ama özellikleri farklı yazılmış. Keza kalkanlar ve zırhlar da aynı. Hiçbir şey anlamadım, değişik bir şeyler görmemiz gerekmiyor muydu? Bunların hepsinin üzerine bir de statik bir harita sistemi koyun dersem iyiden iyiye hayalleriniz parçalanır sanırsam? Geçmiş olsun o halde. Oyunu bir kere bitirmekle bin kere bitirmek aynı manaya geliyor. Sadece kullandığınız karakter değişebilir. Karşınıza da birkaç karakter çıktığı göz önüne alınırsa –bu noktada oyunun ahını almayalım, bitirmeye yaklaşınca karakter çeşidi bir ila üç arasında artıyor- ben hiç düşünmeden sınıfta bırakıyorum oyunu.
Gerçekten alıp oynanabilecek bir oyun olmasına rağmen göz ardı edildiğinde kimseye bir zararı olmayacak olan oyunumuz, nasıl oldu da o reklam kampanyalarına, o güzelim sitelere, o beklenen haberlere konu oldu anlayabilmiş değilim. Boş yere zamanınızı harcamayın demeyeceğim, zira RPG olarak düşünülünce oynanması eğlenceli bir oyun. Karar sizin, şekillendirici ben olmayacağım ama gene de fazla üzerine düşmeyin. Kaçırdığınız için ağlayıp sızlanacağınız bir materyal değil.