LucasArts’ın son oyunu Fracture, çıkmadan önce ve çıktıktan sonra bir çok görüş ve tepki ve fikir topladı etraftan, bir sürü insan gelip baktı, kimisi oyunun içindeki araçlarla yer şekillerini değiştirip toprağı kaldırıp indirme özelliğine hayran kaldı, birileri oyunun çok fazla Too Human, Gears of War, Dark Sector ve Halo’ya benzediğinden şikayet etti, kimileri güldü bile oyunda ilerledikçe özellikle gelişen senaryodan, bazıları ise oyunun eğlenceli bir şey olduğunu söyledi.

İşin ilginç yanı ne biliyor musunuz? Aslında bir açıdan hepsi de haklı.

Fracture, gelecekte geçen bir aksiyon oyunu olarak LucasArts tarafından bizlere sunuldu, oyun, bugüne kadar pek denenmemiş bir şeyi deniyor ve düşmanları öldürmek için sadece onlara ateş etmeniz gerekmediğini, bunun için farklı yöntemler de olduğunu, savaşta üstünlük elde etmek için farklı yollara başvurulabileceğini söylüyor. Aranızda Avatar: The Last Airbender izleyen varsa aslında hemen hemen oradaki toprak bükücülerin yaptığına benziyor bizim yaptığımız da. Kısacası gelecekte Halo tarzı zırhı ile gezen bir Avatar karakteriyiz dersem pek yalan olmaz.



Oyuna başladığımızda kendimizi ağır ve göz alıcı zırhı içinde Jet Brody olarak buluyoruz, kendisi Atlantic Alliance’ın silahlı kuvvetlerine bağlı bir asker. Fracture’da yıl 2161, ver her şey sarpa sarmış durumda. İklim değişiklikleri sebebiyle dünyanın büyük bir kısmı sular altında kalmış, Amerika’nın orta batısı da, doğu ile batı arasındaki ayrılık araya giren deniz sayesinde daha da büyümüş. Doğu, yani Atlantic Alliance, dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek için teknolojiye abanırken, batı, yani Pasific Cumhuriyeti, geleceğe uymak adına genetik mühendisliğe merak salıyor. Oyun açıldığında ilk gördüğümüz sahnede Jet, San Francisco’daki Pasifik ana üssüne doğru yolda olarak karşılıyor bizi, başkan abartı genetik mutasyon ve oynamaları yasaklamış yakın zaman içinde. Federal yasağın ilanından sonra Pasifik direnişinin lideri General Nathan Sheridan, Atlantic Alliance’ı temizlemeye karar verir ve hazırlanmaya başlar. Jet olarak bizim yapmamız gereken ise Sheridan’ın üssüne sızmak ve neler olup bittiğini öğrenip tehdit unsurlarını ortadan kaldırmak.



Jet bu yolculukta yalnız değil elbette. Her daim telsiz ile irtibat içinde bulunduğu üvey babası ve askeri hocası dışında Jet’in bir sürü fiyakalı oyuncağı var yanında taşıdığı. Halo, Gears of War ve Crysis benzeri bir özel zırhı giyiyor en başında ki bunlar zaten artık bilim kurgu oyunlarının vazgeçilmezi oldu çıktı. Zırhı ona bir miktar koruyucu kalkan işlevi katıyor, hasar aldıkla azalan bir göstergesi var ve herhangi bir şey yapmadan (yani vurulmadan) durduğunuz zaman kendi kendine doluyor. Zırhımız üzerimizde gidip birçok farklı silahı alıp deneme şansı buluyoruz, silahlar arasında alışılagelmiş pompalı tüfekler ve keskin nişancı tüfekleri ile birlikte pek alışkın olmadığımız silahlar da var, mesela ALM-37 Deep Freeze, düşmanlardan buz parmak yapmak için birebir. Rhino ise kötü adamlara elektrik yüklü kayalar yolluyor. Aynı anda sadece iki adet silah taşıyabiliyorsunuz, ama olur da yolda gezinirken gözünüze başka bir şey kestirirseniz istediğiniz birini atıp başka bir silaha geçebilirsiniz. Beğendiğiniz bir silah gördüğünüz zaman yerde “sonra dönüp alırım” demenizi pek tavsiye etmiyorum çünkü oyundaki yer şekillerini manipüle edebilen silahlar sayesinde az önce üzerinden geçtiğiniz topraklar çok garip ve ulaşılmaz şekillere bürünmeye oldukça müsait.



Bu ve diğer silahlar dışında yön tuşları ile kullandığınız dört el bombanız var. Vortex bombası, patladığı yerde ufak, kendi halinde bir kara delik oluşturuyor ve etrafındaki şeyleri içine çekip, havada şöyle bir çevirip fırlatıyor, çoğunlukla da patlatarak. Diğer üç bomba ise oyunun çevresini, sözlük anlamıyla, değiştirmek için kullanılıyor. Bir bomba patladıktan sonra oradaki toprağı kaldırıp ufak bir tepe haline getiriyor, bir başkası derin bir krater yapıyor, üçüncüsü ise göğe doğru uzanan dik ve uzun dikenler çıkartıyor. Fracture’ın en büyük esprisi bu, yani bu şekilde oyunun bölümlerinde zemin ve yer şekilleri ile oynamak, bunu yaparken en çok kullanacağınız şey ise zırhınıza monte edilmiş olan Entrencher. Aslında Entrencher oyun tarafından bir silah olarak sınıflandırılsa da aslında tam olarak değil. Entrencher daha çok istediğiniz zaman, istediğiniz yerde toprağı kaldırıp indirmek için kullanabileceğiniz bir alet. Diyelim çıkmanız gereken yer var fakat boyunuz erişmiyor ne kadar zıplarsanız zıplayın, ya da aşamayacağınız kadar yüksek duran bir duvar var, yapmanız gereken Entrencher’ı kullanıp zemini yükselterek hedefinize ulaşmak. Aletimiz herhangi türden bir kurşun kullanmıyor, sadece arka arkaya kullanırsanız şarjı bitiyor, bir süre beklerseniz de geri doluyor.

LucasArts ve Day 1 Studios oyun için bu zemin değiştirme silahlarını ve araçlarını koyarak Fracture’ı diğer süper zırhlı tekinsiz kahramanlı ve güçlü silahlı üçüncü şahıs aksiyon ve shooter oyunlarından ayırmayı ummuşlar zannediyorum ancak ne yazık ki yeterli olmamış, evet oyun silahları sayesinde eğlenceli olabiliyor, veri hücreleri toplamak, silahlı çatışmalar derken size türünün vermesi gereken şeyleri veriyor, ancak genel olarak bakıldığında oyun çok standart, ve açıkçası fazla uğraşılmamış.



Fracture’un zemin ve yer şekilleri mekanikleri gerçekten iyi kullanılmış. Zemin ile oynamak birçok farklı yönden de işinize yarıyor, diyelim karşınızda bir sürü Pasifik askeri var, yeşil ağırlıklı ekipman ve zırhları olan ve genelde makineli tüfeklerle gelen bu arkadaşlar bazen sizi kötü sıkıştırabiliyor, aldığınız hasarlardan ekran siyah beyaza döndüğünde tam umudunuzu kaybetmişken Entrencher’ı kullanıp anında kendinize bir korunak oluşturabilirsiniz. Oyunun tümüne bakınca işler bu kadar parlak değil ama, çünkü Entrencher sadece toprak zemini yükseltip indirmek için kullanılabiliyor. Mermer, beton, çelik gibi zeminlerde işe yaramıyor. Yani bir binanın içinde giderken birden karşınıza çıkmaz bir yol gelirse çıkışı bulmak için dahi olmaya gerek yok, odanın bir köşesinde duran bir parça toprak size çıkış yolu olarak hizmet edecektir, sırf zeminle oynama işlevi kullanılsın diye haritaların bilerek böyle düzenlenmiş olması keyif kaçırıyor biraz. Çoğunlukla A noktasından B noktasına gitmek için kullanıyor olmamız bu güzel özellikleri insanı kısıtlanmış hissettiriyor, ve genel olarak tekrarlanması da sıkıcı yapıyor.

Üzücü bir şey, çünkü Entrencher’ın kendini tekrar eden ve fazla seçenek sunmayan doğası Fracture’ın tümü için geçerli olan bir şey. Başlarda süper yeni ve çok işlevli bir özellik ile oynadığınızı düşünüyorsunuz ama oyunda ilerledikçe bölümler, haritalar, hikaye, boss dövüşleri ve kalan her şey, aynı silah, özellik ve taktikleri arka arkaya kullanarak, sürekli aynı şeyleri yaparak çözülüyor. Oyunun hikayesi üç başlığa bölünmüş, San Francisco, Güney Batı ve Washington DC, bunlar resmi isimler değil, kısımların geçtiği yerler çünkü bölümler için bir isim veya etiket bulunmuyor. Konu ve atmosfer altyapısı, her ne kadar çok yaratıcı ve yeni olmasa da çoğu insanın seveceği tarzdan, ancak bunları işleyen hikaye pek tabii ki basit ve etkileyici olmaktan uzak. Oyunda epik bir yön neredeyse yok, en azından bölümlere filan isim verilseydi belki az da olsa dramatik bir etki yaratılabilirdi ama oyunun sizden istediği radarda görünen hedefleri gidip vurmanız, git, koş, bul ve temizle. Oyunun başlaması ile bitişi arasında pek bir fark göremedim, sanki oyun baştan sona koca bir bölüm tek başına, başka bir oyunun tek bir bölümü gibi.