İnfernal - İnceleme (PC)

~~meltem~~ · 08-05-2015, 05:35 AM

RPG oyunlarında istersem kötü olup, şeytani olarak işleri sonuçlandırabilirdim. Genelde birçok güzel RPG oyunu kötülük yolunu da alternatif olarak sunmuştur. İsteyen iyi, isteyen kötü olarak karar verebilir. Uzun zamandır iyilerin tarafında olmaktan bıktım. Direk olarak kötülüğü istiyordum ki, Infernal şeytanın iş birlikçisi olarak bize bunu sunuyor. Bir süre önce demo'su yayınlanan ve uzun zamandır beklediğim Infernal sonunda çıkageldi. Aslında beklememin sebebi direk olarak salt kaos veya kötülükten ziyade, PC'de ağız tadıyla çat çat diye oynayabileceğim bir aksiyondu. Metropolis firması da Infernal'daki aksiyonun dolu dolu olacağını temin ediyordu. Demo'sundaki hareketli oynanıştan sonra tam sürümü beklemeye koyuldum. Tam sürüm bakalım etkilere nasıl tepki verecek?

Şeytanın uşağı

Kötülük tarafında oynanabilen bir oyun Infernal. Konusu bilmeyenler için hemen belirtelim. Ryan Lennox, Tanrı işleri adına uğraşan iyilik timsali bir ajan. Ancak çıktığı görevlerde etrafı iyice dağıtmakta ve öldürmekten zevk almaktadır. Bu durum iyilik güçleri adına terstir, sonunda Lennox içindeki yıkıma ve öfkeye yenik düşüp yoldan iyice sapar. Ceza olarak güçleri elinden alınır ve ortada bırakılır. Lennox'un içindeki kötülüğü bilen şeytan onu kendi tarafına çeker, ona yeni güçler verir. Artık Ryan, şeytan adına çalışan ve iyilik savunucularını avlayan biri haline gelir. Zaten oyunun hemen başındaki sinematikte beyaz saçlı güzel bir kadınla barda oturan Ryan tuzağa düşüyor. Hatta muhabbet ettiği güzellikteki iyilik ajanı ona silah çekiyor, tam vuracakken kaç diyor ve sonrasında şeytanla olan anlaşma oluyor. Aslında ajanlar temel olarak hem iyiliğin hem de kötülüğün, birbirine baskın olmadan dengede durması için çalışıyor. Senaryo üstünde aslında çok fazla kafa patlatmaya gerek yok. Çünkü o RPG'lerde veya başka oyunlarda görmeye alışık olunan dolambaçlı, derin konu yer almıyor.

Yapımdaki ilk dikkat çekici ve aslında oyunun en iyi olduğu noktalardan biri grafikler. Hazır bir grafik motoruyla Infernal yapılmamış. Metropolis oturmuş ve sıfırdan yeni bir motor yazmış. Açıkçası bu sıfırdan yazılan grafik motoru iyi de iş çıkartmış. Infernal'in grafikleri vasatın üstünde seyrediyor. Zaten demo'da da belirtmiştim. Tam sürümde görüntü olarak pek bir fark olmayacak diye. Çevrenin dokusu güzel. Ryan ve oyundaki belli başlı ana karakterlerin modellemeleri iyi. Zaten Ryan üstünde detaylar kendini belli ediyor. Directx 9'un nimetleri çok güzel etrafa harmanlanmış. Yalnız ışıklandırmalar, parlaklıklar, yansımalar bazı yerlerde aşırı derece olmuş ve yapaylık hissini iyice körüklüyor. Patlamalar iyi duruyor. Rakiplerin modellemeler genelde aynı. Ama asıl manada sıfırdan yapılan bir motor ve performans olarak fazla yormayan optimizasyonuyla iyi iş çıkartılmış.

Grafiklerden yana olan güzellik seslerde ne yazık ki direk devam etmiyor. Efektler belli bir yere kadar kendini tekrar etmiyor. Ama bir süre sonra bazılarının aynı olduğunu anlayabilirsiniz. Seslendirmelerdeki ezbere yapılmış havası devam ediyor. Özellikle oyun içi grafik motoruyla yapılmış sinematiklerin bazılarında, senkronize işi demo'daki gibi. Görüntü ve ses birbirini tutmuyor. Menüde ve aksiyon dolu kısımlarda çalan müzikler, Infernal'in hızı ve atmosferi ele alındığında iyi seçim. Gaz parçalar ve ortama güzel uyuyorlar.

Ageia sağ olsun

Yapımdaki fizik etkileşimi hoş olmuş. Belli bir gerçekçilik ve atmosfere uyumluluk sağlıyorlar. Mesela ilk bölümde barda içeriyi bastıkları zaman, adamlarla çatışmaya girdiğimizde kırılan cam kolonlar, bardaklar vs var. Bu oyuncuyu havaya sokuyor. Yine aynı şekilde üst katta bulunan birinin yanındaki patlayıcıya ateş ederseniz, üstünde durduğu tahta kısım parçalanıyor ve cesedi gerçekçi biçimde aşağı düşüyor. Öldürdüğünüz rakiplerinizin ölüm şeklinin gerçekçiliği açısından fizik işe yaramış. Ayrıca yerdeki ölüye ateş ederseniz yine tepki vermesi olayı var. Ancak bazı zamanlar ölenlerin cesetleri muz şeklinde veya dans etme pozisyonunda kalabiliyor. Bu komik durumlara yol açıyor. Etraftaki saman yığınları, sandalye, sandık vs gibi şeylerle etkileşime girebiliyoruz, parçalıyoruz. Infernal Ageia Fizik Kartı'nı destekleyen oyunlardan biri. Ancak elimde kart olmadığından fizik kısmının detaylarını görme imkanım olmadı. Ama şu haliyle bile oyun içinde yeterli. Eğer Infernal gibi aksiyon dolu bir oyunda fiziklendirme olmasaydı, gerçekten atmosfer baltalanırdı.

Infernal saf kan bir aksiyon oyunu. Son zamanlarda oynadığım en hareketli ve atraksiyon dolu proje diyebilirim. Genel olarak karşımıza bolca düşman çıkıyor ve onları temizliyoruz. Klasik olarak da şifreli kapıları vs açıp ilerliyoruz. Aslında oyunda başka bir şeyde yok. Kartlı geçişler oluyor. Bunların kilitlerini açmamız için belirli olan düşmanları öldürüp, kartı içinden alıyoruz, böylece kapıyı açabiliyoruz. Bazı zamanlar güvenlik sistemlerini hack edip, kilitli olan kapıları açıyoruz. Bir de özel güçlerimizin içine girdiği, gizli şifreyi bulup kilit açma imkanımız var. Aslında bunların hepsi artık klasikleşmiş oyun mantığı. Zaten Infernal çizgisel bir yapıya sahip. Gidilmesi gereken nokta ve yol belli. Önünüze çıkan engeller de kolayca geçilir.

Üstümüze genel olarka bolca düşman yağabiliyor. Zaten önünüze 3-4'ten az rakip pek çıkmıyor. Ortalama 3 kişi her daim önünüzde olacaktır. İlk bölümden itibaren zaten daha ne oluyor demeden, direk rakiplerle düelloya giriyorsunuz. Düşmanların yapay zekası böylesi bir oyun için bazı açılardan fena sayılmaz. Arada saklanmaları, saklandıkları yerden ateş etmeleri, oraya buraya yuvarlanmaları gibi atraksiyonları var. Ama bunları da her zaman tekrar etmiyorlar. Zaten sayıları bolca olduğundan yapay zeka eksikliği bu yönde biraz kapatılıyor. Normal düşmanlar yanında birde arada sırada çıkan, bazı yeteneklere sahip özel rakipler var. Onların da aslında özel güçlerinden başka numaraları yok. Birkaç Infernal atışıyla işleri bitiyor. Infernal'daki düşmanlar akıcı ve zehir biri bir akla sahip değiller, ama oyun için kısaca yeterli oluyorlar.

~~meltem~~ · 08-05-2015, 05:35 AM

Alarm rezervleri

Düşmanlara karşı, kilitli kapıları açmada, alarm sistemlerini kapatmada vs güçlerimize baş vuruyoruz. Üç ana gücümüz var, bunlar; Teleportasyon, özel görüş ve oyuna adını da veren Infernal atak. Teleportasyon'da görünen bir yere belli bir süreliğine ışınlana biliyoruz. Kendimizin gidemediği yakalanma riskinin olduğu bir yerdeki, alarm lazerlerini veya güvenlik kameralarını bu yolla kapatabiliriz. Bazı zamanlar düşmanın arkasına ışınlanıp onu gafil avlamak için kullanabiliyoruz. Ama bunu belli bir süreliğine yapıyoruz ve süre bittiğinde ışınlanmadan önceki asıl yerimize geri dönüyoruz. Özel görüş gücü çevredeki cephane, eşya vs görmemize ve bazı zamanlar karşımıza çıkan kart veya bilgisayar hack'le açılmayan kapıların, gizli şifrelerini görmek için kullanılıyor. Oyunda birçok defa bu güce başvurabilirsiniz. Son olarak ''Infernal Atak'' var. Aslında ikincil bir atış modu bu Infernal Atak. Ryan'nın kolu bir anda alevlerle kaplanıyor ve ateş ettiğimiz zaman rakipler tek vuruşta ölüyor, ayrıca çarptığı yerde ufak bir patlama da yapıyor.

Resident Evil 4 gibi omuz kamerasından oynana Infernal'da silah çeşidi olarak ne eksik ne fazla. Her zaman yanımızda bir adet tabancamız oluyor. Bunun dışında etrafta düşmanlardan veya çevredeki kutulardan filan makineli tüfek, taramalı, el bombası vs gibi bilinen aksiyon silahlarını bulabiliriz. Bazı zamanlar gizli yerlerde silahlar oluyor. Mesela bir tablo arkasına saklanmış düğmeyi bulup ona basarsanız, farklı bir yerdeki kilitli dolap kapısı filan açılıyor ve içinden silah çıkabiliyor. Sadece silah olarak cephane vs çıkabiliyor. Silah ve cephane sıkıntısı pek çekilmiyor. Çünkü ölen düşmanlarımızı emme gibi bir özelliğe daha sahibiz. E'ye bastığınız zaman Ryan elini ölü üstünde tutuyor ve onun yaşam enerjisini emerken, ayrıca üstündekileri de kendine geçiriyor. Zaten bu işlemi gerekli kartları bulmak için sürekli yapacaksınız. Ayrıca azalan sağlığımızı tekrar doldurmak ve cephane vs bulmak içinde bu emme işlemini yapmak zorundayız. Özel güçlerimizi kullanmamızı sağlayan manamız var. Manamız karanlıkta ve adam öldürdüğümüz zaman kendi kendine doluyor. Etrafta ışık olduğu zaman manamız dolmuyor. Hatta bazı zamanlar karanlık bir yerde bile aşırı parlaklıktan ve yansıma efektinden dolayı, burada ışık vardır manam dolmaz düşüncesine kapılabilirsiniz. Cephanemiz bittiği zaman Ryan yumruklarını konuşturabiliyor. Ayrıca işin güzel yanı dibimize giren birine, Ryan genelde burnun dibindekine ateş eden karakterler gibi değil. Silahla ateş etmek yerine, otomatik olarak direk yumruklarıyla mideye ve surata çalışıyor. Bu ufak da olsa güzel bir ayrıntı. Ek olarak gene rakiplerimizi öldürmek için, yumruk, silah ve güçlerimiz dışında; çevredeki patlayıcı elementlerden ve nadir zamanlarda fizikten yararlanabiliyoruz.

Eksi yön ve sonuçlar

Duvarlara dayanabilir ve siper aldığımız yerden ''Alt'' a basarak rast gele ateş edebiliriz. Duvar dibine geldiğimiz zaman yön tuşuna bastığımız zaman, Ryan duvara dayanıp siper alıyor. Yalnız bu yön tuşuna basıp siper alma işi bazı zamanlar tersliklere sebep oluyor. Çatışmanın ortasında duvara veya ilgili yere biraz yakınsanız, geri kaçmak istemek için geri basarsanız Ryan kaçmak yerine duvara yaslanıyor ve siper alıyor. Bu durum biraz hazımsızlık yaratabiliyor. Unreal Tournament'lardaki gibi iki kere ileri, geri, sağa, sola basarsanız; Ryan kırmızı bir hal alıp o yöne yuvarlanıyor. Yine bazı alarm sistemlerini geçmek ve düşmanların atışlarından kaçmak için bunu çok kullanacaksınız. Hızlı olduğundan oldukça işe yarıyor. Bir tek ana karakterin zıplamasını sevmedim. Gerçekten kabız gibi bir stili hoplayıp zıplarken, biraz daha düzgün yapılabilirmiş.

Infernal en başlarda bol aksiyonu ve kötülük kısmıyla ilgi çekse de, bir süre sonra sıkabiliyor. Bolca düşman öldürmek ilk zamanlarda zevkli ve hareketli geliyor. Ancak ilerleyen kısımlarda hep aynı şeylerin tekrar etmesi ve çizgiselliği eksi faktörler. Alternatif yollar bulunmuyor, illaki oyunun belirttiği noktadan gitmek zorunda kalıyoruz. Ama bunlara rağmen bir kere bitirilebilir. Hoş grafikleri ve gaz müziklerle iyilik melekleri peşinde düşebilirsiniz.

08-05-2015, 05:35 AM	#1
~~meltem~~ Senior Member Üyelik tarihi: Apr 2015 Mesajlar: 11.064	İnfernal - İnceleme (PC) RPG oyunlarında istersem kötü olup, şeytani olarak işleri sonuçlandırabilirdim. Genelde birçok güzel RPG oyunu kötülük yolunu da alternatif olarak sunmuştur. İsteyen iyi, isteyen kötü olarak karar verebilir. Uzun zamandır iyilerin tarafında olmaktan bıktım. Direk olarak kötülüğü istiyordum ki, Infernal şeytanın iş birlikçisi olarak bize bunu sunuyor. Bir süre önce demo'su yayınlanan ve uzun zamandır beklediğim Infernal sonunda çıkageldi. Aslında beklememin sebebi direk olarak salt kaos veya kötülükten ziyade, PC'de ağız tadıyla çat çat diye oynayabileceğim bir aksiyondu. Metropolis firması da Infernal'daki aksiyonun dolu dolu olacağını temin ediyordu. Demo'sundaki hareketli oynanıştan sonra tam sürümü beklemeye koyuldum. Tam sürüm bakalım etkilere nasıl tepki verecek? Şeytanın uşağı Kötülük tarafında oynanabilen bir oyun Infernal. Konusu bilmeyenler için hemen belirtelim. Ryan Lennox, Tanrı işleri adına uğraşan iyilik timsali bir ajan. Ancak çıktığı görevlerde etrafı iyice dağıtmakta ve öldürmekten zevk almaktadır. Bu durum iyilik güçleri adına terstir, sonunda Lennox içindeki yıkıma ve öfkeye yenik düşüp yoldan iyice sapar. Ceza olarak güçleri elinden alınır ve ortada bırakılır. Lennox'un içindeki kötülüğü bilen şeytan onu kendi tarafına çeker, ona yeni güçler verir. Artık Ryan, şeytan adına çalışan ve iyilik savunucularını avlayan biri haline gelir. Zaten oyunun hemen başındaki sinematikte beyaz saçlı güzel bir kadınla barda oturan Ryan tuzağa düşüyor. Hatta muhabbet ettiği güzellikteki iyilik ajanı ona silah çekiyor, tam vuracakken kaç diyor ve sonrasında şeytanla olan anlaşma oluyor. Aslında ajanlar temel olarak hem iyiliğin hem de kötülüğün, birbirine baskın olmadan dengede durması için çalışıyor. Senaryo üstünde aslında çok fazla kafa patlatmaya gerek yok. Çünkü o RPG'lerde veya başka oyunlarda görmeye alışık olunan dolambaçlı, derin konu yer almıyor. Yapımdaki ilk dikkat çekici ve aslında oyunun en iyi olduğu noktalardan biri grafikler. Hazır bir grafik motoruyla Infernal yapılmamış. Metropolis oturmuş ve sıfırdan yeni bir motor yazmış. Açıkçası bu sıfırdan yazılan grafik motoru iyi de iş çıkartmış. Infernal'in grafikleri vasatın üstünde seyrediyor. Zaten demo'da da belirtmiştim. Tam sürümde görüntü olarak pek bir fark olmayacak diye. Çevrenin dokusu güzel. Ryan ve oyundaki belli başlı ana karakterlerin modellemeleri iyi. Zaten Ryan üstünde detaylar kendini belli ediyor. Directx 9'un nimetleri çok güzel etrafa harmanlanmış. Yalnız ışıklandırmalar, parlaklıklar, yansımalar bazı yerlerde aşırı derece olmuş ve yapaylık hissini iyice körüklüyor. Patlamalar iyi duruyor. Rakiplerin modellemeler genelde aynı. Ama asıl manada sıfırdan yapılan bir motor ve performans olarak fazla yormayan optimizasyonuyla iyi iş çıkartılmış. Grafiklerden yana olan güzellik seslerde ne yazık ki direk devam etmiyor. Efektler belli bir yere kadar kendini tekrar etmiyor. Ama bir süre sonra bazılarının aynı olduğunu anlayabilirsiniz. Seslendirmelerdeki ezbere yapılmış havası devam ediyor. Özellikle oyun içi grafik motoruyla yapılmış sinematiklerin bazılarında, senkronize işi demo'daki gibi. Görüntü ve ses birbirini tutmuyor. Menüde ve aksiyon dolu kısımlarda çalan müzikler, Infernal'in hızı ve atmosferi ele alındığında iyi seçim. Gaz parçalar ve ortama güzel uyuyorlar. Ageia sağ olsun Yapımdaki fizik etkileşimi hoş olmuş. Belli bir gerçekçilik ve atmosfere uyumluluk sağlıyorlar. Mesela ilk bölümde barda içeriyi bastıkları zaman, adamlarla çatışmaya girdiğimizde kırılan cam kolonlar, bardaklar vs var. Bu oyuncuyu havaya sokuyor. Yine aynı şekilde üst katta bulunan birinin yanındaki patlayıcıya ateş ederseniz, üstünde durduğu tahta kısım parçalanıyor ve cesedi gerçekçi biçimde aşağı düşüyor. Öldürdüğünüz rakiplerinizin ölüm şeklinin gerçekçiliği açısından fizik işe yaramış. Ayrıca yerdeki ölüye ateş ederseniz yine tepki vermesi olayı var. Ancak bazı zamanlar ölenlerin cesetleri muz şeklinde veya dans etme pozisyonunda kalabiliyor. Bu komik durumlara yol açıyor. Etraftaki saman yığınları, sandalye, sandık vs gibi şeylerle etkileşime girebiliyoruz, parçalıyoruz. Infernal Ageia Fizik Kartı'nı destekleyen oyunlardan biri. Ancak elimde kart olmadığından fizik kısmının detaylarını görme imkanım olmadı. Ama şu haliyle bile oyun içinde yeterli. Eğer Infernal gibi aksiyon dolu bir oyunda fiziklendirme olmasaydı, gerçekten atmosfer baltalanırdı. Infernal saf kan bir aksiyon oyunu. Son zamanlarda oynadığım en hareketli ve atraksiyon dolu proje diyebilirim. Genel olarak karşımıza bolca düşman çıkıyor ve onları temizliyoruz. Klasik olarak da şifreli kapıları vs açıp ilerliyoruz. Aslında oyunda başka bir şeyde yok. Kartlı geçişler oluyor. Bunların kilitlerini açmamız için belirli olan düşmanları öldürüp, kartı içinden alıyoruz, böylece kapıyı açabiliyoruz. Bazı zamanlar güvenlik sistemlerini hack edip, kilitli olan kapıları açıyoruz. Bir de özel güçlerimizin içine girdiği, gizli şifreyi bulup kilit açma imkanımız var. Aslında bunların hepsi artık klasikleşmiş oyun mantığı. Zaten Infernal çizgisel bir yapıya sahip. Gidilmesi gereken nokta ve yol belli. Önünüze çıkan engeller de kolayca geçilir. Üstümüze genel olarka bolca düşman yağabiliyor. Zaten önünüze 3-4'ten az rakip pek çıkmıyor. Ortalama 3 kişi her daim önünüzde olacaktır. İlk bölümden itibaren zaten daha ne oluyor demeden, direk rakiplerle düelloya giriyorsunuz. Düşmanların yapay zekası böylesi bir oyun için bazı açılardan fena sayılmaz. Arada saklanmaları, saklandıkları yerden ateş etmeleri, oraya buraya yuvarlanmaları gibi atraksiyonları var. Ama bunları da her zaman tekrar etmiyorlar. Zaten sayıları bolca olduğundan yapay zeka eksikliği bu yönde biraz kapatılıyor. Normal düşmanlar yanında birde arada sırada çıkan, bazı yeteneklere sahip özel rakipler var. Onların da aslında özel güçlerinden başka numaraları yok. Birkaç Infernal atışıyla işleri bitiyor. Infernal'daki düşmanlar akıcı ve zehir biri bir akla sahip değiller, ama oyun için kısaca yeterli oluyorlar.

08-05-2015, 05:35 AM	#2
~~meltem~~ Senior Member Üyelik tarihi: Apr 2015 Mesajlar: 11.064	Alarm rezervleri Düşmanlara karşı, kilitli kapıları açmada, alarm sistemlerini kapatmada vs güçlerimize baş vuruyoruz. Üç ana gücümüz var, bunlar; Teleportasyon, özel görüş ve oyuna adını da veren Infernal atak. Teleportasyon'da görünen bir yere belli bir süreliğine ışınlana biliyoruz. Kendimizin gidemediği yakalanma riskinin olduğu bir yerdeki, alarm lazerlerini veya güvenlik kameralarını bu yolla kapatabiliriz. Bazı zamanlar düşmanın arkasına ışınlanıp onu gafil avlamak için kullanabiliyoruz. Ama bunu belli bir süreliğine yapıyoruz ve süre bittiğinde ışınlanmadan önceki asıl yerimize geri dönüyoruz. Özel görüş gücü çevredeki cephane, eşya vs görmemize ve bazı zamanlar karşımıza çıkan kart veya bilgisayar hack'le açılmayan kapıların, gizli şifrelerini görmek için kullanılıyor. Oyunda birçok defa bu güce başvurabilirsiniz. Son olarak ''Infernal Atak'' var. Aslında ikincil bir atış modu bu Infernal Atak. Ryan'nın kolu bir anda alevlerle kaplanıyor ve ateş ettiğimiz zaman rakipler tek vuruşta ölüyor, ayrıca çarptığı yerde ufak bir patlama da yapıyor. Resident Evil 4 gibi omuz kamerasından oynana Infernal'da silah çeşidi olarak ne eksik ne fazla. Her zaman yanımızda bir adet tabancamız oluyor. Bunun dışında etrafta düşmanlardan veya çevredeki kutulardan filan makineli tüfek, taramalı, el bombası vs gibi bilinen aksiyon silahlarını bulabiliriz. Bazı zamanlar gizli yerlerde silahlar oluyor. Mesela bir tablo arkasına saklanmış düğmeyi bulup ona basarsanız, farklı bir yerdeki kilitli dolap kapısı filan açılıyor ve içinden silah çıkabiliyor. Sadece silah olarak cephane vs çıkabiliyor. Silah ve cephane sıkıntısı pek çekilmiyor. Çünkü ölen düşmanlarımızı emme gibi bir özelliğe daha sahibiz. E'ye bastığınız zaman Ryan elini ölü üstünde tutuyor ve onun yaşam enerjisini emerken, ayrıca üstündekileri de kendine geçiriyor. Zaten bu işlemi gerekli kartları bulmak için sürekli yapacaksınız. Ayrıca azalan sağlığımızı tekrar doldurmak ve cephane vs bulmak içinde bu emme işlemini yapmak zorundayız. Özel güçlerimizi kullanmamızı sağlayan manamız var. Manamız karanlıkta ve adam öldürdüğümüz zaman kendi kendine doluyor. Etrafta ışık olduğu zaman manamız dolmuyor. Hatta bazı zamanlar karanlık bir yerde bile aşırı parlaklıktan ve yansıma efektinden dolayı, burada ışık vardır manam dolmaz düşüncesine kapılabilirsiniz. Cephanemiz bittiği zaman Ryan yumruklarını konuşturabiliyor. Ayrıca işin güzel yanı dibimize giren birine, Ryan genelde burnun dibindekine ateş eden karakterler gibi değil. Silahla ateş etmek yerine, otomatik olarak direk yumruklarıyla mideye ve surata çalışıyor. Bu ufak da olsa güzel bir ayrıntı. Ek olarak gene rakiplerimizi öldürmek için, yumruk, silah ve güçlerimiz dışında; çevredeki patlayıcı elementlerden ve nadir zamanlarda fizikten yararlanabiliyoruz. Eksi yön ve sonuçlar Duvarlara dayanabilir ve siper aldığımız yerden ''Alt'' a basarak rast gele ateş edebiliriz. Duvar dibine geldiğimiz zaman yön tuşuna bastığımız zaman, Ryan duvara dayanıp siper alıyor. Yalnız bu yön tuşuna basıp siper alma işi bazı zamanlar tersliklere sebep oluyor. Çatışmanın ortasında duvara veya ilgili yere biraz yakınsanız, geri kaçmak istemek için geri basarsanız Ryan kaçmak yerine duvara yaslanıyor ve siper alıyor. Bu durum biraz hazımsızlık yaratabiliyor. Unreal Tournament'lardaki gibi iki kere ileri, geri, sağa, sola basarsanız; Ryan kırmızı bir hal alıp o yöne yuvarlanıyor. Yine bazı alarm sistemlerini geçmek ve düşmanların atışlarından kaçmak için bunu çok kullanacaksınız. Hızlı olduğundan oldukça işe yarıyor. Bir tek ana karakterin zıplamasını sevmedim. Gerçekten kabız gibi bir stili hoplayıp zıplarken, biraz daha düzgün yapılabilirmiş. Infernal en başlarda bol aksiyonu ve kötülük kısmıyla ilgi çekse de, bir süre sonra sıkabiliyor. Bolca düşman öldürmek ilk zamanlarda zevkli ve hareketli geliyor. Ancak ilerleyen kısımlarda hep aynı şeylerin tekrar etmesi ve çizgiselliği eksi faktörler. Alternatif yollar bulunmuyor, illaki oyunun belirttiği noktadan gitmek zorunda kalıyoruz. Ama bunlara rağmen bir kere bitirilebilir. Hoş grafikleri ve gaz müziklerle iyilik melekleri peşinde düşebilirsiniz.