meltem

Acımasız intikam hikayesi

Bazı hikayeler vardır, kulaktan kulağa bile fısıldanmaktan korkulur. Bunlar zamanla efsaneye dönüşür, binlerce yıl geçer. O efsanelerin gerçekliği ortaya çıkar, hem de öyle bir ortaya çıkar ki; dünya temelinden sarsılır. Size böyle bir öykü anlatacağım. Efsaneye göre, daima “Bir numara” vardır. Bir numara, tanrısal güçleri ve dünyayı yönetme hakkını elinde tutar. İki numara ise onun gölgesinde kalmaya mecburdur. Yine de bire meydan okuma hakkı sadece ikiye aittir. Eğer iki numara üstün gelirse, birincinin güçlerini ve unvanını elinden alır.

İki numara olmak bazı kurallar doğrultusunda geçerlidir. Adaylar adil olmalı ve pek çok mücadele vermelidir. Yoksa denge bozulur, dengenin bozulmasıyla doğanın güçleri birbirine girer ve dünya, yaratılış boyutundan silinebilir. Her şey Justice adındaki bir silahşorun ihanetiyle başladı. Justice, pek de adından beklenecek şekilde davranmadı ve karanlığın yolunu seçti. Bir numarayı, hain bir şekilde arkadan vurarak katletti.

Bir numaranın düşüşünün yalnızca tek tanığı vardı, öz oğlu. Şimdi o oğul büyümüştü ve adaleti kendi elleriyle sağlayıp ve intikamını almak niyetindeydi. Eğer başaramazsa, her şey silinip gidebilirdi.


"Cel-Shaded tarzında hazırlanan grafikler genel olarak hoş bir görsellik sunuyor."
İntikam ve öfke

Afro Samurai, dünya çapında haklı ün kazanmış, bir anime ve manga serisi olmayı başardı. Böyle bir ilginin gölgesinde oyun uyarlamasının yapılmaması beklenemezdi. Peki Afro Samurai efsaneye yakışan bir yapım mı? Yoksa Dynasty Warriors 2: Gundam gibi bir hayal kırıklığı mı? Bu sorunun cevabını verelim.

Afro Samurai’ın harika müziklerle bezenmiş menüsünden çıkıp, oyuna başladığınızda ilk dikkatinizi çeken nokta grafikler olacaktır. Cel-Shaded animasyon yapısı… Elbette herkes bu tür bir grafikleri sevmeyebilir, ama ben bir çizgi roman tutkunu olarak bayılırım. Prince of Presia’yı andıran grafikler, göze fazlasıyla hoş görünüyor. Kendinizi bir çizgi romanın içindeymişçesine hissediyorsunuz ki, bu da atmosfer için önemli bir artı. Buna müzikler de destek oluyor. Harika parçalar insanın adeta içine işliyor.

Dövüş kombinasyonu son derece basit. Kaç, vur, zıpla ve tekrar vur. Çizgi romanını takip edenler bilirler, Afro Samurai kan görmekten hoşlanmayanlar için değildir. Oyunumuzda fazlasıyla vahşi. Kafa koparmalar, kol ve bacak kesmeler, ortadan veya yandan ikiye bölmeler ve bol kanlı hareketler tek potada eritilmiş. Bu yüzden de yapımın tepesinde kocaman bir “+18” uyarısı bulacaksınız. İnanın bu uyarıyı hak ediyor. Konuya dönersek, dövüşler zalimliği ve yalınlığıyla oyuncularakeyif veriyor. Bir mekanda 10 dakikadan fazla kalmanız, düşman ninjalara karşı bir soykırım hareketi ile sonuçlanıyor. Boss’ların işini bitirmek daha zalim, çünkü özel animasyonlar düzenlenmiş. Lakin boss’lar tecrübeli oyuncuları zorlayacak güç ve yetenekte değiller. En azından yapımın sonuna kadar bu böyle. Bir de insan, “Keşke mekanlar daha iyi seçilseymiş” diyebiliyor. Bana fazla tekdüze geldiler…

Noksan kısımlar

Oynanabilirliği önemli ölçüde zedeleyen bir faktörle karşı karşıya kalacaksınız. İnsanı zıvanadan çıkartan kamera açıları… Üstüne üstlük kamera açılarını ayarlayamıyorsunuz. Tam düşmanı ortadan ikiye bölecekken kör noktayı çeken bir kamera yüzünden; televizyon ekranını kırmamak için, kendimle ne kadar mücadele ettim bilemezsiniz. Maalesef benim şansıma, bu aralar hep kamera açıları sorunlu oyunlarla boğuşuyorum.



"Oyunumuzda fazlasıyla vahşi. Kafa koparmalar, kol ve bacak kesmeler, ortadan veya yandan ikiye bölmeler ve bol kanlı hareketler tek potada eritilmiş."

Karakterimiz oldukça ilginç. Bir Samuray’dan başka her şeye benziyor. Elinde dev bir müzik seti ile basketbol potalarının oralarda gezinen bir siyahinin eline iki tane katana verdiğinizi düşünün. Bununla da yetinmeyin, karakter saçını uzattıkça uzatsın. Samuray tipiyle uzaktan yakından alakası olmasa da, dövüş yetenekleriyle hepsini suya götürür, susuz getirir. Hayır Dante gibi roketlerle kaykay yapmıyor, ama şahsına münhasır biri olduğu tartışılmaz. Kahramanımızın zıtlıkları ve ilginç tipi, oyuna kaçınılmaz bir mizah faktörü katıyor.

Eğer anlamsız kamera açıları ve mekan sıkıntısı olmasaymış, yapım tartışmasız biçimde türünün zirvesinde bir yerlere tırmanabilirmiş. Yine de, bu haliyle bile fazlasıyla eğlenceli, matrak ve sıra dışı. Aksiyon severler tarafından şans tanınmayı hak ediyor. Fakat kandan hoşlanmıyorsanız yanından bile geçmenizi tavsiye etmiyorum.