Assasin's Creed 2'nin ilk oyuna göre eksiklikleri

~~meltem~~ · 08-15-2015, 10:56 AM

1-Karakter Seçimi
İlk oyunu oynayanlar bilirler.Altair'in soğukkanlılığı, ses tonundaki gizem,yüzünü bile her zaman tam olarak göremiyor oluşumuz,sol elindeki orta parmağın hidden blade kullanmaktan kesilmiş olması ve bunun gibi sayacağımız birçok detay oyunda karakteri yöneten bizleri suiastçı kimliğine sokmakta büyük bir etken taşıyordu.

Ancak 2. oyunda yönettiğimiz karakter Ezio'nun daha oyunun ilk başlarında bebeklik anlarına şahit olmam ile şoka girmem birebir oldu diyebilirim.Karakterimizin iri yarı gövdesi,her kapı önüne geldiğinde aynı animasyonun devreye girip başını açması ve ardından kapıyı iki defa tıklatması,kıyafetinde ön tarafı bizim mahallenin fırlama gençlerinin yaptığı gibi açması,kız arkadaşıyla yatması gibi birçok şey beni oyunda sanki bir suikastçı değilde sıradan bir kişinin öfkesini kullanarak intikam alma mücadelesi içindeymiş havasına soktu.Bu yönden ilk oyundaki gizemden eser kalmıyor doğal olarak...

Altair

2-Kültür Farklılığı

Ac 1 deki arap kültürünün oyunun senaryosuna oldukça uyumlu olduğunu düşünüyorum.Zira Prince of Persia serisinden sonra zaten o mekanları, camileri, Kudüs'ü ,Acre'yi ,Damascus'u görmek ve genellikle güneşin parlak olduğu şehirler olduğu için arap kültürüyle oldukça bağdaştırılmış ve bunuda gaza getirici müziklerle çok güzel harmanlayabilmişlerdi...Hatırlıyorumda atıma binip dağ taş tepe aşarken bilgisayarımdan Avaremu şarkısını çaldırırdım...Sanırım çok az oyun beni bu kadar içine çekmeyi başarmıştır.

Gelelim Ac 2'ye:
İlk oyundan farklı olarak oyunda bu sefer İtalyan kültürünün egemen olduğunu görüyoruz.Kiliseler,manastırlar,ünlü italyan şehirleri gerçektende oyunda çok güzel bir şekilde yansıtılmış.Ancak bu durumun benim hoşuma gitmemesinin nedeni aslında 1. maddedeki özellik ve bundan sonra sayacağım özelliklerin etkisiyle bu atmosferinde insanı pek etkileyecek duruma sokamayışı olabilir.Kısacası ben ilk oyundaki arap kültürünün sunumunu 2. oyundaki italyan kültürünün sunumundan daha çok beğendim...

Temsili Alamut Kalesi resmi.

3-Senaryo Etkisi

Alamut Kalesi'nin ihtişamlı görünüşü,Hasan Sabbah'ın bilgece davranışları ve söylemleri,Masyaf'tan çıkarken yavaş yavaş askerlerimizin azalışı ve en sonunda efendimizin emrini yerine getirmekten başka bir düşüncesi olmayan beyni yıkanmış Altair'in dört nala at koşturması ve muhteşem Damascus...
Bir suikastçılık görevinde arkadaşlarımızı olay yerinde bırakıp kaçtığımız için efendi tarafından birçok suikastçılık yeteneğimiz alınıyor ve tekrar onun gözüne girmek için dediklerini harfiyen yapıyoruz.Hele hele oyunun bir sahnesinde kalemizi basmaya gelen düşmanın komutanı 'Bak ben adamımı feda ediyorum sende bunu yapabilirmisin? '' demesi üzerine Hasan Sabbah'ın talimatı ile yüksek bir yerden aşağıdaki samanlığa atlamamız ve bu 'göstermelik' intiharın aslında bir saldırı stratejisi olması falan o sahnelere bitmiştim...Tabi şimdi oyunu henüz oynamamış arkadaşlar olabilir onun için fazla derine girmiyorum ancak oyunun senaryosuyla atmosferin muhteşem bir uyum içinde olduğunu söyleyebilirim.

Ezio'nun hikayesinde ise hikayenin daha bir bölük pörçük sunulduğunu düşünüyorum.Yani bir yandan babamız asılıyor.Bir yandan yeni yetme olduğumuz için amcamızdan birşeyler öğreniyoruz assasin oluyoruz diğer yandan yasak elma falan...yani neyin ne olduğunu tam olarak toparlayamamışlar.Üstelik ilk oyun ile bazı yerlerde bağlılık olsada birçok yerde alakasız durumlar görüyoruz.O muhteşem havada karakterimizin süt çocuğu kişiliği sayesinde iyice bozuluyor.Hele bir sahnede bir kulenin tepesindeyiz tüm arkadaşlarımız falan assasin çıkıyor ya orada iyice baydım diyebilirim.Günümüze geldiğimizde Desmond karakterini görünce ve diğer yandan da Ezio'ya bakınca acaba günümüze ne kadar çok yaklaşırsak o kadar sıradanlaşacakmıyız diye düşünmeden edemedim doğrusu...Kısacası bana göre ikinci oyun ilk oyuna göre daha alt yaştaki insanlara hitap eden bir oyun.

08-15-2015, 10:56 AM	#1
~~meltem~~ Senior Member Üyelik tarihi: Apr 2015 Mesajlar: 11.064	Assasin's Creed 2'nin ilk oyuna göre eksiklikleri 1-Karakter Seçimi İlk oyunu oynayanlar bilirler.Altair'in soğukkanlılığı, ses tonundaki gizem,yüzünü bile her zaman tam olarak göremiyor oluşumuz,sol elindeki orta parmağın hidden blade kullanmaktan kesilmiş olması ve bunun gibi sayacağımız birçok detay oyunda karakteri yöneten bizleri suiastçı kimliğine sokmakta büyük bir etken taşıyordu. Ancak 2. oyunda yönettiğimiz karakter Ezio'nun daha oyunun ilk başlarında bebeklik anlarına şahit olmam ile şoka girmem birebir oldu diyebilirim.Karakterimizin iri yarı gövdesi,her kapı önüne geldiğinde aynı animasyonun devreye girip başını açması ve ardından kapıyı iki defa tıklatması,kıyafetinde ön tarafı bizim mahallenin fırlama gençlerinin yaptığı gibi açması,kız arkadaşıyla yatması gibi birçok şey beni oyunda sanki bir suikastçı değilde sıradan bir kişinin öfkesini kullanarak intikam alma mücadelesi içindeymiş havasına soktu.Bu yönden ilk oyundaki gizemden eser kalmıyor doğal olarak... Altair 2-Kültür Farklılığı Ac 1 deki arap kültürünün oyunun senaryosuna oldukça uyumlu olduğunu düşünüyorum.Zira Prince of Persia serisinden sonra zaten o mekanları, camileri, Kudüs'ü ,Acre'yi ,Damascus'u görmek ve genellikle güneşin parlak olduğu şehirler olduğu için arap kültürüyle oldukça bağdaştırılmış ve bunuda gaza getirici müziklerle çok güzel harmanlayabilmişlerdi...Hatırlıyorumda atıma binip dağ taş tepe aşarken bilgisayarımdan Avaremu şarkısını çaldırırdım...Sanırım çok az oyun beni bu kadar içine çekmeyi başarmıştır. Gelelim Ac 2'ye: İlk oyundan farklı olarak oyunda bu sefer İtalyan kültürünün egemen olduğunu görüyoruz.Kiliseler,manastırlar,ünlü italyan şehirleri gerçektende oyunda çok güzel bir şekilde yansıtılmış.Ancak bu durumun benim hoşuma gitmemesinin nedeni aslında 1. maddedeki özellik ve bundan sonra sayacağım özelliklerin etkisiyle bu atmosferinde insanı pek etkileyecek duruma sokamayışı olabilir.Kısacası ben ilk oyundaki arap kültürünün sunumunu 2. oyundaki italyan kültürünün sunumundan daha çok beğendim... Temsili Alamut Kalesi resmi. 3-Senaryo Etkisi Alamut Kalesi'nin ihtişamlı görünüşü,Hasan Sabbah'ın bilgece davranışları ve söylemleri,Masyaf'tan çıkarken yavaş yavaş askerlerimizin azalışı ve en sonunda efendimizin emrini yerine getirmekten başka bir düşüncesi olmayan beyni yıkanmış Altair'in dört nala at koşturması ve muhteşem Damascus... Bir suikastçılık görevinde arkadaşlarımızı olay yerinde bırakıp kaçtığımız için efendi tarafından birçok suikastçılık yeteneğimiz alınıyor ve tekrar onun gözüne girmek için dediklerini harfiyen yapıyoruz.Hele hele oyunun bir sahnesinde kalemizi basmaya gelen düşmanın komutanı 'Bak ben adamımı feda ediyorum sende bunu yapabilirmisin? '' demesi üzerine Hasan Sabbah'ın talimatı ile yüksek bir yerden aşağıdaki samanlığa atlamamız ve bu 'göstermelik' intiharın aslında bir saldırı stratejisi olması falan o sahnelere bitmiştim...Tabi şimdi oyunu henüz oynamamış arkadaşlar olabilir onun için fazla derine girmiyorum ancak oyunun senaryosuyla atmosferin muhteşem bir uyum içinde olduğunu söyleyebilirim. Ezio'nun hikayesinde ise hikayenin daha bir bölük pörçük sunulduğunu düşünüyorum.Yani bir yandan babamız asılıyor.Bir yandan yeni yetme olduğumuz için amcamızdan birşeyler öğreniyoruz assasin oluyoruz diğer yandan yasak elma falan...yani neyin ne olduğunu tam olarak toparlayamamışlar.Üstelik ilk oyun ile bazı yerlerde bağlılık olsada birçok yerde alakasız durumlar görüyoruz.O muhteşem havada karakterimizin süt çocuğu kişiliği sayesinde iyice bozuluyor.Hele bir sahnede bir kulenin tepesindeyiz tüm arkadaşlarımız falan assasin çıkıyor ya orada iyice baydım diyebilirim.Günümüze geldiğimizde Desmond karakterini görünce ve diğer yandan da Ezio'ya bakınca acaba günümüze ne kadar çok yaklaşırsak o kadar sıradanlaşacakmıyız diye düşünmeden edemedim doğrusu...Kısacası bana göre ikinci oyun ilk oyuna göre daha alt yaştaki insanlara hitap eden bir oyun.