Fox River Eyalet Hapishanesi. Para yiyen gardiyanlar, bin bir çeşit suçlu, idamı bekleyen bir mahkum ve onu hapishaneden sağ salim çıkarmak için bu işe kanını koymuş başarılı, yakışıklı ve dahi bir mühendis, Michael Scofield. Bunlar Prison Break dizisinin bize ilk sezonunda sunduklarıydı. Bir de meğerse dizide gözükmeyen ancak Scofield’ın her an ensesinde olan, onu gölge gibi takip eden biri varmış, Tom Paxton. Bunu da Prison Break: The Conspiracy’den öğreniyoruz.

Paxton Lincoln Burrows’un idamının zamanında gerçekleştirilmesini sağlamak amacıyla Fox River’a gelen bir Şirket Ajanı. Şirket Michael Scofield gibi başarılı birinin Fox River’da ne işi olduğunu merak eder ve bunu öğrenmesi için Paxton’ı Fox River’a yollar ve böylece Scofield’ı taşıyan otobüsle birlikte bizde Fox River’a geliriz.

Sanırım Scofield’ın harika bir karakter olduğunu söylesem buna kimse itiraz etmez. Yaptığı planlar, kendinden emin tavırları ve zekasıyla birçok fanı bulunan bu karakterin dahi olduğunu düşünüyorsanız daha Paxton’la tanışmamışsınız demektir. Herhalde Paxton dizinin ilk sezonunu izleyip de Fox River’a gelmiş (!), çünkü oyunda öyle sahnelerle karşılaşıyorsunuz ki, ister istemez “Bırak sen de, hadi oradan!” gibi tepkiler veriyorsunuz. Aslında oyuna dair spoiler vermeme niyetindeyim ancak yazdıklarımı oyunda karşılaştıklarımla örneklendirme gereği ortaya çıkıyor. Bu yüzden spoiler oranını minimuma indirgemek isteyen arkadaşlara “Örneğin” ile başlayan cümleleri okumamalarını öneriyorum.

Uyarımızı da yaptıktan sonra, artık devam edebiliriz. Dediğim gibi Paxton olmayacak yerlerden olmayacak sonuçlara varabiliyor. Örneğin, bir bölümde tedavi için revire geliyoruz. Tabi Scofield’ın da revire geldiğini biliyoruz, ancak onun buraya gelmekteki amacını henüz fark etmiş değiliz. Doktorun bir dakikalığına odayı terk etmesiyle Paxton hemen ayağa fırlıyor ve ızgaraya bakıyor. Tabi böylece Scofield’ın oradaki boruyu eritmiş olduğunu anlıyor. Bunu yapmak nereden aklına geldi sorusu ise akıllarda soru işareti olarak kalıyor. Daha oyunda birçok bu türden sahneyle karşılaşıyoruz ancak tüm o sahneleri anlatma niyetinde değilim.

Prison Break hayranlarına bu oyunu oynamalarını öneriyorum. Çünkü dizide perde arkasında bırakılan, her ne kadar önemsiz olsalar da, bazı bilgiler oyunda mevcut. Örneğin hatırlarsanız Sucre bir süreliğine Micheal’ın yanından başka bir odaya taşınıyordu. Sizce kimin yanına? Ya da Abruzzi nasıl hapse düştü, hapishanenin eczanesi C-Note nasıl oluyor da kendinden istenen her türlü materyali bulabiliyor? Tüm bu soruların ve daha fazlasının oyunda cevabını buluyorsunuz.

Oyunun diziyle oldukça iyi harmanlanması, Conspiracy’nin bir artısı olarak ön plana çıkıyor. Oyunda sık sık dizideki sahnelerle karşılaşmamız ve gelişen bu olayların tam ortasında yer almamız hoş bir detay. Ayrıca Scofield ya da Burrows gibi önemli karakterlerin hem görüntü hem de ses olarak oyunda yer almaları iyi olmuş ancak, Doktor Tancredi ya da Westmoreland gibi ilk sezonda daha arkalarda kalan karakterlerin asıllarının görsel manada dahi oyuna yansıtılmamaları oyunun diziye olan sadakatini az da olsa sarsıyor. Buna rağmen yapımcıların ilk sezonda yer alan hemen bütün karakterlerle bizi karşılaştırma çabaları, buna Aldo Burrows da dahil, takdire şayan. Bu konuda da ZootFly iyi iş çıkarmış.Conspiracy yayınlanmadan önce çoğu kişide daha çok bir GTA havasına sahipmiş izlenimi yaratmıştı. Ancak oyuna başladığımızda işlerin pek de öyle olmadığını anlıyoruz. Oyunda görev alma sistemi var ancak GTA’da olduğu gibi harita üzerinde gösterilen noktalar ve size görev vermek için gelmenizi bekleyen hapishane suçluları ummayın. Oyun daha ziyade düz bir hikaye akışına sahip. Örneğin C-Note sizden PUCNAc bulmanızı istiyor, bu yüzden revire girmeniz gerekli ancak bunun içinde maymuncuğa ihtiyacınız var, bu yüzden de Abruzzi’den size bir maymuncuk bulmasını istiyorsunuz. O da her şeyin karşılığı var diyor ve sizden başka bir şey yapmanızı istiyor. Bu görevleri tamamladıktan sonra başka bir göreve geçiyorsunuz. Yani oyun GTA’da olduğu gibi görev alma sistemine değil, daha çok senaryo odaklı bir ilerleyişe sahip.

Paxton’ı Scofield’ın ötesine taşıyan zekasından başka bir diğer özelliği ise gücü. Bildiğiniz gibi Scofield beyefendi bir yapıya sahipti, bu yüzden pek kavgadan anlamıyordu. Oysa Paxton bir ajan ve oldukça iyi dövüşüyor. Ancak maalesef oyunun dövüş sisteminin pek hoşuma gittiğini söyleyemeyeceğim. Conspiracy bu konuda oldukça sınırlandırılmış durumda. Yalnızca iki farklı yumruk şekli ve bloklama özelliğimiz var. Bunların haricinde rakibimizin işini bitirdikten sonra Space tuşuyla bitirici hareketimizi yapıyoruz. Dövüşlerde herhangi bir tuş kombinasyonuna gidilmemesi, kavga anlarında alacağınız hazzı bir hayli azaltacaktır. Yani tek yapmanız gereken sadece hızlı hızlı “sol click”e tıklamak. Arada rakibinizin yumruk atacağı zaman shifte basarak kendinizi savunmak ve ardından iyi bir kontra atak yapmak. Dövüşlere birkaç tuş daha eklenip kombo çeşitliliği arttırılsaymış, Conspiracy’deki dövüş anları kesinlikle çok daha zevkli olurmuş.

Oyun boyunca bahçedeki kum torbalarında ya da halterlerle yapacağınız antrenmanlarla karakterinizin gücünü daha da arttırabiliyorsunuz. Bu antrenmanlar sayesinde karakterinizin direnci ve gücü daha da artıyor. Paxton’ın dövüş anında aldığı hafif yaralar anında iyileşiyor, ancak aşırı ağır yaralanırsanız yere düşüyorsunuz ve hızlı hızlı Space tuşuna basarak tekrardan hiçbir şey olmamış gibi ayağa kalkıyorsunuz ve bu özellik dövüşlerde işimizi bir hayli kolaylaştırıyor.

Conspiracy gizlilik temelli bir oyun ancak bu konuda pek başarılı sayılmaz. Örneğin yasaklı bir alana girip oradan bir şey alacaksınız, ki oyun boyunca sık sık bu tür görevler gerçekleştiriyoruz, yapmanız gereken gardiyanlara, bina çalışanlarına ve kameralara yakalanmadan hedefinize ulaşmak. Fox River sanırım küçük bir hapishane ki görevlerinizi sıklıkla aynı mekanlarda gerçekleştiriyorsunuz ya da insanda bu tür bir izlenim oluşuyor. Oyunda cover sistemi önemli bir yer tutuyor. Bir duvardan diğerine görevlilere gözükmeden geçmek kolay olsa da oyun boyunca bazı yerleri tekrar tekrar oynamak zorunda kalıyorsunuz ve bu durumda ister istemez sinirlerinizi bozuyor. Ancak size tavsiyem sabırlı olmanız. Zaten görevlilerin hareketleri mekanik bir şekilde işliyor ve hiçbir doğallık bulunmuyor. Yani ne yaptıklarını hangi hatları takip ettiklerini kısa bir süre seyredin ve sonra onlara yakalanmadan o yeri geçin. Tabi bu her zaman bu kadar kolay olmuyor. Görevlilerin hareketlerinin size odaklı olması da bazen sinirlerinizi gerebilir. Örneğin, gardiyan kıpırdamadan tam sizin önünüzde bekliyor. O yeri geçip kapıya ulaşmanız gerek. Gardiyanı arkanızda bırakıp kapıya doğru gizlice ilerlemeye başladığınız an, o da hareket etmeye başlıyor ve sizin ilerlediğiniz yöne doğru geliyor. Oyun boyunca sık sık bu tür mekanikleşmiş hareketlerle karşılaşmanız ise olası.Gizlilik konusunda Splinter Cell gibi sağlam bir örnek varken oyunun yapımcılarının bu örnekten bir feyiz almamış olması da biraz üzücü. Görevliler sizi karanlıktayken fark etmiyor, ancak tek sorun sizin karanlıkta olup olmadığınızı anlayamamanız. Ya da çok gürültü yaparsanız şüphelenip sağa sola bakıyorlar, ancak yaptığınız gürültünün ölçütü yok. Ekranda ses ya da ışık oranını gösteren ölçütlerin bulunmaması, gizliliğin ve karanlığın önemli olduğu böylesi bir oyunda eksiklik olarak göze çarpıyor.

Oyunun ön incelemesinde de belirttiğimiz gibi Conspiracy’de tek yaptığımız saklanmak. Yani bir görevlinin arkasından gizlice yaklaşıp onu Sam Fisher vari bir hareketle etkisizleştiremiyoruz. Bu oyunun gerçekçiliğini arttıran bir olgu. Ancak, Paxton’ın çevreyle olan etkileşiminin azami boyutta sınırlandırılmış olması oynanışı biraz zorlaştırıyor. Bazı yerlerde duvardaki elektrik sigortasını bozup, o yerin elektriğini kesebiliyoruz ya da radyo dinleyen bir gardiyanın radyosunu kapatıp, dikkatini o yöne aktarıyoruz. Çevreyle olan oynanışı kolaylaştırıcı tüm etkileşimimiz sadece bu ikisi. Bunların dışında borular ve çeşitli çıkıntılar aracılığıyla duvarlara tırmanabiliyor ya da bir yerden başka bir yere geçebiliyoruz. Oyunda focus sistemi mevcut, belli noktalarda “F” tuşuna basarak ulaşmamız gereken yere kameranın zoom yapmasını sağlayabiliyoruz. Ancak keşke bu özellik belli noktalarla sınırlandırılacağına tüm oyuna yayılmış olsaydı. Çünkü az da olsa bazı anlarda hangi yöne doğru ilerleyeceğinizi bilemiyorsunuz.

Oyunun geçtiği mekanların birbirine benzediğini belirtmiştik. Ancak Paxton hapishanenin yasak yerlerinde gezinme konusunu biraz fazla abartmış durumda. Scofield yalnızca geceleri çalışırdı, Paxton’sa gece gündüz demeden, kendi evindeymiş gibi Fox River’da gezintilere çıkıyor. Bir bakıyoruz havalandırma borusuna girmişiz, bir bakıyoruz çatılarda dolaşıyoruz, bir bakıyoruz arabaların altlarından sürüne sürüne gardiyanları atlatıyoruz (Evet bana da biraz tanıdık geldi.), ya da bir dolaba girmiş konuşulanları dinliyoruz. Conspiracy’de önceden gireceğimiz odayı kapı arasından gözetleyebiliyoruz. Ancak ekranın sol üstünde koskoca bir minimap varken bu kapı aralığından bakma fonksiyonuna pek ihtiyaç duymuyorsunuz. Çünkü haritada herkesin hangi yöne baktığını, nereye doğru hareket ettiğini görebiliyorsunuz.

Oyunda kilitli kapılardan geçmeniz için kilidi etkisizleştirmeniz ya da havalandırma borularına girmeniz için önce o yerin kapağını açmanız gerekiyor. Bu işlemler içinse yapımcılar bize 2 mini oyun sunmuş. Bu mini oyun anlarında ekranın bir bölümünde yaptığımız işlem gösteriliyor. Kilitli kapıları açarken Mouseu hafif yukarı kaydırıp o pini sabitliyor ve sonra diğerlerine de aynı işlemi uyguluyoruz. Elektrik sigortası ya da havalandırma kapaklarını açarkense Mouse ile halkalar çizerek vidaları söküyoruz. Şayet bu işlemleri hızlı yaparsanız yakınınızdaki görevlinin dikkatini çekiyorsunuz ve yakayı ele veriyorsunuz. Ancak bazen de hızlı olmanız gerekebiliyor çünkü ekranda size doğru yaklaşan bir görevli beliriyor ve o gelene kadar işleminizi gerçekleştirmeniz gerekiyor.

Oyunda yakalandığınızdaysa bir önceki checkpointten tekrardan başlıyorsunuz ancak, adım başı checkpoint olduğu için yakalansanız da fazla geriden başlamak zorunda kalmıyorsunuz.Oyuna “doğru zamanda doğru tuş kombinasyonu” sistemini eklemek de güzel düşünülmüş. Bu sayede oyundaki ara videolarda çok daha renkli bir hal alıyor. Sistem zaman zaman sizi zorlasa da sizi önemli anlarda oyunun içinde tutmayı başarıyor. Sistemin zorluğu şu: biri size bıçakla saldırdı diyelim sizden E’ye basmanız isteniyor, sizde hızlı hızlı E’ye basıyorsunuz, sonra Space’e basın diyor ancak siz kendinizi E tuşuna kaptırdığınız için yine E’ye basıyorsunuz ve haliyle başarısız oluyorsunuz.

Conspiracy grafik konusunda beklentilerimizi karşılıyor, zira oyundan görsel mana da pek bir beklentimiz yoktu. Asıllarına benzer karakter tasarımları dışında herhangi bir detaydan söz etmek pek mümkün değil. Silik gölgelendirmeler, belirsiz kaplamalar, detaysız karakter tasarımları... Ayrıca oyunda birçok bug bulunması da rahatsız edici. Gardiyanların fener ışıkları eşyaların içinden geçip arkayı aydınlatabiliyor. Ya da bir anda Paxton’ı duvarın içine saplanmış bir halde bulabiliyorsunuz. Oyunda diziden alıntı müziklerin bulunması, oyunu Prison Break havasına daha da yaklaştırıyor. Gerilim anlarında müziklerin temposunun artması, onun haricinde ortamın sessizliğine ayak uydurmaları iyi ayarlanmış.

Oyunda yapay zeka adına bir şeylerden söz etmek biraz zor. Karakterler nihayetinde programlanmış bir şekilde hareket ediyorlar. Çok aşırı ses çıkartırsanız da şüphelendiklerini belli eden hareketlerde bulunuyorlar. Ancak yapay zeka tepkimelerinde bir sorun var gibi. Bazen çok aşırı gürültü çıkarsanız da bunu fark etmiyorlar. Ya da fark etseler bile uygun tepkilerde bulunmuyorlar. Örneğin SC’de gürültü yaptığınızda düşmanlarınız korku dolu bir sesle “Kim var orada?” şeklinde tepkimeler verirler. Ancak Conspiracy’de yalnızca sağa sola bakınıyorlar ya da sizin olduğunuz yere doğru geliyorlar. Ayrıca sizi fark ettiklerinde yakayı ele vermeniz için belli bir sürenin de geçmesi gerekiyor. İlk fark edildiğinizde ekranda kırmızı bir uyarı işareti beliriyor ve bu işaretin rengi git gide daha da yoğunlaşıyor. Ekrandaki bu işaretlerden 3-4 tane olduğundaysa yakalanıyorsunuz.Yani sizi görseler dahi bir tepki vermeden sadece gözlerini size dikip bakıyorlar ve bu 5 saniyelik süre içerisinde onların görüş alanından çıkarsanız hiç bir şey olmamış gibi yollarına devam ediyorlar.

Oyunun single player modu dışında bir de Versus modu var. Bu moddaysa Fox River’daki karakterleri yöneterek arkadaşlarınızla birlikte teke tek kapışmalar yapabilme imkanına sahipsiniz. Ayrıca oyunda istediğiniz bölümü oynayabileceğiniz Chapter modu da mevcut ancak öncelikle o bölümleri single player modundan açmanız gerekiyor. Oyunda 9 bölüm var ve oynayışınıza da bağlı olarak oyunu 4-5 saatte bitirebilirsiniz. Evet süre biraz kısa gibi ancak oyunun ilk 1-2 saatinden sonra kendini tekrar ediyor hissi uyandırmasından dolayı bu oynanış süresi Conspiracy için ideal gözüküyor.

SON SÖZLER
Eğer Prison Break fanıysanız bu oyunu oynamanızı önermeme gerek yok. Zaten siz şimdiye çoktan oyunu bitirmişsinizdir bile. Ancak normal bir oyuncu için Conspiracy pek cazip bir oyun gibi durmuyor. Oyunun diziye olan göndermeleri çok iyi ancak neredeyse oyunun tek iyi yönü bu. Sürekli saklanmak bir süre sonra canınızı sıkabilir. Şayet gizlilik temelli oyunlara düşkünseniz Conspiracy yerine SC serisini bir kez daha bitirmenizi öneririm. Oyun görsel anlamda da oyuncuyu tam anlamıyla tatmin edemiyor, ayrıca mekanikleşmiş yapay zeka hareketleri de oldukça rahatsız edici. Tercih sizin ancak Prison Break ile alakası olmayan arkadaşlar için bu oyun şu aralar oynanması gereken oyunlar arasında ilk 10’da dahi yer alamaz. Güzel oyunlu günler...