Kimi oyunculara multiplayer’ı ile bağımlılık yapan, kimileri tarafındansa artık oyun dünyasının kara yüzü olarak tanımlanan Call of Duty serisinin yeni oyunuyla karşınızdayız bu sefer. Call of Duty 4: Modern Warfare’dan beri modern zamana geçiş yapan seri, Treyarch’ın çıkardığı iki oyun (World at War ve Black Ops) dışında geçmişe hiç dönmedi. Oyun dünyasında tekrardan başka bir işe yaramayan 2. Dünya Savaşı oyunlarına son veren ve yeni bir akım başlatan CoD4 askerlik oyunlarına devrim yaşattı diyebiliriz. Ancak Call of Duty’nin kendi başlattığı devrimde çıkmaza giren bir seri olduğunu birçok oyuncu kabul etmiş durumda. Geliştiricilerin kendisi de bunu anlamış olacak ki Black Ops 2’de Treyarch geleceğe gitmeyi tercih etti. Infinity Ward da aynı sorunu zaman değiştirmek yerine Modern Warfare serisinden kurtulup Ghosts’a başlayarak buldu.

Öncelikle bu incelemenin oyunun sadece hikaye modu için yapıldığını belirteyim. Puanlaması da dahil olmak üzere okuyacaklarınız tamamen oyunun hikaye moduna dayanıyor.

Oyunun isminde ‘Ghost’ kelimesi olunca Modern Warfare serisinin popüler karakterinin bu oyunla birlikte geri dönüp dönmeyeceğini merak edenler olmuştu. Yapımcılar daha önce açıklasa da ben yine de tekrarlayayım. Call of Duty: Ghosts, Modern Warfare serisinden farklı bir evrende geçiyor, dolayısıyla Modern Warfare’daki karakterleri görmemiz mümkün değil. Peki oyundaki yeni karakterler Modern Warfare’ı aratıyor mu derseniz cevabım evet olurdu. Modern Warfare’ın karakterleri ustaca yazılıp çizilmiş değildi ama yine de kendinizi o karakterlerin yerine koyabiliyor ve onlar için üzülebiliyordunuz. Ghosts’ta ise benim için böyle bir durum söz konusu olmadı. Alıştığımız karakterlerin dışına çıkılmaması, ana karakterimiz Logan’ın ağzını açmaması sorunun temel sebeplerinden ikisi. Bunların üstüne artık askerlik oyunlarında klişeleşmiş süper kötü karakter de eklenince olay daha da kötü hale geliyor.

Her ne kadar karakterleri olumsuz anlamda eleştirmiş olsam da hikaye durumu biraz toparlıyor. Tabii ki bunu CoD: Ghosts’u The Last of Us ve BioShock Infinite gibi oyunlarla karşılaştırmadan söylüyorum. Oyunun senaryosu temel olarak Logan ve Hersh kardeşlerin Ghosts takımına katılması ve kendini tüm Ghosts ekibini öldürmeye odaklamış olan Rorke adlı şahsı öldürmek üzerine dayanıyor. Bol bol sürprizlerle karşılaşacağınız hikaye sizi çok şaşırtmasa da merak duygunuzu tetikliyor ve hikayeye olan ilginizi ayakta tutuyor. Karakterleri vasatın altında olsa da Call of Duty: Ghosts hikaye bakımından ortalama üstü bir başarı ortaya koymuş.

Gelelim oyun çıkmadan önce çokça reklamı yapılan köpek konusuna. Seriye değişik bir tat getirmesi için oyuna eklenen köpeğimizin ismi Riley. Tamamıyla eğitimli bir köpek olan Riley tüm takım arkadaşlarınızdan, hatta sizden bile daha etkili. Oynanışta Riley’nin vurulma gibi bir durumu olmadığı için rahatça düşmanların üstüne saldırttırabiliyorsunuz. Ayrıca Riley’i bir makine yardımıyla kontrol ettiğiniz kısımlar da bulunuyor. Gizlilik tabanlı olan bu kısımlarda bakış açımız Riley’nin üstündeki kamera. Makineden köpeği yönetmemizin aksine kontroller normal oynanışla aynı. Saldırı içinse hızlıca koşup ısırıyor veya gizlice ısırabiliyorsunuz. Yaptıklarınız genel olarak bundan ibaret. Aslında Riley’nin oynanış hakkında hiçbir detay vermesem de olurdu. Çünkü Riley’i bir saat kadar bile kontrol edemiyorsunuz veya yanınızda aktif bir şekilde rol almıyor. Oyunun ilk videolarından ibaret ısrarla üzerinde durulan köpek karakterimize çok az ağırlık verilmesi biraz saçma olmuş. Riley’nin bu kadar reklamı yapılmasaydı köpeğimizin oyundaki eksikliğine aldırış etmez hatta değişiklik katması yüzünden övgüler de dizebilirdim. Fakat hem bu kadar köpekten bahsedip hem de oyuna bir saat kadar bile koyulmamasını yadırgadım.



Call of Duty, dördüncü oyundan itibaren unutulması zor operasyon görevleri bulundurmasıyla da adından söz ettirmiştir (kimlerin aklına Çernobil geldi?). Yeni oyunun isminin Ghosts olması sebebiyle beklentilerim bu konuda iki katına çıkmıştı. Küçük bir ekiple gizli operasyonlara gittiğimiz bölümler benim için Call of Duty’nin en güzel bölümleri olmuştur. Ancak CoD: Ghosts’ta biraz hayal kırıklığına uğradım. İsmi ve daha önemlisi senaryosu gizli operasyonlara oldukça müsait olmasına rağmen oyunda bu bölümlerin sayısı az. Oyunun başlarında ve sonlarında bu sebeple biraz içerledim, fakat hikayenin orta kısımlarında yer alan birkaç bölüm beni fazlasıyla tatmin etmeyi başardı. Belki hiçbiri Çernobil veya No Russian gibi üstünden seneler geçse bile hatırlanacak seviyede değil, ancak oyunun kalitesini birkaç kademe arttırdığı su götürmez. Keşke bu operasyonlar oyunun geneline yayılsaydı. Böylelikle karşımızda çok daha iyi bir oyun olabilirdi.

Gizli operasyon görevlerinin sayısı az olsa da geliştirici ekip bu durumu sualtı ve uzay görevleriyle toparlamaya çalışmış. Sualtında geçen görevleri oldukça beğendim, fakat uzay bölümleri sadece aksiyona odaklandığı için Call of Duty’ye pek uymamış. Sualtında çoğunlukla gizli gizli ilerlediğiniz veya da kaçış halinde olduğunuz için bölüm mekanın ağırlığıyla uyumlu olmuş. Uzay bölümleri ise sadece çatışma üzerine kurulu. Boşlukta doğru düzgün hareket edemeyince de bölümün keyfini tam alamıyorsunuz.



Her sene kasım ayının başlarında çıkan Call of Duty’nin hikaye moduyla olan maceramız bir kez daha sonlandı. CoD4: MW ve CoD: MW 2 oyunlarını yapan eski Infinity Ward kadrosunu aratan bir oyun ortaya çıksa da Call of Duty: Ghosts, Call of Duty kalitesini korumayı başarıyor. Fakat modern zamanı konu alan askerlik oyunlarının da modasının geçmeye başladığını artık daha çok hisseder olduk.