Bazı zamanlar bazı gruplar müzik tarzını değiştirebilir. Grubun fanları direk olarak yeni halden sıkılır ve eski albümleri dinler. Hatta haklı olarak da yeni hallerini yadırgayıp, sorgularlar. Ancak tarz değişikliği bazı zamanlar da tutabilir. Gerçekten karar olarak ve uygulaması olarak zordur. Oyun dünyasında da bazı firmalar tek bir türde iyidir, ancak diğer türler de başarısız olabilir. Mesela Raven, Valve, Id Software, Monolith; FPS türünde ustalardır. Ellerinden kötü bir proje çıkmaz. Relic de strateji konusunda süperdir. Company of Heroes ile son olarak neler yaptıklarını gördük. TimeGate Studios da daha önceden strateji yapmış ve FPS’ye el atmamış bir firma. Oyun isimleri elinde kalan Vivendi, F.E.A.R.’ın ek görev paketini TimeGate’e emanet etmişti. Uzun bir süre sonra F.E.A.R.’a kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Bol aksiyon

F.E.A.R. Extraction Point, ana oyunun bittiği yerden devam ediyor. Bindiğimiz helikoptere son olarak elini atan ünlü kızımızla beraber perdeyi kapatmıştık. İşte Extraction Point burada devreye giriyor, helikopter düşüyor ve biz de nasıl olduğunu tam anlamadan sağ kurtuluyoruz (Baş kahramanlar her zaman yaşar). Bu zorlu durumdan sonra direk büyük maceraya dalıyoruz. İlk F.E.A.R. gerilimli ve yılın en iyi FPS oyunuydu (Bana göre Quake 4’ten sonra Bkz- Quake sevdası). Hatta Aykut ilk yapımla haşır neşirken, kafasına vurup onu bayıltıp, oynama planları yapıyordum. Ancak bu boş bir hayaldi ve gözlerimi açıp yan tarafa baktığımda, Aykut’un manalı bakışlarıyla beraber yandan “Tıss” diyen ünlü gülümsemesi beynime kazınmıştır. İlk oyunun bende böylesine derin bir üzüntülü hatırası vardır.

Extraction Point, bize bol bol düşman sunuyor. İlkini ele alırsak karşımızda sayıca rakibimiz var. Ancak bu rakiplerin sayıları yapay zekalarıyla orantılı olamıyor. Ne yazık ki ama ne yazık ki, TimeGate Studios düşmanlarımızı biraz geri zekalı duruma sokmuş. Beni ilk F.E.A.R.’da zorlayan, terleten, yeri geldiğinde klavyeyi kırdırma isteği duyurtan rakipler yok. Ne taktik zenginliği, ne de yaptıkları, icraatları sonucu sıfır kalmış. Yapımcılar yapay zekadan ötürü, bolca düşman koyarak bu olayı telafi etmeye çalışmışlar.

Alma Mater

Moonspell’in gaz parçasıyla beraber derinlere iyice sürüklenirken, Extraction Point’in neler yaptığını görebiliyoruz. İlk oyun oldukça heyecanlı başlıyor, ancak sürekli aynı odalar, mekanlar, bölümler derken sonlarına doğru hafiften bu olay biraz sıkıyordu. Ek görev paketinde bölüm tasarımları kötü, evet kötü. Arada oyuncuya birkaç atraksiyon yaptırarak ve biraz daha içleri geniş tutularak, hani ilkinden farklı imajı çizilmiş havası var. Ancak ben ek görev paketinden çok daha iyisini beklerdim. Fakat olayın güzel bir tarafı var. Şu biraz daha genişleyen yerler ve kalabalık düşman sayısı, güzel aksiyon sahnelerine girmemizi sağlıyor. Böylece heyecanlı çatışmalar yaşayabiliyoruz.