Nba 2K9 [İnceleme]

~~meltem~~ · 05-16-2015, 09:54 AM

Bu sene oyun dünyası, basketbol adına bir iyi, bir de kötü haber almıştı. Kötü haber, bu sene EA, NBA Live’in bilgisayar versiyonunu çıkarmayacaktı. İyi haber ise, NBA 2K9, PS3 versiyonu ile aynı kalitede olacaktı. Aldığımız bu iyi haber ile kötü haberin etkisinden çabuk kurtulduk ve artık NBA 2K9’lu bir gündeyiz.

Oyuna girip NBA bilgi yazısını ve takım logolarını geçtikten sonra, hiçbir video ile karşılaşmadan, karşımızda -geçen yılın en iyi savunmacısı- Kevin Garnet’i buluyoruz. Enter tuşuna bastıktan sonra, bu sefer de geçen yılın iki finalisti olan Lakers ve Celtics takımlarının VS. moddaki logolarını görüyoruz. Dilersek bu iki takımdan birini seçip geçen senenin finalini bizzat oynayabiliriz, istersek de Esc tuşuna basıp menüye geçebiliriz.

Menüden kısaca bahsedip geçeceğim. NBA Blacktop seçeneği altında smaç yarışması, üçlük atma yarışması gibi yarışmalar yapabiliyorsunuz. Ayrıca Game of 21 seçeneğinden kısaca bahsetmeliyim. Bu seçenekte üç oyuncu seçiyorsunuz, tabii ki bu üç oyuncudan biri sizsiniz ve bu üç oyuncu aynı anda kendi aralarında mücadele ediyorlar. Yani üç takım kendi aralarında aynı anda maç yapıyormuş gibi; tek farkı takımlar yerine oyuncular var. Mesela LeBron James ile Jason Kidd ve Kobe Bryant’ı aynı anda eze eze yenebilirsiniz. Zevkli bir mod olmuş.

Game Modes seçeneği altında bir tek The Association seçeneğinden bahsetsem yeter sanırım. Bu seçeneğe oyunumuzun menajerlik modu da diyebiliriz. Season’da sadece sezonu, Playoff’da da sadece playoffları oynayabiliyorken; bu seçenek altında önce sezonu sonra da kalabilirseniz, playoffları oynuyorsunuz.

İş Başına
Basketbol oyununa göre, menajerlik bakımından oldukça doyurucu olan The Association seçeneğini seçtiğimizde, önümüze çıkan ayarları hallettikten sonra, bir takım seçip kariyerimize başlıyoruz.

Seçtiğimiz takımda işe, oyuncu mevkilerini ayarlamakla başlıyoruz. Daha sonra oyun bizden bir save istiyor ve savemizi yaptıktan sonra ana ekrana geliyoruz. Ana ekranda lig ve oyuncularla ilgili haberler var. Burada, yine Esc tuşuna basarak, menajerlik menüsüne geçiyoruz.

Uzun uzun menajerlik modundan bahsetmeyeceğim; zaten siz oynadıkça keşfediyorsunuz. Ama bu moddan kısaca bahsedecek olursak; takımınızın oyun sistemini kurabiliyorsunuz (Gerçi bu pek önemli değil, maçları siz oynadığınız için genelde kurduğunuz sisteme uymuyorsunuz), antrenörleri veya gözlemcileri işe alıp çıkartabiliyorsunuz ve tabii ki transfer yapabiliyorsunuz.

Bazen size gelen takas tekliflerini değerlendiriyor, bazen ise siz takas tekliflerinde bulunuyorsunuz. Gerçi iyi oyuncuları almak (Kobe Bryant, LeBron James…) çok zor; ama orta düzeydeki oyuncuları takımınıza katabiliyorsunuz.

İsterseniz oyuncularla bire-bir turnike atma, blok, faul atışı gibi alıştırmalar yapabiliyorsunuz. Böylece hem o oyuncuya alışmış oluyor, hem de o oyuncuyu eğitiyorsunuz.

Yalnız bu modda hoşuma gitmeyen bir seçenek var ki, o da Roster seçeneği. Bu seçenek altındaki Edit seçeneği ile, bitimiş bir oyuncuyu bir anda yıldız çevirebiliyorsunuz. İşte bu özellik, maalesef oyunun gerçekçiliğine zarar vermiş. Bu bazı arkadaşlar için iyi bir şey olabilir. Mesela reytingi düşük bir oyuncunun reytinginin daha yüksek olması gerektiğini düşünüp onun özelliklerini arttırabilir ve bu da, dediğim gibi, maalesef oyunun gerçekçiliğine gölge düşürür.

NBA 2K9 Where Amazing Happens
Evet, oyunun menajerlik modundan da kısaca bahsettikten sonra, grafiklerine geçebiliriz.

İlk maçımı oynamaya başlarken gözlerime inanamadım. Detaylı grafikler, müthiş bir atmosfer, TV spikerleri ve gerçek, üç boyutlu seyirciler. İlk defa bilgisayardaki bir spor oyununda bu kadar kaliteli grafiklere tanık oluyorum. Takımları hiç durmadan çılgınca destekleyen taraftarlar (Gerçi biraz fazla çılgınlar; ama önemli değil), maçtan önce hiç terli olmayan oyuncuları ilerleyen dakikalarda ter içinde kalmaları ve bu grafiklere rağmen, oyunu çalıştırmak için fazla yüksek sistem istememesi. İşte bunlar, bu oyun içindeki inanılmazlıklardan sadece birkaçı.

Oyuncu modellemeleri ve hareketleri, gerçeklerine oldukça yakın tasarlanmış. Oyuncuların dövmelerinden, başlarındaki bandajlara; foul atışlarından, ribaunt alışlarına ve daha nicesi. Bu konuya en derinlemesine bir örnek vermem gerekirse, LeBron James’in, maç esnasında sık sık tırnaklarını yemesi veya Clevelandlı Wallace’ın, pota altında bomboşken bile sayı atamaması, bu yüzden bu adama gıcık oldum, sanırım oyunun gerçekçiliğine güzel örnekler olur.

Tabii ki spikerlere de ayrı bir parantez açmak gerek. Maç öncesi, maç esnasındaki ve maç sonrası yorumlarıyla, her daim maçın içindeler. Yeri geliyor takımlara taktikler veriyolar, yeri geldiğindeyse oyuncuları övüyorlar. Bu kadar iyi ve aktif bir spiker ve yorumcu kadrosu daha önce görmemiştim.

Atmosfer büyüleyici dedim, şimdi de neden büyüleyici olduğunu anlatayım. Taraftarların üç boyutlu olması, size sesin yanında görüntüyü de getiriyor. Taraftarlar maket olmayınca, haliyle oldukça aktifler. Mesela serbest atışlarda rakibin konsantrasyonunu bozacak hareketler yapıyorlar, bazen hücum süresi dolacağı vakit geriye doğru sayıyorlar. Evinizde farklı bir şekilde geriye düştüğünüzde ise, sizi sürekli destekleyen taraftarınız, bu sefer sizi yuhalamaya başlıyor.

Atmosferden bahsetmişken, oyundaki parçalardan da bahsetsek iyi olur. Parçalar, tabiri caizse, oyuna tam uymuş. Hepsi özenle seçilmiş Rap ağırlıklı şarkılar. Sizi oyunun atmosferine daha da kaptırıyor.

Gelelim oynanışa: Oyun, başlarda sizi zorlasa da, belli bir zamandan sonra alışıyorsunuz. Rakiplerin defansif ve ofansif özellikleri de tabii ki maçlarınızda oldukça önemli. Mesela, Kobe ile defansı düşük olan bir takımı tek başına yıkabilirsiniz; ama defansı yüksekse, takım arkadaşlarınızdan da yardım almanız gerekli. Çünkü içeri kat edişlerinizde ya blok yiyorsunuz ya da rakibe hücum faul yapıyorsunuz. Bu arada, bu blok işine az sonra geri döneceğim, devam edelim oynanışa. Eğer maçınız çekişmeli gittiyse ve son dakikalara skorlar birbirine eşit veya yakın bir halde girmişseniz, son dakikalarda rakip, gerçekte olduğu gibi, hemen size faul yapıp oyalanmanızı sağlıyor. Rakibiniz sizin gerinizdeyse önde basıp top kapmaya çalışıyor. Ya da oyun esnasında bir oyuncunuz fazla mı sivrildi, hemen ona ikili üçlü sıkıştırma yapıyorlar. Bunlar oyunun oynanışını ve gerçekçiliğini oldukça arttırıyor.

Zor Anlar
Tabii her şeyin ve herkesin kusuru olduğu gibi, bu oyunun da kusurları var. Öncelikle üçlük sorunundan bahsedeyim. Rakipleriniz üçlük atmada oldukça başarılılar. Ne kadar iyi savunma yaparsanız yapın, en olmayacak pozisyonlar da bile üçlük atabiliyorlar. Mesela oyuncu bekliyor, bekliyor, süre biteceği zaman üçlüğünü sallıyor ve basket. Bu bir sefer olsa neyse, bir maçta bunu birkaç defa yaptıklarında insanın sinirleri kabarıyor. Bunun yanında, zaten boş pozisyonlarda üçlük kaçırdıklarına daha şahit olmadım. Bu, oyunda sinirleneceğiniz ilk şey.

Ribaunt sorunu. Adamlar potanızın altına kamp kurabiliyorlar. Nasıl mı? Pota altına giriyor, basketi kaçırıyor, ribaundu alıp tekrar atıyor, tekrar kaçırıyor ve yine ribauntu alıyor. Sonunda da tabii ki basketi yiyorsunuz. Sırf bu yüzden, adamlar faul atışı kullandıkları zaman, ikincisini atmaları için dua ediyorum; çünkü kaçırdıkları zaman ribaundu alıp onu da sayı yapıyorlar. Acaba sorun bende mi diye düşündüm; ama aynı sorunu birkaç kişi daha yaşamış. Bu oyunda sinirleneceğiniz ikinci şey.

Geldik son şeye, bloklar. LeBron James’e veyahut Kobe’ye, ömrü boyunca yemediği bloğu bir maçta yedirtebiliyorsunuz (Bu arada Lebron veya Kobe bizim kontrolümüzde, yanlış anlaşılma olmasın.) Tamam kabul, blok yiyebilirler; ama bu kadar çok blok yemesi, oyunda sinirleneceğiniz üçüncü olay. Ben bloklanmam, o senin beceriksizliğin diyorsanız, oyunu oynayın ve görün.

Son Taktikler
Son olarak, oyun oynarken yardımcı olacağına inandığım birkaç taktik vermek istiyorum. Mesela LeBron’la (Hep LeBron’dan örnek veriyorum; çünkü Cleveland’ı seçtim) sürekli sayıları bulduktan belli bir süre sonra, rakip takım ona ikili üçlü savunma uyguluyor. Bu gibi durumlarda Williams’ı boşa çıkartırsanız, üçlüğü bulabilme ihtimaliniz yüksek.

İkinci tavsiyemse, eğer gerideyseniz veya kritik bir dakikadaysanız, topu oyuna sokup oyun kurucunuzla üçlüğü yolladığınızda sayı olma ihtimali yüksek, haberiniz olsun. Buradan, bu güzel oyunu biz bilgisayar oyuncularıyla buluşturduğu için, 2K GAMES’e sonsuz sevgi ve şükranlarımı yolluyorum. Güzel oyunlu günler.

05-16-2015, 09:54 AM	#1
~~meltem~~ Senior Member Üyelik tarihi: Apr 2015 Mesajlar: 11.064	Nba 2K9 [İnceleme] Bu sene oyun dünyası, basketbol adına bir iyi, bir de kötü haber almıştı. Kötü haber, bu sene EA, NBA Live’in bilgisayar versiyonunu çıkarmayacaktı. İyi haber ise, NBA 2K9, PS3 versiyonu ile aynı kalitede olacaktı. Aldığımız bu iyi haber ile kötü haberin etkisinden çabuk kurtulduk ve artık NBA 2K9’lu bir gündeyiz. Oyuna girip NBA bilgi yazısını ve takım logolarını geçtikten sonra, hiçbir video ile karşılaşmadan, karşımızda -geçen yılın en iyi savunmacısı- Kevin Garnet’i buluyoruz. Enter tuşuna bastıktan sonra, bu sefer de geçen yılın iki finalisti olan Lakers ve Celtics takımlarının VS. moddaki logolarını görüyoruz. Dilersek bu iki takımdan birini seçip geçen senenin finalini bizzat oynayabiliriz, istersek de Esc tuşuna basıp menüye geçebiliriz. Menüden kısaca bahsedip geçeceğim. NBA Blacktop seçeneği altında smaç yarışması, üçlük atma yarışması gibi yarışmalar yapabiliyorsunuz. Ayrıca Game of 21 seçeneğinden kısaca bahsetmeliyim. Bu seçenekte üç oyuncu seçiyorsunuz, tabii ki bu üç oyuncudan biri sizsiniz ve bu üç oyuncu aynı anda kendi aralarında mücadele ediyorlar. Yani üç takım kendi aralarında aynı anda maç yapıyormuş gibi; tek farkı takımlar yerine oyuncular var. Mesela LeBron James ile Jason Kidd ve Kobe Bryant’ı aynı anda eze eze yenebilirsiniz. Zevkli bir mod olmuş. Game Modes seçeneği altında bir tek The Association seçeneğinden bahsetsem yeter sanırım. Bu seçeneğe oyunumuzun menajerlik modu da diyebiliriz. Season’da sadece sezonu, Playoff’da da sadece playoffları oynayabiliyorken; bu seçenek altında önce sezonu sonra da kalabilirseniz, playoffları oynuyorsunuz. İş Başına Basketbol oyununa göre, menajerlik bakımından oldukça doyurucu olan The Association seçeneğini seçtiğimizde, önümüze çıkan ayarları hallettikten sonra, bir takım seçip kariyerimize başlıyoruz. Seçtiğimiz takımda işe, oyuncu mevkilerini ayarlamakla başlıyoruz. Daha sonra oyun bizden bir save istiyor ve savemizi yaptıktan sonra ana ekrana geliyoruz. Ana ekranda lig ve oyuncularla ilgili haberler var. Burada, yine Esc tuşuna basarak, menajerlik menüsüne geçiyoruz. Uzun uzun menajerlik modundan bahsetmeyeceğim; zaten siz oynadıkça keşfediyorsunuz. Ama bu moddan kısaca bahsedecek olursak; takımınızın oyun sistemini kurabiliyorsunuz (Gerçi bu pek önemli değil, maçları siz oynadığınız için genelde kurduğunuz sisteme uymuyorsunuz), antrenörleri veya gözlemcileri işe alıp çıkartabiliyorsunuz ve tabii ki transfer yapabiliyorsunuz. Bazen size gelen takas tekliflerini değerlendiriyor, bazen ise siz takas tekliflerinde bulunuyorsunuz. Gerçi iyi oyuncuları almak (Kobe Bryant, LeBron James…) çok zor; ama orta düzeydeki oyuncuları takımınıza katabiliyorsunuz. İsterseniz oyuncularla bire-bir turnike atma, blok, faul atışı gibi alıştırmalar yapabiliyorsunuz. Böylece hem o oyuncuya alışmış oluyor, hem de o oyuncuyu eğitiyorsunuz. Yalnız bu modda hoşuma gitmeyen bir seçenek var ki, o da Roster seçeneği. Bu seçenek altındaki Edit seçeneği ile, bitimiş bir oyuncuyu bir anda yıldız çevirebiliyorsunuz. İşte bu özellik, maalesef oyunun gerçekçiliğine zarar vermiş. Bu bazı arkadaşlar için iyi bir şey olabilir. Mesela reytingi düşük bir oyuncunun reytinginin daha yüksek olması gerektiğini düşünüp onun özelliklerini arttırabilir ve bu da, dediğim gibi, maalesef oyunun gerçekçiliğine gölge düşürür. NBA 2K9 Where Amazing Happens Evet, oyunun menajerlik modundan da kısaca bahsettikten sonra, grafiklerine geçebiliriz. İlk maçımı oynamaya başlarken gözlerime inanamadım. Detaylı grafikler, müthiş bir atmosfer, TV spikerleri ve gerçek, üç boyutlu seyirciler. İlk defa bilgisayardaki bir spor oyununda bu kadar kaliteli grafiklere tanık oluyorum. Takımları hiç durmadan çılgınca destekleyen taraftarlar (Gerçi biraz fazla çılgınlar; ama önemli değil), maçtan önce hiç terli olmayan oyuncuları ilerleyen dakikalarda ter içinde kalmaları ve bu grafiklere rağmen, oyunu çalıştırmak için fazla yüksek sistem istememesi. İşte bunlar, bu oyun içindeki inanılmazlıklardan sadece birkaçı. Oyuncu modellemeleri ve hareketleri, gerçeklerine oldukça yakın tasarlanmış. Oyuncuların dövmelerinden, başlarındaki bandajlara; foul atışlarından, ribaunt alışlarına ve daha nicesi. Bu konuya en derinlemesine bir örnek vermem gerekirse, LeBron James’in, maç esnasında sık sık tırnaklarını yemesi veya Clevelandlı Wallace’ın, pota altında bomboşken bile sayı atamaması, bu yüzden bu adama gıcık oldum, sanırım oyunun gerçekçiliğine güzel örnekler olur. Tabii ki spikerlere de ayrı bir parantez açmak gerek. Maç öncesi, maç esnasındaki ve maç sonrası yorumlarıyla, her daim maçın içindeler. Yeri geliyor takımlara taktikler veriyolar, yeri geldiğindeyse oyuncuları övüyorlar. Bu kadar iyi ve aktif bir spiker ve yorumcu kadrosu daha önce görmemiştim. Atmosfer büyüleyici dedim, şimdi de neden büyüleyici olduğunu anlatayım. Taraftarların üç boyutlu olması, size sesin yanında görüntüyü de getiriyor. Taraftarlar maket olmayınca, haliyle oldukça aktifler. Mesela serbest atışlarda rakibin konsantrasyonunu bozacak hareketler yapıyorlar, bazen hücum süresi dolacağı vakit geriye doğru sayıyorlar. Evinizde farklı bir şekilde geriye düştüğünüzde ise, sizi sürekli destekleyen taraftarınız, bu sefer sizi yuhalamaya başlıyor. Atmosferden bahsetmişken, oyundaki parçalardan da bahsetsek iyi olur. Parçalar, tabiri caizse, oyuna tam uymuş. Hepsi özenle seçilmiş Rap ağırlıklı şarkılar. Sizi oyunun atmosferine daha da kaptırıyor. Gelelim oynanışa: Oyun, başlarda sizi zorlasa da, belli bir zamandan sonra alışıyorsunuz. Rakiplerin defansif ve ofansif özellikleri de tabii ki maçlarınızda oldukça önemli. Mesela, Kobe ile defansı düşük olan bir takımı tek başına yıkabilirsiniz; ama defansı yüksekse, takım arkadaşlarınızdan da yardım almanız gerekli. Çünkü içeri kat edişlerinizde ya blok yiyorsunuz ya da rakibe hücum faul yapıyorsunuz. Bu arada, bu blok işine az sonra geri döneceğim, devam edelim oynanışa. Eğer maçınız çekişmeli gittiyse ve son dakikalara skorlar birbirine eşit veya yakın bir halde girmişseniz, son dakikalarda rakip, gerçekte olduğu gibi, hemen size faul yapıp oyalanmanızı sağlıyor. Rakibiniz sizin gerinizdeyse önde basıp top kapmaya çalışıyor. Ya da oyun esnasında bir oyuncunuz fazla mı sivrildi, hemen ona ikili üçlü sıkıştırma yapıyorlar. Bunlar oyunun oynanışını ve gerçekçiliğini oldukça arttırıyor. Zor Anlar Tabii her şeyin ve herkesin kusuru olduğu gibi, bu oyunun da kusurları var. Öncelikle üçlük sorunundan bahsedeyim. Rakipleriniz üçlük atmada oldukça başarılılar. Ne kadar iyi savunma yaparsanız yapın, en olmayacak pozisyonlar da bile üçlük atabiliyorlar. Mesela oyuncu bekliyor, bekliyor, süre biteceği zaman üçlüğünü sallıyor ve basket. Bu bir sefer olsa neyse, bir maçta bunu birkaç defa yaptıklarında insanın sinirleri kabarıyor. Bunun yanında, zaten boş pozisyonlarda üçlük kaçırdıklarına daha şahit olmadım. Bu, oyunda sinirleneceğiniz ilk şey. Ribaunt sorunu. Adamlar potanızın altına kamp kurabiliyorlar. Nasıl mı? Pota altına giriyor, basketi kaçırıyor, ribaundu alıp tekrar atıyor, tekrar kaçırıyor ve yine ribauntu alıyor. Sonunda da tabii ki basketi yiyorsunuz. Sırf bu yüzden, adamlar faul atışı kullandıkları zaman, ikincisini atmaları için dua ediyorum; çünkü kaçırdıkları zaman ribaundu alıp onu da sayı yapıyorlar. Acaba sorun bende mi diye düşündüm; ama aynı sorunu birkaç kişi daha yaşamış. Bu oyunda sinirleneceğiniz ikinci şey. Geldik son şeye, bloklar. LeBron James’e veyahut Kobe’ye, ömrü boyunca yemediği bloğu bir maçta yedirtebiliyorsunuz (Bu arada Lebron veya Kobe bizim kontrolümüzde, yanlış anlaşılma olmasın.) Tamam kabul, blok yiyebilirler; ama bu kadar çok blok yemesi, oyunda sinirleneceğiniz üçüncü olay. Ben bloklanmam, o senin beceriksizliğin diyorsanız, oyunu oynayın ve görün. Son Taktikler Son olarak, oyun oynarken yardımcı olacağına inandığım birkaç taktik vermek istiyorum. Mesela LeBron’la (Hep LeBron’dan örnek veriyorum; çünkü Cleveland’ı seçtim) sürekli sayıları bulduktan belli bir süre sonra, rakip takım ona ikili üçlü savunma uyguluyor. Bu gibi durumlarda Williams’ı boşa çıkartırsanız, üçlüğü bulabilme ihtimaliniz yüksek. İkinci tavsiyemse, eğer gerideyseniz veya kritik bir dakikadaysanız, topu oyuna sokup oyun kurucunuzla üçlüğü yolladığınızda sayı olma ihtimali yüksek, haberiniz olsun. Buradan, bu güzel oyunu biz bilgisayar oyuncularıyla buluşturduğu için, 2K GAMES’e sonsuz sevgi ve şükranlarımı yolluyorum. Güzel oyunlu günler.