meltem

2003`ün sonlarından beri heyecanla beklenen ve oyuncuların çok umutlu oldukları Killzone nihayet karşımızda. Genellikle sitelerden düşük ve beklenmeyen notlar alan Killzone`un belkide eleştrilmesinin en büyük nedeni, yapımcısı olan Guerilla ve Sony`nin yanlış tanıtım politikası oldu. Killzone kesinlikle kötü bir oyun değil, fakat “Halo killer” şeklinde tartılması, ve Halo gibi mükemmele yakın bir FPS olarak karşımıza çıkması beklendi. Doğal olarak oyun piyasaya çıkınca, herkes Halo ve Halo 2 ile kıyaslamalara başladı. Oyunun tabiiki artıları ve eksileri var, PlayStation 2`nin teknik kapasite olarak Xbox ile yarışamayacağı gibi, Killzone`unda Halo ve Halo2 ile yarışması olanaksız. Buda oyunun bazı dergiler ve sitelerden düşük not almasının, ve bir hayal kırıklığı olarak görülmesinin en büyük nedeni. Konu



Killzone`un konusu her ne kadar sıra dışı olmasada, sunduğu tema ve atmosfere bir bütün olarak bakıldığında gerçektende oyunun en can alıcı noktası gibi duruyor. Geleceğin Nazileri olarak sunulan Helghast isimli koloni ile dünya direniş gücü olan ISA arasında geçen savaşı konu alan oyunda, doğal olarak bir ISA tarafındaki yerimizi alıyoruz. Uzun sure once dünyadan kopan, ve başka bir gezegende kolonileşen insanlar, gezegenin koşulları nedeni ile insanlıktan uzaklaşmış, daha farklı bir yapıya sahip olmuşlar, genel olarak insane gibi gözükselerde, soluk ten renkleri ve kel kafaları ile bir Halghast`ı insandan ayırt etmek kolay oluyor. Helghastlar gerçektende gerek üniforma rengi, gerek bayrak renkleri ve dizaynı ve gereksede liderlerinin konuşması ile geleceğin Nazilerini temsil ediyorlar. Kendilerine bir haksızlık yapıldığını, ve bunun yüzünden en başta güçsüz düşüp sonra tekrar dirilmeyi başararak dünyaya dönmeyi planladıklarını görüyoruz. Tabii bunun sonucu olarak, dünyada büyük bir savaş çıkıyor, 3. dünya savaşı olarak isimlendirilmesede, genel olarak bakıldığında 2. dünya savaşının gelecekte geçen hali gibi bir his veriyor.

Oynanış
Killzone`u klasik FPS oyunlarından ayırt edecek bir kaç ufak özellik olsada, genel olarak çokta farklı bir oyun sistemi ile gelmiyor. Oyunun diğer klasik FPS`lerden tek farkı oyun boyunca ilerlerken 4 farklı ISA askerini canlandırabilmemiz. Templar, Luger, Rico ve Hakha karakterleri ile tek tek tanışıyoruz ve ilerde onları seçebilme şansına sahip olabiliyoruz. Bu karakterlerin bazı farklı yetenekleri olsada oynanışı çokta etkileyecek bir farklılık yok. Templar oyuna başladığımız, ve bir yerde oyunun ana karakteri, oyunun en dengeli karakteri olması herhalde en büyük özelliği. Rico tam bir ölüm makinesi, özellikle oyuna başlarken kullandığı silah ile dehşet saçabiliyor, dezavantajı diğer karakterlere göre yavaş olması. Luger ise hızlı, sessiz bir şekilde ilerelyebiliyor, dar alanlara sürünerek girebiliyor, düşmanları arkadan bıçaklayarak öldürebiliyor, fakat dikkatsiz bir hareket ile kolayca ölmeniz mümkün, çünkü saldırılara karşı daha az dayanıklı. Hakha ise yarı insan yarı helghast olarak belkide oyunun en ilginç karakteri. Halghast`ların kurdukları lazer mayınlarından yürüyerek geçebiliyor, ve aynı Templar gibi her açıdan dengeli bir karakter, buna karşın Luger gibi düşmanlarınızı bıçaklayarak öldürebiliyorsunuz bu karakteri seçtiğinizde. Değişik karakterleri seçmeniz oyundaki bazı diyalogları ve 1-2 ufak noktada ilerleyişi etkilesede çok büyük bir farklılık göstermiyor, bu nedenle herhangibi bir karakter ile oyunu bitirmeniz mümkün. Halo`ya rakip olarak lanse edilen bir oyunda kullanılabilir araçların olmaması büyük bir eksi, oyunun çoğu klasik bir FPS oyununda olacağı gibi öldür ve ilerle formatında geçiyor. Oyundaki silahlar, dizaynları ve kullanışlarıda oynanışa büyük bir artı olabilir, çünkü gerçekten emek verilerek çok iyi bir şekilde tasarlanmışlar. Oyunun kontrolleri bazen gerçektende hantal kalabiliyor, bugüne kadar konsolda oynadığım FPS oyunlarında hiç bir zaman Klavye – Mouse aramadım, fakat Killzone`un kontrolleri hassasiyeti nasıl ayarlarsanız ayarlayın pekte dengeli sayılmaz ve zaman zaman işleri zorlaştırabiliyor. Grafik



PlayStation 2`nin son dönemlerinde belkide en iyi karakter modellemelerini ve güzel arkaplanları sunan bir oyun diyebiliriz. Killzone oynarken değişik duygular hissedebiliyorsunuz, çünkü oyunun her bölümü aynı güzellikte dizayn edilmemiş, ve bazen çok iyi bazense kötü olduğu hissine kapılıyorsunuz. Surat modellemeleri, Halghast askerleri, silahlar, reload animasyonları, yağmur, su vs. gibi efektler gerçektende çok iyi kullanılmış, fakat bütün bu grafiksel kalite büyük bir frame rate sorununuda beraberinde getiriyor, ve yoğun savaşlar sırasında hedef almaya çalışmak tam bir eziyet haline gelebiliyor. Hatta bu nedenle öldüğünüz ve bütün bölüme baştan başladığınız anlarda oyunu bırakasınız geliyor. Diğer bir sorun ise oyunda uzaktaki cisimlere ve kaplamalara daha düşük kalite poligon ve kaplamalar kullanılmış olması. Uzağı pek göremeyeceğimiz için bu bir sorun değil diyebilirsiniz, fakat bazen yakınlaşmanıza rağmen daha kaliteli olan kaplama ve poligonlar yerlerine yaklaşık 10 saniye kadar geç gelebiliyor, ve bu sure zarfında siz kutu şeklinde kafası olan, bulamaç gibi kaplamalara sahip askerlere bakıp “ne oluyor yahu? PlayStation`a gerimi döndük?” diyebiliyorsunuz. Bu herzaman ortaya çıkan bir sorun olmasada bazen göze batabiliyor. Zaman zaman kullanılan bulanıklık efektleri (örneğin koşarken), Prince of Persia`dan tanıdığımız ışıklandırma efektleri, ragdoll`lar ise oyuna görsellik katan güzel etmenler. Ses

Oyunun müzikleri daha en baştaki videodan itibaren kalitesini hissetiriyor, ara sahnelerdeki müzikler, ses efektleri oyuna yeri geldiğinde tam bir film havası katıyor. Buna karşın oyun içersinde hiç bir müzik olmaması belkide ufak bir eksi sayılsada, silah sesleri, arka plandaki efektler, patlamalar ve benzeri sesler oldukça gerçekçi ve yüksek kalitede hazırlanmışlar. Sesler gerçektende büyük bir savaşın içinde olduğunuz hissini versede, Halghast askerlerinin sürekli aynı itici tonda aynı kelimeleri söyleyerek bağırmaları bir yerden sonar sinir bozabiliyor. Bunun dışında oyunun ana karakterlerinin gerekse oyun içi gerkese ara sahnelerdeki seslendirmeleri son derece başarılı. Sonsöz

Sonuç olarak Killzone herkesin beklediği, mükemmel oyun olmayabilir fakat PlayStation 2`deki en iyi FPS oyunu olduğu kesin. Çok güzel olabilecek bir oyun bazı teknik kısıtlamalar nedeni ile belli başlı ciddi problemler nedeni ile bu kadar eleştri aldı, fakat bazı kişilerin söylediği kadarda kötü olmadığınu belirtmeliyim. Oyunun her ne kadar multi-player modu olsada, Türkiyede konsollar ile on-line oyunun ne kadar zor olduğunu biliyoruz. Fakat yinede botlar ile veya arkadaşınız ile bölünmüş ekranda kapışmak isterseniz, bunu yapabilirsiniz, fakat oyun içersindeki yavaşlama problemlerinin bölünmüş ekranda dahada kötü olabileceğini unutmayın (özellikle bot sayısı arttıkça daha beter oluyor) CTF, Assult, Deathmatch ve benzeri alışıldık multiplayer modları mevcut, ve oyunu bitirdikten sonra sizleri oyalayabilir. Oyunu bir kere bitirdikten sonra kısa bir sure multiplayer moduna göz gezdirdim ve ilerlemeli oyunu bir kere daha oynamak içimden gelmedi, belki ilerde yine oynarım ama oyunun tekrar oynanabilirlik olarak pekte sağlam olmadığını belirtmeliyim. Eğer FPS oyunlarını seviyorsanız, Killzone bazı ciddi problemleri olmasına rağmen kaliteli bir yapım, ve kaçırmamanız gerekir, oyunun en azından konusu ve dizaynı bu problemleri unutup eğlenceli saatler geçirmenizi sağlayabiliyor.