meltem

Chrome inceleme

Evet, Murat Şen'in bir yazısında da belirttiği gibi yeni ve muhteşem oyunların piyasayı doldurmaya başladığı ve özellikle Half Life 2 ve Halo'nun kapıya dayandığı şu günlerde hangi oyuna yetişeceğimizi bilemez olduk. Eskiden piyasaya çıkan 10-15 oyundan en çok 1-2'si "süper" sınıfına sokabildiğimiz oyunlarken son zamanlarda bu sayı 6-7'lerde dolaşmaya başladı. İşin güzel ve yazarlar için bir o kadar da kötü tarafı oyunları oynamaktan yazı yazmaya zaman bulamamamız. Bunun üzerine bir de öğrenci arkadaşlarımızın çokluğunu katacak olursak, işlerin yavaşlaması kaçınılmaz oluyor.

Neyse, bu güzel oyun furyasına katılan Chrome'a dönelim. Chrome'un oyundaki anlamı farklı değil, bu da bir maden. Ama bildiğimiz krom madeni mi onu bilemiyorum açıkçası. Ancak bildiğim ve gördüğüm birşey var ki, gelecekte bu madenin çok değerli olduğu ve kaynağını ele geçirmek için insanların ve firmaların yapamayacağı şey olmadığı.

Oyunda alıştığımız türde bir eğitim bölümü yok malesef. Eğitimi bize başta oynadığımız ilk görevde zor yoldan, yani oynayarak öğretiyorlar. Bir arkadaşımızla birlikte, ki ikimiz de paralı asker oluyoruz, bir göreve gidiyoruz. Yere ayak bastığımız andan itibaren hem görevi hem de eğitimi bir arada tamamlamak zorundayız. Oyunun genel konusunu anlatabilmek için bu ilk görevin sonunu söylemem gerekiyor. Söylememek için konuyu atlıyor ve doğrudan oyunla ilgili detaylara geçiyorum. (Ama oyunun konusu bu ilk görevle ilgili değil)

Chrome'un ilk görevini tamamladığımda aklıma hemen Halo'yla olan bazı benzerlikler geldi (Halo'nun beta'sını ben de oynadım). Bu benzerlikler arasında gözüme en belirgin şekilde "batan" şey ise oyunda araç kullanılabiliyor oluşuydu. Murat Halo beta incelemesinde belirtmemiş ama, oyundaki jipin sürücü koltuğuna geçmek dışında, silahının başına veya şoför yanındaki koltuğa da oturup buradan düşmanlara ateş edilebiliyordu (malesef şoför koltuğuna siz oturmazsanız jip ilerlemiyordu ). Chrome'da da benzer şekilde 5-6 farklı araç ve silahın başına geçip kullanabiliyorsunuz. Benzerliklerden gözüme çarpan en önemlisi buydu. Tabi grafik kalitesini karşılaştırmak için Halo'nun çıkmasını beklemek durumundayız, betası grafik açısından eksikler ve performans problemleri ile doluydu.

Neyse, Halo'yu bir kenara bırakalım. Oyunu oynadığım sistem P4 2.8, 512MB RAM ve RAdeon 9700pro'dan oluşmakta, bu sayede grafik özelliklerini sonuna kadar açarak oynama şansına sahip oldum. Murat'ın tersine bu bilgileri başta vermeyi uygun buldum, nitekim bazı okurlarımız yazıları sonuna kadar okumuyorlar Ve yine Murat'ın tersine en az nasıl bir sistem gerekir gibisinden bir yorum da yapmayacağım.

Evet, oyunumuzu diğer FPS'lerden ayıran birkaç detay var; bunlardan birisi adamımızın özelliklerinin nano teknoloji ile geliştirilebiliyor oluşu. Oyunun ilerleyen aşamalarında birbirinden farklı 7-8 adet özelliği bu teknoloji ile vücudumuza ekliyoruz. Birkaç örnek vermek gerekirse; hızlı refleksler; sağa sola dönüp ateş etmek dışında hareketleriniz ve etrafınızda oluşan diğer hareketler yavaşlıyor. Bu da düşmanlarınıza daha hızlı cevap verme özelliği kazandırıyor; daha iyi nişan alma, daha kuvvetli kas yapısı, termal benzeri bir görüş, bilgisayarlardaki şifreleri kırmak için hacking vb. Ancak bu teknolojilerin önemli bir ihtiyacı var, enerji (ya da öyle birşey). Kullandıkça enerjiniz düşüyor (veya yoruluyorsunuz) ve nano özellikleriniz devre dışı kalıyor. Bir süre sonra enerji seviyesi kendi kendine normal seviyeye ulaşınca özelliklerden istediklerinizi tekrar kullanmaya başlayabiliyorsunuz. Tabi bunu çabucak normal seviyeye ulaştırmak için sağlık çantası benzeri bir çantanız var, onu da kullanabilirsiniz.

Yukarıdaki paragrafta bahsettiğim bu özellikler oyunun diğer FPS'lerden ayrılmasını sağlayan tek yenilik. Bunun dışında kalan araç kullanma, gerçekçi yaralanma vs. ise diğer oyunlardan alışık olduğumuz ve iyi düşünülmüş detaylar. Unutmadan söylemem gereken bir detay daha var, çoğu oyunun yapmak isteyip, ancak başaramadığı birşey bu; farkedilmeden ilerleme ve kamuflaj.

Genelde birçok oyunda farkedilmeden ilerleyebilmek için elimizden geleni yaparız. Ama biz ne kadar uğraşırsak uğraşalım ayağımızın ucunu gören düşman saldırmaya başlar. Bundan sonra da oyunun tadı kaçar ve gizlenme kaygısı olmadan düşmana cepheden saldırırız. Bu özelliği başaran veya olabildiğince iyi kullanan oyun sayısı bir elin parmaklarından fazla değil malesef. Fakat Chrome bunu sözkonusu başarısızlardan biraz daha iyi başarmış. Özellikle bazı bölümlerde kesinlikle farkedilmeden ilerlemeniz gerekiyor. Bunların bazıları görev gereği olmasına karşın bazılarında da kendi sağlığınız açısından görülmemeniz şart.

Kendi sağlığınız açısından dedim yukarıda. Öyle ki, çoğu FPS'nin tersine burada silahınızla düşmana verdiğiniz zararın aynını düşman da size verebiliyor. Tabi, oyunun kahramanı olarak düşmana karşı avantajlarınız olması şart. Bunlardan biri yukarıda belirttiğim nano özellikleriniz. Diğeri ise hareket algılayıcınız.

Silah konusu açılmışken; çoğu RPG oyunlarında kahramanlarınızın üzerlerinde taşıdığı ve slotlardan oluşan bir inventory'niz vardır. Inventory'nin alabileceği eşya miktarı slot sayısı ve eşyaların büyüklükleriyle (bazı oyunlarda ağırlık da önemlidir) sınırlıdır. Chrome'da onlarca silah olmasa da yine de yeterli ve tatmin edici sayıda silah var. Ancak çoğu FPS'nin tersine burada üzerinizde 10+ sayıda silah ve neredeyse sınırsız sayıda cephane, sağlık çantası ve diğer aksesuarları şansınız yok. Bahsettiğim slot olayı Chrome'da da geçerli ve taşınabilecek silah, cephane, sağlık vb. tamamen sizin seçiminize bağlı.

Oyunun grafik ve görev haritalarıyla ilgili diyebileceğim şeyler çok yeni değil; görevler oldukça geniş, detaylı ve kaliteli grafiklere sahip. Otlar, ağaçlar, taşlar, gökyüzü vs. göze oldukça hoş geliyor. Bazı bölümlerde, ormanlık alanlarda bazı yabani hayvanlar bile düşünülmüş. Bu tür alanlardaki sesler ise bir harika, bazen kendinizi gerçekten orada sanıyor, yabani bir hayvandan gelen sesten ürkebiliyorsunuz. Sesleri bilemem ama, kaliteli grafikler için iyi bir sistem gerektiği kesin. Grafik modellemelerinde hoşuma giden bir diğer şey de düşmanlerın iskelet modellemesinin başarılı oluşu. Vurulan adamlar lastik birer manken gibi de olsa vurulduklarında düşmeleri, sağa sola savrulmaları güzel yapılmış. Ama oyun, malesef, gerçekçi vücut parçalanmaları yönünden SoF'a yaklaşamamış, parçalanma diye birşey yok. Genel olarak grafik efektlerine ise tam not vermek durumundayım, tüm bunları oynayınca göreceksiniz...

Görevler arası gelişmeleri izlediğimiz ara sahneler yine oyunun grafik motoruyla hazırlanmış. Yanlız burada birşey çok sinir oldum, 2-3 kişi arasında geçen konuşmalarda, diyaloglar arasında gereksiz birkaç saniye boşluk var. Bu boşluk biraz daha uzasa bir önceki adamın ne dediğini unutacaksınız. Tamam biraz abarttım, ama boşluklar farkedilmeyecek gibi de değil yani (az İngilizce bilenler için iyi bir durum ama).

Oyunun beğenmediğim bir yanı da göreceli olarak kısa oluşu. Göreceli olarak dedim; görev sayısı diğer oyunlara göre az. Buna karşın eğer hile yapmadan oynuyorsanız görev sayısının azlığı birşey ifade etmeyecek. Çünkü vurulmamak için elinizden geleni yapmaya çalışacaksınız. En çok zorlanacağınız düşman ise sniper'lar olacak. Düşmanları yenebilmek için kendinizi onların yerine koymanız, onlar gibi düşünmeniz şart. Çünkü çatışmalar sırasında düşmanın yapay zekası ve isabet yüzdesi hiç de kötü değil.

Sonuç olarak, bir FPS meraklısı olarak oyun beni doyurdu diyemem. Nedenini tam olarak açıklamama olanak yok, belki de beta bile olsa henüz Halo'nun (ve Tron 2.0) etkisinden kurtulamadığımdan veya aklımda çok daha keyifli olan Homeworld 2 olduğundandır. Tabi bunlar şahsi düşünceler... Ben yine de bu oyunu FPS severlere önermek durumundayım.