meltem

İnsan, korktuğunda kendisini yalnız hisseder. Hemen yanında sarılacak birisinin olmasını, duygularını dışa vurmayı ister, ama kimse yoksa derin bir sessizlik başlar. Aslında içindeki tüm çığlığı, bütün gücüyle dışa vurmak ister, ama yapamaz. Hele ki içinde çarpan kalp, daha çok küçükse. Eğer dört duvar arasındaysa, duvarlar üzerine gelir. Sokakta yürüyorsa, tanınmadık yüzlere aldırış etmez. Sürekli rüyalarında gördüğü o gizemli kasaba, onu çağırıp duruyordur. Her yanı insanlarla çevrilidir, ama korku onu sürekli takip eder, ona yön gösterir ve kaynağına gelmesi için elinden geleni yapar. Silent Hill’e (SH) geldiğinde ise, artık geri dönüş yoktur.

"Silent Hill'in tüyler ürperten yaratıkları her zamanki gibi karşımıza çıkacaklar, ama bu sefer eskisine göre daha akıllı ve tehlikeli olacaklar."
Gerçek ile hayalin ayırt edilemediği bir dünya

Shattered Memories (SM), bizi ilk Silent Hill oyununa geri götürüyor. Harry Mason ve küçük kızı Cherly, Silent Hill yakınlarında bir kaza geçirir, ama bu sıradan bir olay değildir. Bir süre sonra kızının kaybolduğunu anlayan Harry, telaşlı bir arayışa girişince o gizemli tabelayla karşılaşır... Aslında yapım, ilk oyunun yeniden yapılmış hali değil, fakat benzer bir ilerleyiş sunacak. Birçok yönde geliştirmeler yapılırken, bazı detaylar üzerinde de değişikliklere gidilmiş. Yapımcı koltuğunda, Silent Hill: Origins’i de geliştiren Climax firması yer alıyor. 55 kişilik geliştirme takımına, ayrıca 90 kişilik bir de tasarım ekibi destek veriyor. Homecoming’in yarattığı hayal kırıklığının ardından pes etmeyen Konami, bu kez Wii platformunda, daha farklı ve kaliteli bir SH ile sevenlerinin karşısına çıkmaya hazırlanıyor.

Harry Mason, sürekli hayaller görüyor ve bunları gerçeklerinden ayırt edemiyor. Kimi zaman bir lokantada yemek yiyor, kimi zaman ise kendisini bir hastanede buluyor (Jack Nicholson’ın başrolünü oynadığı The Shinning filminde olduğu gibi). Fakat asıl işin ilginç yanı ise, bu hayaller nerede sonlanıyorsa Harry de kendisini orada buluyor. Olaylar tamamen istem dışı geliştiği için bu da karakterimizi psikolojik olarak zor bir duruma sokuyor. Hele bir de Silent Hill gibi bir yerdeyseniz… Yapım, bir psikiyatr ofisinde başlıyor ve Harry, yeni bir hasta olarak anons ediliyor.



Giriş

Silent Hill serisinin son çıkan oyunu Shattered Memories serinin yedinci, Team Silent tarafından geliştirilmeyen üçüncü oyunu. Tanıdık ve Origins ile güvendiğimiz bir firma, yani Climax tarafından geliştirilen oyun ilk duyurulduğunda ‘Re-imagining’ tanımıyla çoğumuzu şaşkınlığa sürüklemiş, bir sürü karmaşaya yol açmıştı. Şahsen, oyunu oynayıp bitirene kadar bu ‘re-imagining’ tanımının ne anlama geldiğini ben de tam olarak anlamamıştım. Hele bir de köklü değişiklikler ile oyuna yepyeni bir soluk getirilmesi çoğu kişide önyargılara yol açmıştı. Ne yalan söyleyeyim, ben çok heyecanlanmıştım; ama ne bekleyeceğimi tam olarak kestiremediğim için, beklentiye de girememiştim. Peki, yeni oyunculara Silent Hill’i anlatamayı ve eski fanlara da yeni bir deneyim sunmayı amaçlayan bu ‘re-imagining’ amacına ulaştı mı; bundan ziyade, güzel oldu mu? Bu soruların cevabını objektif olarak vermek zor; ama kendi deneyimimi zevkle anlatmak isterim.

Grafikler

Oyunu PSP’de oynadığım için diğer konsollar hakkında yorum yapamam. Hele ekran görüntüleri ile karşılaştırmak çok abes olur; ki PSP ekran görüntüleri bile gerçeği yansıtmıyor. Kötü yönde mi? Kesinlikle hayır. Climax PSP platformunu çok iyi tanıyan bir firma, ve kesinlikle PSP’nin hakkını vermiş. Kar yağışı ve el feneri için endişeleremin boşa çıktığını görmek beni sevindirdi. Kar yağışı o kadar gerçekçi ve hoş ki, kendinizi soğuk bir kış akşamında sıcak evinizde hissedebilirsiniz. Özellikle de Harry’nin ağzından çıkan buhar, bu hissinizi güçlendirecektir. Gece ve gündüz farketmiyor, kar hep yağıyor ve hep güzel. Ama Wii’de olduğu gibi kar tanelerinin gölgelerini görmeyi beklemeyin. Bu kadarı PSP’nin kaldırabileceği bir şey değil.
El fenerine gelince. Zaten Origins’te gayet güzeldi. Ama sanki burada bir başka güzel olmuş. Buna sebep olan şeyin fenerin elimizde olması olduğunu tahmin ediyorum. Yalnız, fenerin gündüz vaktini bile aydınlatması biraz fazla gibi.

Giriş

Silent Hill serisinin son çıkan oyunu Shattered Memories serinin yedinci, Team Silent tarafından geliştirilmeyen üçüncü oyunu. Tanıdık ve Origins ile güvendiğimiz bir firma, yani Climax tarafından geliştirilen oyun ilk duyurulduğunda ‘Re-imagining’ tanımıyla çoğumuzu şaşkınlığa sürüklemiş, bir sürü karmaşaya yol açmıştı. Şahsen, oyunu oynayıp bitirene kadar bu ‘re-imagining’ tanımının ne anlama geldiğini ben de tam olarak anlamamıştım. Hele bir de köklü değişiklikler ile oyuna yepyeni bir soluk getirilmesi çoğu kişide önyargılara yol açmıştı. Ne yalan söyleyeyim, ben çok heyecanlanmıştım; ama ne bekleyeceğimi tam olarak kestiremediğim için, beklentiye de girememiştim. Peki, yeni oyunculara Silent Hill’i anlatamayı ve eski fanlara da yeni bir deneyim sunmayı amaçlayan bu ‘re-imagining’ amacına ulaştı mı; bundan ziyade, güzel oldu mu? Bu soruların cevabını objektif olarak vermek zor; ama kendi deneyimimi zevkle anlatmak isterim.

Grafikler

Oyunu PSP’de oynadığım için diğer konsollar hakkında yorum yapamam. Hele ekran görüntüleri ile karşılaştırmak çok abes olur; ki PSP ekran görüntüleri bile gerçeği yansıtmıyor. Kötü yönde mi? Kesinlikle hayır. Climax PSP platformunu çok iyi tanıyan bir firma, ve kesinlikle PSP’nin hakkını vermiş. Kar yağışı ve el feneri için endişeleremin boşa çıktığını görmek beni sevindirdi. Kar yağışı o kadar gerçekçi ve hoş ki, kendinizi soğuk bir kış akşamında sıcak evinizde hissedebilirsiniz. Özellikle de Harry’nin ağzından çıkan buhar, bu hissinizi güçlendirecektir. Gece ve gündüz farketmiyor, kar hep yağıyor ve hep güzel. Ama Wii’de olduğu gibi kar tanelerinin gölgelerini görmeyi beklemeyin. Bu kadarı PSP’nin kaldırabileceği bir şey değil.
El fenerine gelince. Zaten Origins’te gayet güzeldi. Ama sanki burada bir başka güzel olmuş. Buna sebep olan şeyin fenerin elimizde olması olduğunu tahmin ediyorum. Yalnız, fenerin gündüz vaktini bile aydınlatması biraz fazla gibi.



Mekânlar gayet hoş tasarlanmış. Sırıtan, göze çarpan bir yer yok. Çözünürlüğün düşük olması sizi korkutmasın, duvarlardaki tablo ve yazılar yakınlaştırdığınız anda gayet güzel ve okunaklı hale geliyorlar.
Karakter tasarımları yine aynı şekilde güzel. En çok görüştüğümüz psikiyatrın tüm yüz mimikleri mevcut. Hele tek kaşını kaldırdığı bir sahne var ki, beni çok şaşırttı. Sadece ağzı oynayan karakterler yerine, duyguları yüzlerinden okunabilen karakterler var. Harry ise listenin başında yer alıyor elbette.
Dediğim gibi, Climax PSP platformunu iyi tanıyor, kendisinden beklenileni vermeyi başarmış; ve hatta kar yağışı ile beklenilenden fazlasını da vermiş.



Sesler

Müzikler hakkında yorum yapsam mı diye düşündüm. Ruh halinize öyle şekil veriyorlar ki, oyun oynamadığınız zamanlarda dinlerseniz aynı duyguyu neredeyse aynı ağırlık ile size yaşatabilirler (artık Acceptance dinleyemiyorum). Ama bunun dışında, mekânların ambiyans sesleri biraz eksik kalmış gibi. Rüzgârın, ağaçların, karda yürüyüşümüzün sesleri her ne kadar tam gerçekçilik sunsa da, geri planda beni huzursuz edecek, veya anın ruhunu yaşatacak bir müziğin her zaman bulunmaması beni üzdü.
Karakter seslendirmeleri Homecoming’ten bile iyi. Psikiyatrımızın ses tonu öyle mükemmel ki, terapi seanslarını dört gözle bekler oldum. Harry’nın Cheryl diye bağırması sokaklarda yankılanıyor. Dahlia’nın kışkırtıcı sesi sizi kendine çekiyor. Tüm karakter seslendiricileri işlerini en iyi şekilde yapmış. Tek bir eksiklik yok.
Alternate mekân seslendirmeleri ise başlarda biraz yavanken, ilerleyen bölümlerde etrafta canavar olmadığında bile sizi strese sokmaya yetiyor. ‘Kaçmalıyım, koşmalıyım, bir şeyler yapmalıyım’ duygusuna kapılabiliyorsunuz durduk yere.
Aynı güzelliği yaratık seslendirmeleri için söylemeyeceğim. Attıkları çığlıklar bir süre sonra sinir bozucu hale geliyor.



Oynanış

Shattered Memories, eski katı kontrollerin yerine daha esnek bir kamera açısı ve karakter kontrolü sunuyor. Zaten Homecoming’in en büyük artısı gelişmiş kontrollerdi; ama Shattered Memories’in kontrolleri çok daha rahat ve esnek. Alışmanıza gerek bile yok, direk elinize oturuyor. Tabi bu söylediklerim yine PSP için geçerli. Bulmacaları çözmek zor değil, gayet rahat. Wii videolarını izlerken PSP’de nasıl olur acaba dediğimiz her şey sorunsuz şekilde çalışıyor. Hatta belki de çok daha kolay bir şekilde.
Oyun genel olarak üç katman olarak ilerliyor. Terapi seansları, Silent Hill sokakları, alternate kovalamacaları.