Oyun 20-30 saatte bitiyor, aradaki 10 saatlik fark sıkıcı götür getir yan görevlerini yapmanıza bağlı olarak ortaya çıkıyor, bir RPG için hayli kısa bir süre ve tüm 18 karakteri de adamakıllı oynayacak ve öğrenecek kadar ne vakit ne de hikâye var. Oyunun sonunda bulunan ara videolarda gördüğüm bir iki karakterin takıma dâhil olduğunun farkında bile değildim, sırf boşluk doldurmak için oraya koyulmuş gibi bir halleri vardı, oyunda ve hikayede kendilerine verilen önem ve yük o kadar az ki, gerçek anlamıyla silik kalıyorlar. tri-Ace neden kasıp bu kadar karakter koymuş anlamadım, hadi koydun, bari kullanılacakları doğru düzgün görevler de koysaydın. Oyunun genel tasarımı açısından bir hata olarak görüyorum bunu, daha detaylı, daha derin ve birbiri ile daha bağlantılı 6 ila 8 karakter yeterli ve uygun olurdu, böyle bir RPG oyunundan çok futbol menajerliği tadı geliyor.

Oyunun kullandığı dövüş sistemi tam anlamıyla gerçek zamanlı dövüş. Yarı taktik yarı gerçek zamanlı, kısmi sıralı gerçek zamanlı vesaire değil, doğrudan bildiğimiz RT tüm savaşlar. Dayak yemek istemiyorsanız oyun kolunu alıp tuşlara basmanız gerekiyor, bol miktarda hem de. Dövüş sistemi, oyunun en zayıf ve zevksiz yönlerinden birisi, açıkçası RPG olarak lanse edilen bir oyunda gerçek zamanlı savaş sistemi olması en başta bir tutarsızlık. En azından free-form tarzında bir şeyler olsaydı belki etkileyici olurdu ama o da yok. Tüm savaş sistemi iki tuş ile kullanılıyor ve combo sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor. Partinin geri kalanı ise kendi kafasına göre savaşıyor ama isterseniz önceden tanımlı yapay zeka parametleri ile yönlendirebiliyorsunuz yön tuşları ile. Partinin kontrolü komple bizde olsaydı güzel olurdu belki, şöyle eski Might & Magic tadı alırdık (JRPG’de almak o tadı imkansızdır biliyorum ama başka türlü hiç zevk alamam) ama karşınızdaki düşmana parti üyeleri büyü saldırıları yağdırırken, gökten inen alevlerin arasında kılıç ile yapılan combo saldırılarınızın görsel etkisi oldukça hoş.



Partiniz üzerinde farklı bir açıdan da olsa kontrolünüz var aslında. Infinite Discovery, partinizdeki herhangi bir karaktere “bağlanmanıza” olanak sağlıyor. Başka bir karaktere bağlandığınızda ise ona ait özel hareket ve büyülerini kullanmasını söyleyebiliyorsunuz. Savaşta ve bulmaca çözmede oldukça kullanışlı. Aksiyona bağlı dövüş sisteminde birkaç tatsız özellik var. Mesela menzile girdiğiniz anda en yakın düşmanı hedef alıyor karakterimiz ama otomatik kilitlenme ve hedef takibi gibi bir özellik yok. Bu da demek oluyor ki hareket halindeki düşmanlara saldırmak için sizin de sürekli etrafında dönüp ona yakın olmaya çabalamanız gerekiyor. Yoksa kafasına göre en yakındakine sallıyor kılıcı. Eğer hazırlanması ve animasyonu uzun süren bir şey yapmaya çalışıyorsanız bu biraz sıkıntı yaratıyor. Capell kardeşimizin hızlı saldırıları ve ağır ama güçlü saldırıları var ve iki özel yeteneğinizi A ve B tuşlarına atayabiliyorsunuz kısayol olarak. Bir düşmana başarı ile saldırı gerçekleştirip zarar verdiğinizde kombinasyon ölçeri başlatıyor ve bundan sonra hem sizin hem de arkadaşlarınızın saldırıları ile bunu doldurup özel hareketler yapabiliyorsunuz. X tuşuna basınca Capell flütünü çıkartıp çalmaya başlıyor, flüt ile çalınan melodiler de bazı gizli yolları ve düşmanları açığa çıkartıp partinizi zararlı büyülerden koruyor. Yapay zeka dövüş konusunda fena değil, size pek bir şey bırakmıyor düşünecek, böylece Capell’in özel hareket ve combo’larına odaklanabiliyorsunuz. Olur da birisi yaralanırsa tek yapmanız gereken Y tuşuna basmak, birileri gelip hasar alanları tedavi ediyor. Tedavinin büyü ile mi yoksa iksirler ile mi yapılacağına yapay zeka karar veriyor. Bu sistem açıkçası memnun etti beni, partimden birilerinin ölmesi hiç hoşuma gitmez. En büyük eksiklik ise blok yapamıyoruz, bunun için belirlenmiş bir tuş yok, sadece gelen bir saldırıyı doğru zamanlama ile karşılayabilmemize olanak veren bir yöntem var. Eğer saldıran rakibinizin atağını savurabilirseniz kendisi bir süre etkisiz hale geliyor, sıra tabanlı düşünecek olursak bir turu yanıyor. Oyunun aksiyona ve hıza dayalı dövüş sistemi sizi savunma ile uğraşmaktan çok saldırıya odaklanmaya itiyor, özellikle de her daim tedavi imkânınız varken. Sağlık işi sadece diğer parti üyeleri savaşta ölünce sorun oluyor, bu da genellikle boss savaşlarında meydana geliyor. Oyun içerisinde menüyü açtığınızda oyun durmuyor, haliyle envanter ekranını açıp, canınızı yükseltmek için gerekli şeyi bulup seçtikten sonra kullanmanız gerekiyor, sonra da iyileşme animasyonu bitince canınız yükseliyor. Bu süreç biraz uzuncana ve çoğu boss savaşında ölmeniz ile sonuçlanıyor.



Oyunda kullanılan bazı tasarım ve mekanik seçimleri yüzünden epey bir yara alsa da, beni fazla sıkmadı savaş kısmı, ama sanırım bunun sebebi de görevlerin ve oyunun sıkılmaya meydan bırakmadan bitmesiydi hızla. Infinite Undiscover onlarca RPG klişesine dayansa da büyü sistemi çoğunluktan farklı olmayı başarıyor. En temelinde elementlere bağlı büyü klişesi kullanılmamış (su büyüleri, ateş büyüleri vs), RPG’ler açısından memnuniyet verici bir gelişme. Ara sıra değişiklik iyi geliyor.

RPG dediğimiz şey kan, revan ve savaştan ibaret değildir elbette. İşin için de bir de macera kısmı olmalı. Infinite Undiscovery’de tek sokaklı köylerden şehirlere kadar uzanan boyutlarda yerleşim yerleri mevcut oyun dünyasında. Savaşmak dışında yapabileceğiniz bir çok şey var, gezip keşfedebileceğiniz yerler de. Oyunun geniş dünyası ve açık dış alanları ile kıyaslayınca yerleşim yerlerinin sayısı az kalıyor. Konuşabileceğiniz NPC’ler de sık sık karşınıza çıkacak ama çok azının söyleyeceği yeni ve işe yarar şey var. Herhangi bir yerleşim birimine giderken bağlanma özelliğini kullanıp yanınıza bir parti üyesini alma olanağınız var. Eğer yanınıza doğru insanı aldıysanız şehre gittiğinizde ve bir vatandaş ile konuştuğunuzda farklı tepkiler alabiliyorsunuz normalden, farklı cevaplar hatta bazen bir silah veya iksir. 18 karakterden bir kısmında tembel kasaba sakinlerinin getir götür işlerini yapmanızda size yardımcı olabilecek yetenekler bulunuyor. Rico mesela hayvanlar ile iletişim kurabiliyor. Eğer yanınıza onu alırsanız fareler, kediler ve köpekler ile konuşabiliyorsunuz ve inanın o hayvanların hepsi gereksiz sahiplerinden daha canlı hayatlara sahip, kimi zaman normal NPC’lerden daha yardımcı oluyorlar.

Kahramanımız (anti-kahraman desek belki daha uygun olur) herhangi bir büyü yeteneğine sahip değil ama onun yerine flütü var, sihirli bir flüt, flüt çalarak farklı melodiler ile farklı ufak tefek numaralar yapabiliyor. Mesela bir melodi etraftaki gizli nesneleri görmenizi sağlıyor. Diğer numaralar ise pek işe yarar şeyler değil ve çoğunlukla kullanılmıyor zaten, fikir olarak oldukça hoş ama hakkı verilmemiş. Flüt bu şekilde köy ve kasabaları gezip dev çöller ve ormanlardan geçerken etrafı keşfetmeniz adına çok sağlam bir buluş. Kötü haber ise oyunda bulacak çok fazla şey yok.



Square Enix’in önceki oyunlarında insanlar ne kadar güzel grafikli ve kadar sağlam hikayeli, süper RPG oyunları olduğu yönünde beyanlarda bulunur, bu insanlardan birisi değilim ama o insanların söylediklerinin Infinite Undiscovery’de olmadığını size garanti edebilirim. Grafikler sıradan, yeni nesil çağında gayet sıradan kalıyor, animasyon kısmı ise pek uğraşılmamış. Büyü ve özel ataklarda çıkan özel animasyonlar fena değil. Hızlı ve kalabalık savaşlarda görsel bir şov olabiliyor ışıklar ve kıvılcımlar ama aynı zamanda görüntü hızında kare sayısı bakımından düşüşler yaşatabiliyor. Müzik olarak, arkaplan müzikleri hiç de kötü değil aslında, sıkmıyor, baymıyor, kimi zaman çok uygun kaçıyor ama oyunu kapattıktan sonra aklınızda kalmıyor doğrusu, Square Enix’in diğer oyunlarındaki müzik kalitesi ile karşılaştırılamaz. Seslendirmeler tamamen İngilizce dublaj ile yapılmış, karakterlerin çok azında kaliteli seslendirme yapılmış. Bazı ara sahnelerde ise dublaj falan yok, kimi zaman iki sahne ortasında kalan kısmı kimi zaman ise sonu veya başı olacak şekilde seslendirme kopukluğu var, neden ve nasıl bilemiyorum, merak da etmiyorum, sabit bir hata da değil çünkü rastgele çıkıyor.



Son olarak diyeceklerime gelince; insanlar oyunları adına bakarak yargılamamalı evet ama, Infinite Undiscovery, adı ile bile çok fazla şey anlatabiliyor, oyun da adı gibi pek anlam taşımıyor. Çok fazla tasarım ve mekanik yaklaşım var ancak tanımlamak için kısaca çok anlam taşımıyor diyebiliriz. Bazı kısımlar rahatsız edici değil, oynatıyor kendini, dövüş sistemi ve savaşlar epey hızlı ve zevkli olabiliyor ama gerçekten anlam vermeyeceğiniz bazı şeyler var tri-Ace’in oyuna biçtiği. Bu oyun hata ve bug’larla dolu, kötü bir savaş sistemi olan işlevsiz bir oyun değil, sıkıcı da değil. Sadece yanlış yönlendirilmiş. Hikaye olarak, JRPG seviyorsanız size uyar, ama daha Avrupa ve Amerikan tarzı, ağır ve ciddi RPG insanıysanız bulaşmayın.