meltem

“2013 yılında yaşanan bir felaket, tüm yaşamın ve dünya hayatının yok olmasına sebep olmuştur. Rusya’nın başkenti Moskova’da yaşayan bazı insanlar, -belki bir şans, belki de bir şanssızlık eseri- bu felaketten kurtulmayı başarırlar ama ozon tabakasının delinmesi, yeryüzünde yaşamayı imkansız hale getirmiştir. Böylece felaket mağdurları, Moskova’nın yeraltındaki metro istasyonlarında yaşamaya başlarlar. Aradan geçen 20 yıl, yerin altında bir medeniyetin doğması ve bütün metro istasyonlarının birer şehir haline gelmesi ile sonuçlanmıştır; lakin insanlar için yeni bir tehdit unsuru daha ortaya çıkmıştır. Bir şekilde yeryüzüne çıkmaya cesaret eden her canlıyı yutan “Dark Ones” adlı yaratıklar, yeraltındaki şehirlere de saldırmaya başlamıştır. İnsanlar ya bu yaratıklarla savaşacak ya da birer birer yok olacaklardır.”
Rus yazar Dmitri Glukhovsky’nin 2005 yılında yayımlanan romanı Metro 2033, post-apokaliptik bir dünyanın kapılarını aralayarak bize böyle bir hikaye sunuyor. Bizler de -her ne kadar post-apokaliptik fantezilere alışık olsak da- bu fantezilerin yeni versiyonlarına bir şekilde “hayır” diyemiyoruz. Halihazırda böyle derin bir hikaye olunca, Ukrayna kökenli 4A Games de yeni bir fantastik kurguya “hayır” diyememiş ve “Metro 2033” adlı oyunun yapımına başlamış. Daha öncesinde -yine post-apokaliptik bir altyapıya sahip olan- S.T.A.L.K.E.R.’ın dağıtımcı koltuğundaki THQ ise bu oyunun potansiyelinden etkilenerek dağıtımcılık haklarını satın almış. İlk etapta derin hikayesiyle dikkat çeken Metro 2033, ikinci etapta da görselliğiyle göz dolduruyor. Oyunun grafikleri, Unreal Engine 3 ile benzer özellikler taşıyan ve 4A Games’in bizzat geliştirdiği “4A Engine” adlı grafik motoruyla hazırlanıyor; üstelik DirectX 11 desteğini de arkasına almaktan geri kalmıyor.


Geleceği olmayan bir dünyanın hikayesi...

Metro 2033’ün esas oğlanı, “Artyom” adında bir delikanlı. Dünyayı yaşanmaz bir yer haline getiren felaketin hemen öncesinde dünyaya gelen Artyom, sağ kalmayı başarıyor ve “Exhibition” adlı yeraltı şehrinde öksüz bir çocuk olarak hayatını sürdürmeye çalışıyor. Artyom, 20’li yaşlarına geldiği zaman, “Hunter” adında bir adamla karşılaşıyor ve bu adamın, hiç tanışmadığı babasının eski bir dostu olduğunu öğreniyor. Hunter, insanlığın yok olmaması için birlikte hareket edilmesi gerektiğini savunan ve bu görüşü yaymaya çalışan ama kimseye kabul ettiremeyen duyarlı bir Metro vatandaşı. Hunter’ın ortadan kaybolmasından ve hakkında haber alınamamasından sonraysa bütün sorumluluk Artyom’un üzerine kalıyor ve böylece Metro 2033 serüvenimiz perdesini açıyor.Dmitri Glukhovsky’nin romanında yer alan Dark Ones adlı yaratıklar, Metro 2033’deki düşmanlarımızın çoğunluğunu oluşturacak ama düşmanlarımız sadece bu yaratıklardan ibaret olmayacak. Başkenti “Polis” olan yeraltı şehirlerinin farklı yönetim biçimleriyle yönetilmelerinin bir sonucu olarak, bazı şehirleri birbiriyle savaşa tutuşmuş halde bulacağız. (Bu da bir nevi insan doğası ki yok olmanın eşiğinde bile birbirimizi yemeden duramayız; kalıbımıza tüküreyim!) Bunun sonucu olarak Dark Ones adlı yaratıkların yanında, insanlarla da savaşacağız. Bu insanlar, ateş hatlarından kaçmayı becerebilen, saklanabilen, pusu kurabilen ve kuytu köşeleri aramayı akıl edebilen türden olacaklar. Kuytu köşelerin aranmasının sebebiyse biz olacağız tabii ki. Gizlilik yeteneğimizi kullanarak düşmanlarımıza sinsice yaklaşabilmek elimizde olacak. Artyom’un kolundaki bir göstergeyle gizlilik seviyemizi kontrol edebilecek ve böylece kolay kolay enselenmeyeceğiz.

Umutsuz yer altı şehirleri...

Savaş sahnelerinin gerçekçiliği bir yana dursun, Polis ve Exhibition gibi yeraltı şehirlerinde de gerçeğe yakın, dinamik yaşam şekilleriyle karşılaşacağız. Şehir sakinleri, bir yandan birbirleriyle diyalog halinde olurlarken, diğer yandan da günlük, rutin işerine devam edecekler. Mesela bir kenarda gitar çalan bir adamın etrafına toplanmış kalabalık gruplar şeklindeki sahnelerle karşılaşmamız mümkün olacak. Bu insanlarla biz de iletişim kurabileceğiz ve hatta silah ve mühimmat ihtiyaçlarımızı da yine bu doğal ortamlardaki tüccarlardan sağlayacağız.


Oyunun hikayesi sadece yeraltında geçmeyecek elbette ki. Yeryüzüne çıkmamızı gerektiren durumlar da olacak. Böyle zamanlarda gaz maskeleri ve bunlara benzer değişik aksesuarları kullanmak zorunda kalacağız. Anlayacağınız, hem yer altında, hem de yer üstünde savaşarak bir kez daha insanlığın son umudu olacağız.
2010 yılı içerisinde piyasada olması beklenen Metro 2033, bizi bir kez daha dünyanın sonuna götürmek için hazırlanıyor. Hikayesinin derinliği ve grafik kalitesiyle dikkatleri şimdiden üzerine çeken bu oyun, piyasaya çıktıktan sonra oyun dünyasında çok konuşulacak gibi görünüyor. Evet, post-apokaliptik hikayelere alışığız (Fallout 3 sağ olsun...) ama bu hikayenin arkası çok sağlam. Sonuçları görmek için geri sayıma başlayabiliriz artık.

“Yenileniyoruz, gelişiyoruz!” derken dünyanın sonunu insanlar olarak kendi ellerimizle hazırlayacağız anlaşılan. Metro 2033, -diğer örnekleri gibi- bu görüşün bir kanıtı. 2010 yılı içerisinde dünyanın sonuyla bir kez daha yüz yüze geleceğiz ve bakalım bu sefer başımıza neler gelecek.“Yenileniyoruz, gelişiyoruz!” derken dünyanın sonunu insanlar olarak kendi ellerimizle hazırlayacağız anlaşılan. Metro 2033, -diğer örnekleri gibi- bu görüşün bir kanıtı. 2010 yılı içerisinde dünyanın sonuyla bir kez daha yüz yüze geleceğiz ve bakalım bu sefer başımıza neler gelecek.