Oyun yapımcılarının bir şeyler bildiklerinden ya da bir mesaj veriyor olduklarından şüphelenmeye başladım. Şehirlerin, tehlikeli virüsler tarafından etkilenmesi, insanların ölümcül yaratıklara dönüşmesi ve ölüm saçması, sevilen konulardan biri oldu. Kendinizi, bu tarz bir oyunu oynarken, o şehirdeymişiniz gibi hissetmek son derece ürkütücü. Özellikle Prototype, bu konuda bize yeterince fikir veriyor ve atmoferi yaşatıyordu. Oyunlardaki tek tesellimiz, yönettiğimiz karakterlerin de doğa üstü güçlerinin olması. Gerçek hayatta böyle bir şey başımıza gelse, kaçmaktan başka yapacak bir şeyimiz yok, o da becerebilirsek.

Kostümüm sağolsun

Pacific City’nin de kaderi çok farklı değil. Sadece hastalıklı ve ölüm kusan yaratıklarla değil, kendi içlerinde örgütlenmiş ve herkesi öldürmeye programlanmış sivillerle de dolup taşıyor. Bu örgüt kendine "Cell" ismini vermiş ve yaratıklara karşı koymaya çalışırken, bir yandan kontrolü ele alıp şehirde kaos ortamı yaratmaya çalışıyorlar. Bunu önleyebilecek özel ajanlardan birisi de biziz. Özel yeteneklerimizi kullanıp hem yaratıklara, hem de Cell’e karşı koymalıyız. İlk Crackdown’ın hikayesi üzerinden 10 sene geçmiş, ama tehlike daha büyük boyutlara ulaşmış anlaşılan.

Crackdown 2, tür olarak üçüncü şahıs görünümlü bir aksiyon. Büyük bir şehir olan Pacitic City’de geçiyor ve açık uçlu bir oynanışa sahip. Görevlere bağlı kalmaksızın, istediğimiz zaman istediğimiz yere gidebiliyor ve şehri keşfedebiliyoruz. Keşfederken gizli belgeleri ve dosyaları bulma şansımız oluyor. Şehirdeki araçların tamamını kullanma şansına sahibiz ve en yüksek binalardan atlayıp zıplayarak ulaşımımızı sağlayabiliyoruz. Yeteneklerimiz de geliştikçe, en az yaratıklar kadar tehklikeli bir barış savaşçısına dönüşüyoruz.




Görsel olarak tatminkar bir giriş videosundan sonra oyuna geçiyoruz ve grafiklerde biraz afallıyoruz. Zira, arka plan ve yüzeyler çok da özenerek hazırlanmamış. Gerçi, yapımcılar Crackdown serisini biraz da kendisine has bir grafiklendirme ile hazırlıyor. Grafiklere yüklenmektense, renkli ve sempatik gözüken öğeler kullanıyorlar. Özellikle, karakter modellemelerine dikkat ettiğinizde, karikatürize biçimde geliştirildiklerini rahatlıkla görebiliyorsunuz. Yine de, PS3 ve Xbox 360 gibi aletlerin grafik teknolojilerinde ulaştığı seviyeyi baz aldığımızda, Crackdown 2 üst sıralara çıkamıyor. Kontrollerle ilgili herhangi bir sıkıntımız olmuyor. Son zamanlarda üçüncü şahıs görünümüne sahip oyunlardan alıştığımız bir kontrol sistemiyle geliyor.


Yüksekten korkunuz olmasın

Oyunun genel mantığına baktığımız zaman, görevler aslında çeşitli mini oyunlardan meydana gelmiş gibi düşünebiliriz. Orb’ları toplamak, yaratıkların geldiği delikleri kapatmak, Cell örgütünün taktiksel noktalarını ele geçirmek, araç checkpoint’leri ve bacon ile yaratıkları yok etmek gibi görevler bulunuyor. Ancak, bunlar maalesef kendi içlerinde pek fazla değişkenlik göstermiyor, kendilni tekrar ediyor. Yaptıkça, senaryo bir yandan ilerliyor ancak farklı bir şeyle karşılaşmıyoruz. Radarımızda, yapmak istediğimiz görevlerin yerleri tek tek gösteriliyor ancak bir süre sonra radarda bir ikon kalabalığı yaşanabiliyor.

Görevler şu şekilde işliyor; yaratıkların deliklerini kapatmak için, belirli süre boyunca, bir noktadan gelen yaratıkları öldürüyorsunuz. Cell’lerin taktik noktalarını ele geçirmek için de aynı durumn söz konusu. Bacon görevlerinde ise, ilk olarak bizden istenen uyduları aktif hale getiriyoruz ve daha sonra bacon’un bırakılacağı bölgeye giderek, bir süre boyunca bacon’u yaratıklardan korumaya çalışıyoruz. Bunların üzerine çok fazla bir şey ilave edilmiyor ve genelde hep yaptığımız işler bunlar. Kullanabileceğimiz çeşitli silahlar var ve ayrıca yakın dövüş tekniklerimizi de konuşturabiliyoruz. Bir başka saldırı şekli de, etrafta bulduğumuz her türlü objeyi, silah olarak kullanabiliyor olmamız.

Her şeyin bir bedeli var

Yaptığımız her bir aksiyon, ki bunlara orb’ları toplamak ya da araçları sürmek de dahil, bize yetenek puanları olarak geri dönüyor. Orb’ları topladığımızda agility, silah kullanarak öldürdüğümüzde silah yeteneğimiz, yakın dövüş kullandığımızda o yeteneğimiz, araç kullandığımızda araç yeteneğimiz ve patlayıcı maddeler kullandığımızda da onunla ilgili yeteneklerimiz gelişiyor ve seviye atlıyoruz. Bu yüzden, Crackdown 2’nin bize sağladığı nimetlerden mümkün olduğunca faydalanmamız gerekiyor. Bazı görevleri yapabilmek için, çeşitli özelliklerde belirli miktarda level’a ulaşmış olmamız lazım.




Şehirde ayrıca masum siviller var ve onlar da etrafta koşturuyorlar. Eğer aracımızla onları ezersek, silah ya da yumruklarımızla öldürürsek, ilgili yeteneğimizde azalma oluyor ve polisler bize cephe alıyorlar. Normalde polisler tamamen bizim yanımızda ve bazı çatışmalarda bize hem Cell’lere, hem de yaratıklara karşı yardımcı oluyor. En ufak bir açığımızda ise, namlularını anında bize çeviriyorlar. Cell’lerden ele geçirdiğimiz taktiksel bölgelere destek birim olarak geliyorlar, bu bölgelere istediğimiz silah ve aracı getirme şansına sahip oluyoruz.
Araç ve karakter animasyonlarının da daha iyi olmasını beklerdik. Zira, araçlarda herhangi bir hasar modellemesi uygulanmamış. Sadece patlamaya ramak kaldığı zamanlarda, alev çıkmaya başlıyor. Nitekim, patladığında da göze hoş gelen efektler çıkmıyor ortaya. Bu patlayıcıların oluşturduğu efektler için de değişmiyor. Karakterlerin modellemeleri ve yapay zekasında da sıkıntı var. Önceden programlanmış gibi hareket ediyorlar, belirli bir noktayı geçtikten sonra hareket ediyorlar, bazen hiç etmiyorlar. Özellikle yakın dövüşte kendinizi geliştirdiğinizde, bundan sonra mermi harcamanıza bile gerek kalmıyor. Tek vuruşla birçok düşmanı aynı anda indirebiliyorsunuz, dolayısıyla oyun son derece kolay bir hale geliyor ve sizi hiç zorlamıyor.

Kendinize yandaşlar arayın

Seslendirmelere gelince, bize eşlik eden ve sürekli sesini duyduğumuz bir yardımcımız, sesi karizmatik sayılır, ama çok konuşuyor. Yaratıkların ve öldürdüğümüz adamların çıkardıkları sesler ise bizleri çok güldürdü. Ancak, belli ki Crackdown 2’nin bazı öğeleri, ciddiyetten uzak, tamamen espri mahiyetinde ve eğlenceli olsun diye hazırlanmışlar. Yalnız, multiplayer olarak son derece zevkli bir yapım olduğunu söyleyebiliriz. Xbox Live üzerinden de katılım sağlayarak, 4 kişiye kadar co-op oynayabilmek mümkün. Buna benzer açık uçlu yapımların, co-op olarak oynanması baya keyifli zaman geçirilmesini sağlayabiliyor. Bunların dışında, 16 kişiye kadar deathmatch, team deathmatch ve rocket tag mod’ları da bulunuyor. Koskoca bir şehirde, 16 kişinin deathmath kapışması için son derece uygun bir yapım Crackdown 2.




Özetlemek gerekirse; içerdiği görevler insanı bir süre oyalıyor ve eğlendirebiliyor. Aynı anda kalabalık sayıda yaratık ya da insanla kapışmak, onları çeşitli şekillerde öldürebilmek ve yeteneklerimizi geliştirebiliyor olmak iyi özellikler. Ancak, bunların kendisini tekrar etmesi ve farklılık yaratamaması üzücü. Prototype bundan daha eski bir yapım olmasına rağmen, kendisine has içerdiği özellikleri ile daha çok parlayan bir yıldız olmuştu. Crackdown 2, tek kişilik oyundan çok, multiplayer oynandığı zaman özellikleri anlaşılabilecek bir yapım olarak göze çarpıyor. Tavsiyemiz, belaya bulaşmamaya çalışaraktan Pacific City’yi mümkün olduğunca keşfedebilmeye çalışmanız.